Hüzünlü Nota

Başlangıçta Müzik Vardı

Uzun zamandır yazmayı ve okumayı seviyorum. Okuma yazmayı öğrendikten bir sene sonra ilk hikayemi yazmam, sanırım ileride yaşayacaklarımın bir belirtisi olmuş. O günden beri okuyorum, yazıyorum ve yapayalnızım. 

Yalnızım, evet... Çünkü insanlarla doğru düzgün iletişimim olmadı bugüne kadar. Yıllardan beri sürekli okuduğum için, insanların yapaylıkları ve sığlığı beni boğuyor. Bu nedenle mümkün olduğu kadar aralarına karışmamaya çalışıyorum.

Hayatta en çok sevdiğim iki şey var: Müzik ve edebiyat...

Aslında ilk başta sadece edebiyattı. Lise yıllarımdayken Japon kültürüyle ilgilenmeye başlamam ve dolayısıyla Japon müziğiyle ilgilenmeye başlamam sebebiyle müzik de en çok sevdiğim şeylerin arasına girdi. Daha sonra ünlü kadın gitarist Ai Ono, piyanomu ve viyolinimi bir kenara atıp gitara yönelmeme sebep oldu. O günden beri elimden gitar eksik olmadı.

Birçok gruba girdim, birçok gruptan çıktım. En son "tekniğin iyi değil" diyen birinin eleştirisini dikkate alıp tekniğimi geliştirmek için uğraştım. Hala da uğraşıyorum...

Nedense, bir gün yolda yürürken yaşadıklarımı yazmaya karar verdim. Daha önce defalarca roman yazmaya teşebbüs ettim ama hepsi yarım kaldı. Belki bu da yarım kalmış çalışmalarım içinde yer alacak. Ama içimde yazma isteği olunca da kendimi tutamıyorum.

Belki birileri tesadüfen bulur da okur yazdıklarımı, "böyle bir insan yaşamış demek ki..." der... 

Şimdi, liseden bu yana yaşadığım her şeyi yazacağım.