Beauty

chapter five

Volgens mij was ik nu zo'n twee uren weg. Ik zat op een bankje aan de weg. Het was een rustig landweggetje waar zo nu en dan een auto langs reed. Mijn moter stond naast me en ik had koffie gekocht bij een klein winkeltje dat verderop stond. Hoe kon ik controle verliezen? Zo stom. Ik kon nu net zo goed verhuizen, hoe moest ik uitleggen dat ik een misscchien 80 kg zware rugbyspeler aan de andere kant van de kantine heb geduwd. Goed gedaan Bo, nu kom je zeker naar college. Ik moest even mijn hoofd leeg maken, misschien had Drake een oplossing voor school. Mijn telefoon ging af, als je aan de duivel denkt. 'Bo, wat heb je gedaan? Waar ben je? Je moet nu terug komen! We zijn zo ongerust.' hoorde ik Drake aan de andere kant van de lijn zeggen, of naja screeuwen. 'Rustig!' schreeuwde ik. 'Jake heeft me verteld wat er is gebeurt in de kantine. Hoe kon je dat doen?' Hij was niet boos, maar hij was ook niet vrolijk kon ik horen. 'Jeetje, als ik een keer mijn controle verlies is het een groot drama, maar als een van de jongens het doet dan is het oké! Ik ben hier in the middle of nowhere aan het afkoelen!' schreeuwde ik. 'Kom nu thuis.' beval Drake. 'Weet je wat...? Nee ik kom niet thuis. Jij bent niet mijn vader en je gaat me niet vertellen wat ik wel of niet kan doen Drake. Ik heb het gehad, alleen maar omdat ik een meisje ben betekend niet dat ik anders behandeld moet worden!' schreeuwde ik en hing op. Ik wist dat ik misschien niet helemaal redelijk was, maar ik kon er niets aan doen. Als ik mijn controle verloor was het een groot probleem en als een van de jongens het had was het wel oké. Mijn telefoon maakte weer geluid dus ik besloot hem uit te zetten. Hoe kan ik wat tijd voor mezelf hebben als ik hier wordt platgebeld!?

Eindelijk zat ik lekker rustig mijn koffie op te drinken toen er een auto stopte. 'Hé!' schreeuwde de man achter het stuur. 'Wat is er? Ga je me vertellen dat ik niet op het bankje mag zitten?' schreeuwde ik terug. 'Eigenlijk wel ja.' zei hij en stapte uit. De man was zo slim om zijn auto midden op de weg te laten staan. Ik hoopte zo dat er eentje op zou botsen, gewoon voor het feit dat hij had moeten doorrijden en niet met mij moest praten. 'Ga maar weer in je auto vriend. Er is niks mis met mijn moter. Ik hou gewoon een koffiepauze.' zei ik en nam nog een slok. 'Jij hoort hier niet te zijn, hond.' zei hij en keek me aan. 'Pardon? Het enige schoothondje dat ik hier zie ben jij!' Ik had meteen een slechte klik met hem. Iets zei me dat hij hier was om ruzie te zoeken. 'Ik een schoothondje? Het kleine meisje zou mij vertellen dat ik een schoothond ben. Sorry maar ik ben groter dan jou.' zei hij en liet zijn ogen gloeien als waarschuwing. 'Je maakt mij niet bang met je ogen en je dreigementen. Je bent in dat lichaam misschien wel groter, maar je zal nooit van me winnen.' zei ik en ging nu voor hem staan. Hij was inderdaad groter dan mij, bijna een hoofd groter. Hij schoot in de lag en pakte toen ineens mijn keel vast en tilde me op zodat ik geen lucht meer kreeg. 'Ga hier vandaan kind. Anders beloof ik je dat je hier niet levend weggaat.' zei hij dreigend. Ik hapte naar lucht en zei met de stem die ik nog had, 'Dit was een verkeerde zet vriend, ik had je nog laten gaan maar nu ben je te laat.' En met dat veranderde ik. Ik was boos, nee ik was woedend. Alsof deze man al het slechte in me naar boven riep. Hij keek me met grote ogen aan en toen de verandering voltooid was begon ik te grommen. Hij wist niet wat te doen want hij keek zenuwachtig om hem heen. Geen seconde later besloot hij de auto te nemen en weg te scheuren met piepende banden. Net goed, dacht ik. Alleen nu had ik een probleem, ik had geen kleren meer. Ik veranderde terug in de hoop dat ik onder het zitje van de moter nog wat kon vinden. Het was schaars, maar het kon er mee door. Een kort broekje en een shirt. Toen ik me om draaide om mijn helm te pakken zat er iemand anders op het bankje. 'Ga je nu al weg? I was just enjoying the show.' zei hij en pakte mijn helm en speelde er wat mee. 'Ga weg Jake.' zei ik terwijl ik de helm afpakte. 'Hé! Ik heb net de moeite genomen je op te halen en dan stuur je me weg? Niet erg aardig van je.' zei hij en kwam voor me staan. 'Sinds wanneer ben jij zo'n eikel geworden?' vroeg ik aan hem en zette mijn helm op. 'Sinds dat jij bent weggegaan.' zei hij en deed de klep van mijn helm omhoog. Hij keek me aan. Met z'n donkere ogen, waarin je kon verdrinken. 'Fijn.' zei ik zinnig en pakte de moter. 'Je mag meerijden, maar ik rijd niet jij.'

Eenmaal thuis veranderde Jake weer in de Jake die ik kende. Iets in dat gebied was niet oké, maar wat het was wist ik ook niet. Ik wist alleen dat ik blij was weer thuis te zijn. 'Dit is beter. Die man had anders toch terug gekomen met zijn andere hondjes.' zei Jake en pakte wat drinken. 'Hoe bedoel je?' vroeg ik aan hem en ging in de tuin zitten. 'Hij was de alfa daar, daarom was het zo vreemd om daar te komen.' zei hij en gaf me wat drinken en kwam naast me zitten. 'Vandaar dat ik zo snel boos werd en jij zo'n mega eikel was.' zei ik en gaf hem een por. 'Erg grappig Bo.' zei hij en moest toch lachen. 'Je had Kevin goed te pakken hoor.' zei hij na een tijdje. 'Vroeger of later had iemand het toch gedaan, alleen niemand dacht dat jij het zou doen.' en hij nam nog een slok. 'Maar Jake, hoe ga ik dit uitleggen? Je moet minimaal een bodybuilder hebben om hem weg te smijten zoals ik deed.' zei ik en keek hem aan. 'We verzinnen wel wat. Drake denkt dat het beter is als je een tijdje niet naar school gaat.' zei hij en sloeg een arm om me heen. 'Maar ik wil wel naar school. Wanneer moet ik jullie anders zien?' zei ik en keek hem aan. 'We kunnen na school wel langs komen?' zei hij terwijl de deur openging. 'Myraaaaa' schreeuwde Michellen en omhelsde me nadat Jake zijn arm had weggehaald. Jake liep naar Bright en ze begonnen wat te smoezen, maar natuurlijk hoorde ik alles wat ze zeiden. 'Waar was je nou vanmiddag? Je hebt alle lessen gemist?' zei ze en kwam naast me zitten. 'Ik moest even mijn hoofd leegmaken en dat kon niet met gapende mensen naast me die steeds maar blijven vragen hoe ik Kevin aan de andere kant van de kantine heb geduwt.' zei ik tegen haar. 'Morgen ben je er toch wel?' Ik lette niet meer op Michelle, ik moest weten wat Jake en Bright bespraken. 'Myra! Myra! MYRA!' schreeuwde ze in de verte maar ik hoorde haar niet goed omdat ik me concentreerde op de jongens. 'BO!' Toen was ik ineens bij de les. 'Sorry?' zei ik en keek haar weer aan. 'Waar ben je met je gedachten?' zei ze en keek naar Jake en Bright. 'Niet hier.' zei ik en keek ook naar ze. 'Je vind hem leuk hè?' fluisterde ze. 'Michelle, doe niet zo gek!' terwijl ik dat zei keken beide jongens naar ons. 'Wat drinken dan maar?' was het enige wat ik kon uitbrengen. Michelle en Bright knikten beide, waar na ik mijn weg naar de keuken maakte. Ik was van het genante moment af iniedergeval. 'Wat was dat?' vroeg Jake die ineens achter me stond. 'Wat was wat?' vroeg ik aan hem terwijl ik me naar hem toedraaide. 'Waarom deed je zo nerveus tegen Michelle?' vroeg hij terwijl hij de koelkast weer dicht deed. Ik moest hem nu wel aankijken, want ik kon geen drinken pakken. 'Waarom bepraten jij en Bright mijn toekomst?' confronteerde ik hem. 'Bright lichtte me in over wat Drake wilde.' zei hij en keek omlaag. 'Oh en wat Drake wil dat is natuurlijk het beste! Mij naar Europa sturen? Dan kan je me net zo goed naar Italië sturen om mijn doodvonnis te bepalen. Stomme idioten!' schreeuwde ik en draaide me weer om om glazen te pakken. 'Zo is het niet Bo.' zei hij en legde een hand op mijn schouder. 'Nee en hoe is het wel dan?' zei ik boos en klapte de koelkast met een knal dicht. 'Jij doet toch alles wat Drake zegt.' zei ik en draaide me weer naar hem om. 'Dat zeg jij ja!' schreeuwde hij. 'Klopt dat zeg ik en jij zegt niet dat het niet zo is!' schreeuwde ik naar hem. 'Jongens wat is er aan de hand?' vroeg Bright die in de deuropening stond. 'Niks. Jake zou net weggaan.' zei ik en knikte naar Jake. Hij keek me niet meer aan en liep gewoon weg. Iets in me zei dat ik niet wilde dat hij ging. Alles zou weer zo worden als hiervoor, we zouden weer constant ruzie maken en dat mocht niet gebeuren. Het was alles of niets en ik kon geen keuze maken.

Even later gingen Bright en Michelle ook weg. Mijn humeur werd al beter, maar ik kon nog steeds niet geloven dat ze me naar Europa wilden laten gaan. Nooit van mijn leven. Ik keek in de koelkast of er nog drank was, maar er stond alleen maar bier. Op dit moment kon ik wel wat sterkers gebruiken. Ik liep naar de kelder en zocht naar iets sterks. Uiteindelijk kwam ik met een fles wiskey naar boven. Eenmaal boven voelde het alsof ik bespied werd. Het rook ook vreemd. Ik nam nog een slok wiskey. Dat zou het vast zijn. Fout gedacht Bo, geen seconde later knapten alle ramen en sprongen er 5 mannen doorheen. Wat moest dit betekenen? Ik liet de fles wiskey vallen en keek ze een voor een aan. Toen herkende ik hem, het was die man die ik vanmiddag had gezien. Maar wat moest hij hier?