Eve her gün geldiğim saatten çok önce geldim.Yavasça kendimi koltuga bıraktım ve dışarı da pencereden gözüken minareye daldim. Kim miyim ben, hayatı her gün iş ile ev arasında geçen silik bir tip herhalde. Çok mu haksızlık ettim kendime. Hayır! Olayları beyninde tekrarlamamak için kalktım, bir seyler hazırladım yemek için ama olmuyordu huzurum yoktu artık ne gucum kalmıştı kendimde haklılık payı bulmaya ne de geçmişe ait anıları kafamda kurmaya. Gurur ve inat bende o kadar sıkı dostlar anlatamam. Uyumaliydim. Evet uyumaya calismaliydim en azından biraz şekerleme yapar gibi olsam çok muydu bana.
Evet az da olsa uyudum ben saat 4. Rüyamda çok gerilediğini hatırlıyorum ama ne gördüğümü her zamanki gibi hatırlamakta güçlük çekiyorum. Sıkıldım rüyalardan Sıkıldım geçmiş lerden sürekli kafamda dolaşan kötü düşüncelerden. Böyle olmayacaktı bir şeyleri değiştirmem gerekiyordu neredeyse 5 ay olmuştu nişanı atali, her sey benim yüzümden di herşeyin sorumlusu bendim of, Boyle olmadığını biliyordum ama vicdanım rahat etmediği için sacmalamayi seviyordum, belki de bir nebze rahatliyordum Başkalarını bulmuyorum suçu çünkü ben güçlüyüm diye kendi kendini kandırmaya çalışmak bu muydu kısa süreli de olsa belki de buydu. Kalktım ayağa gideceğim dedim gitmem lazım en azından geride biraktiklarimi görmem lazımdı. Evet Eskisehir 5 aylık maceramız bu kadar mis
Atladim arabaya, sonra dusune düşüne yolları izledim.Neydi benim sorunum, tek tek benden eksilen arkadaşlar mi yoksa ailemin eskisi gibi olmaması mi? Eskisi gibi derken eskiden iyisiyle kötüsüyle hep beraberdik her sey güzeldi ama şimdi öyle değil herkes kendi hayatını kurma peşinde ben tek başıma nasıl güçlüyüm ayakları... Bunu gerçekten ben mu bu hale getirdim yoksa kıskançlık mi bu ya da bir çeşit ilgi yetersizliğinden mi bu kinim, belki de hepsinden biraz neden mutlu olamıyorum neden bir anda herkesten nefret ediyorum? Bunun tek sorumlusu ben olamam, belkide sizin yüzünüzden sizin kendini bir şey sanmaniz yüZünden veya insanlara göre yaşamaya çalışmam yüzünden kusura bakmayın ben hiçbir şey olamadım bu kadar boşa yaşamış gibi hissedemez bir insan kusura bakmayın artık sizi hiç umursanıyorum mutlulugunuzla mutlu da olmuyorum uzuntunuzu dett etmiyorum ne haliniz varsa görün benden uzak olun artık gidin d efolun içimden böyle deyip gitmiştim ama ne kadar da yanılmışım bu hiçbir şeyi değiştirmedi sadece bana zararı oldu yeni bir hayat kurmak zorunda kaldım her şeye sil baştan başladım ve şimdi silbastan başladığım hayatı tümden yikiyorum sanki terlikler bana insan bu kadar duygularıyla hareket eder di zaten.
