Ένα ζευγάρι κόκκινες γόβες {TYS17 Winner} {GRWattys '15 Winner}

κεφάλαιο 16

Γιατί ποτέ δεν μου είπες τίποτα για την Ρένα;Γιατί;

Το έμαθα εντελώς τυχαία όπως υποθέτω θα σου είπε ο Γρηγόρης.. Ήθελα να στο πω αμέσως, αλλά η μητέρα σου δεν με άφησε.Και το άσχημο ήταν ότι ούτε η αδερφή σου ήθελε να ξέρεις. Έβαλα τους πάντες να την ψάξουν κι όταν την βρήκα δεν ήθελε να με ξέρει. Δεν ήθελε να μας ξέρει. Με κατηγόρησε για τη ζωή που ζούσε εξαιτίας της μητέρας σας αλλά και εξαιτίας μου.Το βλέμμα της..ήταν γεμάτο απογοήτευση.Ντράπηκα πραγματικά. Της πρότεινα να την βοηθήσω, να ξεκινήσει μια νέα αρχή.Ήθελα να έρθει μαζί μου στο σπίτι. Ήθελα να την αναγνωρίσω και να της προσφέρω όσα είχε στερηθεί. Αρνιόταν πεισματικά.Γι' αυτό και ζήτησα από τον Γρηγόρη να την προσέχει διακριτικά και της αγόρασα ένα διαμέρισμα στο όνομά της. Η περιοχή που ήθελε δεν μου άρεσε καθόλου, αλλά με έκανε σύντομα να καταλάβω πως δεν μου έπεφτε λόγος. Απλώς υπέγραφα επιταγές..

Και πάλι έπρεπε να μου το πεις. Έπρεπε να το ξέρω. Μπορεί αν της μιλούσα κι εγώ να άλλαζε γνώμη. Ή τουλάχιστον να κρατούσαμε μια επαφή..

Δεν ήθελε κορίτσι μου. Μου το είχε πει ξεκάθαρα. Όταν δε άρχισαν τα οικονομικά μας προβλήματα και δεν μπορούσα πια να την βοηθάω, θύμωσε πολύ και μου είπε πολλά πράγματα..

Το πρόσωπό του είχε πάρει μια θλιμμένη έκφραση στην ανάμνηση εκείνης της ημέρας. Είχε μια δεύτερη κόρη που δεν τον θέλησε ποτέ για πατέρα παρόλο που εκείνος ένιωθε γεμάτος αγάπη για εκείνη..Πώς όμως μπορούσε να ξέρει τι είχε συμβεί απ' την αρχή; Πώς μπορούσε να ξέρει νωρίτερα για την δολοπλοκία της γυναίκας του; Είχε κι εκείνος εξαπατηθεί, μα η κόρη του δεν του αναγνώρισε κανένα ελαφρυντικό.

Πίστευα πως με τα χρήματα θα την έκανα να μαλακώσει αρχικά και σιγά σιγά θα της έδειχνα να καταλάβει πόσο πολύ την ήθελα στην οικογένειά μας..Πάντοτε ήθελα μια μεγάλη οικογένεια... ,μουρμούρισε λυπημένα, συγχώρεσέ με κοριτσάκι μου δεν ήξερα τι άλλο να κάνω...

Η Κάτια τον κοίταζε με μάτια θλιμμένα όση ώρα μιλούσε. Στην αρχή όταν πρωτοέμαθε για την Ρένα αισθάνθηκε μεγάλο θυμό για τους γονείς της που της το έκρυψαν και οργή για την κατάληξη που είχε η οικογένειά της. Τώρα όμως μόνο θλίψη. Αναγνώρισε την προσπάθειά του και τα λάθη του και δεν μπορούσε να του κρατήσει κακία. Τον αγαπούσε πολύ και πλέον είχαν μείνει μόνο οι δυο τους πια. Αδύναμοι κι ευάλωτοι.Σηκώθηκε από την θέση της και τον αγκάλιασε. Τον φίλησε απαλά στο μέτωπο και του χαμογέλασε ζεστά.