hayallerim yarım kaldı

lise dönemim

Ailemin maddi durumu iyi olmaması nedeniyle çalışmak zorundaydım.Yine bir iş sabahı erkenden kalktım.Soğuk kış mevsimi beni bir türlü ayıltmıyordu.canım saatlerce uyumak istiyordu. Çalışmam gerektiğini bir kez daha hatırlayarak ,kendime geldim.yüzümü yıkadım,hızlıca birşeyler atıştırdım ,kıyafetlerimi giyip hemen çıktım evden.çok yorucu ve maaşı bana yetecek kadar olmayan bir işde çalışıyordum.Bir mağazada mağaza görevlisi olarak,saatlerce kıyafetleri katlıyor,çok yoruluyordum.Ailem benim okumamı ve okula gidecegime okul saatindede çalışmamı istiyordu. Ama ben böyle bir aptallık yaparak ,ömür boyu böyle bir işe mahkum olamazdım.sabahtan öğlene kadar çalışıp ,öğlende okuluma gidiyordum.Babam da inşaatta çalışıyor,annem ise ev hanımıydı .iki kardeşimde okula gidiyordu.Neden böyle kıt kanaat geçinen bir hayatım ve ailem vardı.Herşey para olmasa bile bence aile şefkati bütün yaraları kapatabilir ve herşeyi unutturabilirdi .Ama maalesef ki onu da göremiyordum. Her türlü bu hayatta acı çekiyordum ,bezmiştim.Ve en kötüsüde ne yapacağımı bipmiyordum,kararsızlık çok kötü birşey.Acaba ne yaparsam hayatımı kurtarabilirim diye düşünmeye başladım.yeteneklerimi gün yüzüne çikartmak iyi bir fikirdi bence küçükken çok güzel resimler çiziyordum ve çizmeyeli yıllar oldu. Hala çizebilecek kabiliyete sahip miyim? Hemen bir kağıt ve kurşun kalem aldım elime ,ve her genç kız gibi benimde elbiselerim olsun istemişimdir , ilk iş hayallerimi çizmek.sonra saatlerce bununla uğraştım.odamda pür dikkat onunla ilgileniyordum.sonra bitti .sonra zıplamaya başladım mutluluktan .hala bu yeteneğimi kaybetmediğimi gördüm.her gün okuldan eve gelince bununla ilgilenmeye başladım.o kadar çok elbise çizmiştimki.çok birikmişti hepsini özenle bir dosyada sakladım.sonra okul ve iş arkadaşlarıma bunlardan bahsettim.onlarda gözlerine inanamadı.arakadaşlarımdan biri yurtdışında moda tasarımcılığı yapan birini tanıdığını ,bu resimleri ona göstermek istediğini söyledi eğer beğenirse çok para kazanacağımıda ekledi.kabul ettim ama bir şeyi unuttumki ailem bu duruma ne diyceklerdi .zaten zar zor ikna ederek onları liseyi okuyor lise son sınıftaki üniversite sınavına hazırlanıyordum. bu aldığım karar kritik bir karardı .Fakat ben küçüklüğümden beri istekleri hayalleri peşinden koşan biriydim ve bu hep böyle olmalıydı .sonra dalmışım bunları düşünürken.sonra eylül arkadaşım beni dürtükledi.sonra,büyük bir özgüvenle kabul ediyorum dedim.akşam arkadaşına attığını ve arkadaşının beğendiğini söyledi .telefon numaramı istemiş verildi .sonra bana hayatımın tekliflerinden biri olabilecek bir teklifte bulundu .iş teklif etti alacağım maaştan bahsetti.mutluluktan napacağımı şaşırdım.ama iş teklifini kabul edersem onun yanına yurt dışına gitmem gerekiyordu. Yurt dışına gideceğimi öğrenince moralim bozuldu. Biliyordum ki ailem izin vermezdi.yinede bir şansımı denemek istedim.babamla annemle karşılıklı konuşarak işi halletmeye çalıştım ama onlar cevap vermediler çünkü onların bana söyleyecekleri birşey varmışclçasına bana baktılar ve söyledikleri beni mahvetti.babam iki güne seni istemeye geliyorlar ne yurt dışı dedi.ben hüngür hüngür ağladım hem okul. Hayatım hem iş hayatım bitecekti.buna izin veremezdim .arkadaşıma olanları anlattım çok üzüldü. Ve kaç dedi durma kaç dedi bende kaçtım evden yurt dışına gittim .on sekiz yaşındaydım hiçbirşey yapamazlardı ve mutlulukla işe başladım tek sorun okulumu bıraktım okulu bitirmek benim hayalimdi.içimde kaldı ama acısını hissedebiliyordum.genede sevdiğim işi yapiyordum hayat bir yandan güldürüyor, bir yandan ağlatıyordu.hayalimden birisi yarım kaldı. Ve işimden memnundum ki o burukluğu o işimle kapatıyordum ve böyle daha mutlu oldum iyiki hayalimin peşinden koşmuşum .ve böylece özgürlüğümede kavuşmuş oldum..