Hij is onvermijdelijk

48) Terug naar de brugklas

( Thougt he was the best until he cut you off. )

*48) Terug naar de brugklas

{ LIA }

Zo kan ik niet naar mijn les. De bel gaat en iedereen verdwijnt langzaam het schoolgebouw in. "Kom." Zegt Demi.  "Sorry jongens maar ik denk dat ik school ga skippen vandaag." Mompel ik tegen Demi en Luke.  "Geen probleem."  "Je kan altijd met me praten. Dat weet je toch?" Ik knik en geef Demi een knuffel.  "Later!" Zeg ik tegen hun en doe alsof ik het schoolplein af loop.

Wanneer ik zeker weet dat iedereen in zijn les zit loop ik de school weer in en ga naar beneden waar de beeldende vorming lokalen zijn. Snel sluip ik het lege lokaal binnen en kijk om me heen. Het is wel zeker een jaar geleden dat ik hier was. Je kwam dan binnen, de docent gaf je instructies en daarna moest je zelf aan je project werken. 

Het lokaal ziet er goed opgeruimd uit met allerlei kunstwerken op de vensterbank en schilderijen aan de muur. Ik loop naar de plek vooraan waar ik altijd zat. Voor me zie ik gewoon mezelf van drie jaar geleden. Alles was toen zo anders. 

"Wat zoek je?" Hoor ik een bekende stem zeggen. Geschrokken draai ik me om uit mijn gedachtes en kijk mijn oude beeldende vorming docent aan.  "Mevrouw Radley." Kan ik alleen maar fluistert uitbrengen. Ze kijkt me net zo geschrokken aan. 

"Nathalia? Wow." Ze kijkt me nog eens goed aan en lacht dan.  "Ik had iedereen behalve jouw hier verwacht!" Ik voel me een beetje ongemakkelijk en schuldig dat ik zonder iets te zeggen tegen haar gestopt ben met beeldende vorming.  "Ik snap het als u wilt dat ik weg ga maar alsjeblieft......Laat me heel eventjes blijven en..." Uit het niets begint ze te lachen wat ik niet begrijp. 

 "Wat is er?" Vraag ik verbaasd.  "Je doet alsof je verbannen bent hier!" Ik frons.  "Je bent meer dan welkom hier want ik wist al dat je ooit op een dag terug ging komen Nathalia, of moet ik je nu Lia noemen want volgens mij noemen ze je nu zo toch?" Ik geef een ongemakkelijke lach en knik.  

"Maar u kunt me nog steeds Nathalia blijven noemen hoor. Wat u prettig vind." zeg ik. Ze geeft mij een glimlach. 

"Ga maar aan de slag, want dat wil je toch?" En ze wijst naar de tekenspullen en verf. Ik kijk haar verbaasd aan maar ze heeft wel gelijk.

Een klein half uurtje later ben ik al meer dan op de helft van mijn tekening. Alles wat op dit papier staat is puur mijn gevoel op dit moment. Een meisje met een verdrietig gezicht en een paar bloed plekken over haar lichaam. Ik voel dat de docent meekijkt over mijn schouder. 

"Het is echt prachtig." Zegt ze zachtjes. Ik haal mijn schouders op.  "Gewoon een schets." mompel ik en tekenen door.  "Ik heb gehoord dat je business&management gaat studeren?" Ik leg mijn potlood neer. "Maar waarom dat? Waarom ga je niet naar het grafisch lyceum. Ze zouden je daar graag willen met jouw talent." Zegt ze met een brede glimlach.

"Ik had me ook ingeschreven op het grafisch lyceum."  "Huh maar waa..."  "Ik ben afgewezen." Zeg ik voordat ze haar zin afmaakt. Ik voel me een soort van klein worden. Het enigste wat ik kon, is me ook afgenomen.  

"Nee!? Hoe kan dat dan? Je hebt zoveel talent!" Zegt mevrouw Radley verbaast. Ik haal mijn schouders op en moet aan Michael denken. Hij vertelde me ook altijd dat ik talent had. Zou dat een leugen geweest zijn? Ik word misselijk bij die gedachte en mijn hooft doet nog meer pijn dan ervoor. De docent ziet dat het niet goed gaat. 

"Nathalia Misschien is het beter als je naar huis gaat. Je ziet helemaal bleekjes lieverd." Ik knik.  "Ik ruim dit wel allemaal op..." en ze wijst naar de tekenspullen.  "En dit ga ik bewaren." zegt ze terwijl ze mijn tekening in haar handen heeft. Ik geef haar een glimlach. "Dank u wel mevrouw Radley."  "Oh kind, jij moet me gewoon Jade noemen hoor!" Ik lach naar haar.  "Kom nog eens langs." Ik knik. "Zeker weten." en met die woorden verlaat ik het lokaal.

Wanneer ik thuis ben in mijn kamer kijk ik nog eens door al mijn tekeningen. Ze lijken allemaal een stuk lelijker dan eerst. 

Hoe kunnen mensen dit mooi vinden? Zou Elise kunnen tekenen? Of schilderen net als Michael? Ik moet stoppen met zoveel vragen te bedenken waarop ik geen antwoord op kan krijgen. Toch denk ik dat Elise wel kan tekenen of schilderen. Ze is mooi, sociaal en Michael is nog steeds gek op hem. Zouden ze al seks hebben gehad? Alleen bij die gedachte moet ik weer terug denken aan mijn ervaring met hem. Hoe dom kan ik zijn? Maar heb ik eigenlijk wel spijt? Ik geef nog steeds om hem en alles was toen perfect. Spijt van die dag heb ik niet. Ik heb alleen spijt dat ik voor heel even geloofde dat ik kans bij hem maakte. Ik zucht en pakt mijn telefoon. Snel app ik Demi en Luke dat ik thuis ben. Van Luke krijg ik een snel een reactie terug. Hij wenst me beterschap toe en stuurt nog een hartje. Ik denk er niet veel bij na en stuur een hartje terug. Dat kan gewoon als vrienden want zo bedoelt hij het ook. 

Later in de middag tegen de avond begin ik honger te krijgen maar mijn moeder is nog steeds niet thuis. Ik sta langzaam op van de bank en zet de tv uit om mijn moeder te bellen. 

"Hey schat, ik wou je net een berichtje sturen om te zeggen dat ik pas laat thuis ben vandaag. Ik heb nog een extra vergadering." Vaag hoor ik een mannen stem in de achtergrond. Ik rol met mijn ogen. Ze is sowieso met Alfredo.  "Is goed. Dan moet ik maar naar de supermarkt gaan aangezien er niks in huis is." mompel ik. "Owh sorry schat. Morgen ga ik wel even boodschappen doen."  "Hmm."  "Nou, niet te laat opblijven he. Slaaplekker alvast."  "Jij ook." zeg ik te snel en hang op. Ik plof neer op de bank wat heel dom was want ik moet wel naar de supermarkt gaan als ik me zelf niet wil verhongeren. Met moeite sta ik weer op en trek mij jas en schoenen aan. Snel pak ik nog mijn handtas en ga naar buiten.  

*

Ik wil proberen 2x per week een nieuw hoofdstuk online te zetten! Hopelijk lukt dat :) XOXO