«ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ», του δηλώνω κατηγορηματικά και ξεφυσώ σκεπτική με το βλέμμα στραμμένο σε ένα μικροσκοπικό φωτάκι στο απέναντι βουνό.
Πρέπει να συγκεντρωθείς στον σκοπό σου. Δώσ' του το μενταγιόν του και γύρνα πίσω στη δουλειά Ρόουζ, κάνε τον μπαμπά για μια φορά περήφανο επιτέλους..
Εντάξει, το παραδέχομαι ένα μικροσκοπικό κομματάκι του εαυτού μου είναι περίεργο να δει τι θα γινόταν αν όντως κάναμε όλα αυτά τα πράγματα. Όμως το άλλο μου κομμάτι, το λογικό και ώριμο, μου δίνει χαστούκι λέγοντας μου να γυρίσω τρέχοντας πίσω και να πάρω τα χρήματα που χρειάζεται η οικογένεια μου.
Και καθώς κοιτάζω τον Μπίσοπ, ο οποίος έχει στερεωθεί στον ξύλινο μικρό φράκτη χαζεύοντας μπροστά του ένα κύμα θυμού κυλάει στο σώμα μου.
Γιατί τώρα; Γιατί ύστερα από τόσα χρόνια που εμπόδισε κάθε επαφή μαζί μου αποφάσισε να αναπληρώσουμε τον χαμένο χρόνο; Τον χρόνο που τηλεφωνούσα και εκείνος δεν απαντούσε ή που του έστελνα ευχές για τα Χριστούγεννα και η απάντηση ερχόταν από την μητέρα του που είχε συναντήσει στο δρόμο τυχαία τον πατέρα μου;
Όχι λοιπόν. Δεν θα είμαι εγώ εκείνο το κορίτσι που μπορεί να κάνει ότι θέλει. Όχι πια.
«Πρέπει να φύγω».
«Γιατί;», με ρωτά γεμάτος απορία «Τι έπαθες ξαφνικά;».
Τα γαλάζια του μάτια περιπλανιούνται σε όλο μου το πρόσωπο σαν να προσπαθούν να βρουν κάποιο σημάδι, μια απάντηση.
«Εσύ τι έπαθες ξαφνικά Μπίσοπ», του λέω και απομακρύνομαι «Όχι εγώ, αλλά εσύ».
Όλο το όμορφο τοπίο που είχα δημιουργήσει γύρω μου χάνεται τώρα. Το σώμα μου αρχίζει και παγώνει από τα ακόμη βρεγμένα μου ρούχα και το πόδι μου πονά ξανά.
«Ρόουζ... εγώ...», προσπαθεί να βρει τα λόγια του όμως σωπαίνει και κάνει ένα βήμα πίσω «Έχεις δίκιο. Δεν ξέρω τι με έπιασε. Μερικές φορές γίνομαι πολύ γελοίος».
Δεν του απαντώ, απλά αρχίζω να κατεβαίνω την σκάλα όσο πιο γρήγορα μπορώ. Το πόδι μου μπερδεύεται σε ένα σκαλί και όταν κοιτάζω ψηλά εκείνος δεν είναι εκεί, συνεχίζω να κατεβαίνω και όταν φτάνω στο έδαφος πετάω το μενταγιόν του κάτω.
Όμως το μαζεύω αμέσως μετανιώνοντας για την πράξη μου και απλά παίρνω το δρόμο από όπου ήρθα.
⭐⭐
ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΧΑΘΕΙ. Δεν έχεις χαθεί. Δεν έχεις χαθεί
CZYTASZ
Sunset Lovers
RomansΠαντού επικρατεί σκοτάδι, όμως εκείνος είναι εδώ, μπροστά μου. Είναι τόσο φωτεινός σαν τα αστέρια στον ουρανό και όταν μου χαμογελά το σκοτάδι συναντά τον ήλιο. Μου δίνει το χέρι του όμως εγώ μένω ακίνητη, ανίκανη να κάνω το παραμικρό.. ...
