Ciche słowa, Głośne myśli

Paniczny początek

*Pod szkołę podjeżdża czarny samochód, niezbyt zadbany. Widać że ma trochę już za sobą. Z samochodu wysiada niepewnie dziesięcioletni chłopiec z burzą rudych włosów na głowie. Spogląda na swoją mamę błagalnie jakby chciał powiedzieć ''Czy nie możesz iść ze mną?''*

Kobieta spogląda na swego synka mówiąc:

-Spokojnie.-głaszcze go po głowie- Wierzę w Ciebie Esteban.

*Chłopiec uśmiechnął się nieszczerze żeby tylko nie robić mamie większego zmartwienia i ruszył w stronę głównego wejścia. Wiedział bowiem, że przeprowadzili się tylko dlatego aby zacząć żyć spokojnie, od nowa, aby zapomnieć o złej przeszłości związanej z kłótnią mamy z ojcem. No właśnie... Ojciec... Mimo iż kochał swoja rodzinę to zostawił ich dla bogatej sześćdziesięciolatki. Po tym jak mama dowiedziała się tego od sąsiada, zażądała rozwodu. Była tak załamana, że nie mogła patrzeć na nasz dom rodzinny. Lecz teraz obydwoje wiedzą, że tutaj będzie lepiej. *

*Esteban przeszedł ścieżką do drzwi głównych jego nowej szkoły. Jak to każdy nowy uczeń w nowej szkole od razu poczuł się nieswojo. Patrzył jak inne dzieciaki się tutaj znają i świetnie razem bawią. Patrzył ze strachem na starszych uczniów oraz nauczycieli z kamiennym, nieprzyjemnym oku wyrazem twarzy. Oczywiście nie znał tutaj nikogo i zdawał sobie sprawę, że ze swoją nieśmiałością prędko nie znajdzie. A jego nieśmiałość to nie był jedyny ''problem'', który mógł mu przeszkodzić w znalezieniu przyjaciela. Obawiał się także swoje swojego wyglądu gdyż według niego bujne, rude loki nie zachęcą innych do przyjaźni z nim. Zawsze chciał się ich pozbyć lub zmienić chociaż kolor na inny. Gdy tylko myślał o tym wszystkim miał ochotę uciec gdzieś i się schować tak aby nikt go już nigdy nie znalazł. Wtem doszedł do głównych drzwi. Bardzo bał się wejść do środka lecz musiał. W końcu je otworzył i udał się w stronę swojej sali, czując jak wszyscy go obserwują i szepczą coś pod nosem.