Half Angel, Half Demon. ☑️

Hoofdstuk 10

"OPSTAAN TAMARA!" Schreeuwen Daisy en Kiara tegelijk.
Ik kijk op m'n klok en zie dat het pas 03:42 is.
Waarom zo vroeg?
"Er is een gevecht tussen de wolven en de demonen, jij moet het tussen hen oplossen." Vertelt Kiara.
Prima, ik mag dan toch in jou veranderen Kiara?
"Ja klopt meid, als je maar opschiet. Oh ja, als Avatar wolf kan je veranderen met kleding aan dus je hoeft je niet te verstoppen als je wilt veranderen."
Oké gaaf!
Ik stap snel uit bed en loop heel zachtjes de trap af door naar buiten. Buiten aangekomen vraag ik aan Kiara hoe ik moet veranderen met kleding aan.
"Je beeldt je in dat je verandert naar mijn wolf. Maar dan denk je erbij dat je in je kleren veranderd. Zo simpel als wat. Maar je moet er denk ik eerst gewoon erheen lopen, anders trek je te veel aandacht. Of je maakt gebruik van je engelen en demonen kracht? Heb je daar al iets over geleerd?" Vertelt en vraagt Kiara.
Nope nog niks.
"Oké dan beginnen we daar morgen ook mee en gaan dan verder over je wolven lessen. Als we nog tijd hebben gaan we verder aan je avatar krachten."
Gaaf! Heb er nu al zin in!

Ik begin te lopen en volg de instructies van Daisy en Kiara. Wat een eind weg is dit zeg.
Aangekomen op de plek beeld ik me in dat ik met kleren verander en ik voel een stekende pijn in mijn rug en bij m'n schouders.
Doet het altijd zoveel pijn als je voor de 1e keer veranderd?
"Ja maar omdat je Kiara bij je hebt doet het veel minder pijn dan normale wolven." Zegt Daisy dan.
Nou leuk om te weten dat het normaal veel pijnlijker is... Ook leuk dat jij er weer bij bent Daisy. Je was de meeste stille van ons 3 op de heenweg.
Ik wacht op een antwoordt maar voel dat Daisy de connectie al heeft verbroken.
Dit gepraat heeft me afgeleid van het veranderen want als ik naar beneden kijk zie ik witte poten. Mijn linker poot loopt van wit naar bruin. Hetzelfde geldt voor mijn rechterpoot, die loopt van wit over naar blauw.
Onderaan bij mijn voeten, richting mijn tenen zie ik sparkels.

Alsof het die tekens zijn wat Kiara had uitgelegd, maar het zijn ze net niet helemaal.
"Tamara? Zal ik het van je over nemen? Ik weet waar het is." Vraagt Kiara aan mij.
Oké is goed, dankjewel!
Ik voel hoe Kiara in me komt en alles van me over neemt. Het is net een gevoel alsof er een stroom energie in je lijf komt. Ze gromt iets waar ik in versta: Zo voelt het dus als ik het van je overneem, maar laten we gaan! Lets go!
Ze begint het laatste stukje te rennen en zelf voel ik alle energie die eruit komt tijdens het rennen.
"Oh en wat Kiara je vergeten is te vertellen, als Avatar wolf ben je ook een stuk sneller en heb je veel meer conditie als andere wolven. Dus ja je bent heel zeldzaam hihi." Vertelt Daisy.
Aan de ene kant leuk dat ik zeldzaam ben, maar ergens ook weer niet. Want mijn lot is al bepaalt... Dus zo blijft er eigenlijk niet echt veel vrijheid over. Maar ik moet zeggen, dit rennen is echt superleuk!
"Dat is mooi! Kiara ziet er heel mooi uit." Gniffelt ze.
Oh ben je er al? Jij bent ook een hele mooie wolf hoor Daisy!
"Awh, dankjewel! Ja, ik ren al achter je. Maar we zijn er, dus ik sla af."
Is goed, ik zie je zo nog wel denk ik.
"Oké klaar met dit gebabbel, we zijn er. Tamara? Wil je het eerst zelf proberen om ze te stoppen? Of zal ik het eerst doen." Zegt Kiara best wel streng. Ze moet eens vaker wat lol gaan hebben.
'Ik wil het graag eerst zelf proberen.'
Ik voel hoe Kiara weer weg gaat en iets activeert, Mijn poten tintelen, ze krijgen blauwe en bruine kleuren, die ook oplichten en licht afstralen. Er staan allerlei grappige tekentjes op. Water en aarde. Mooi dit.

Ik zie het gevecht voor me en schrik. Overal ligt bloed en as, demonen en wolven liggen overal verspreidt, dood neer op de grond. De overige die aan het vechten zijn staan nog nauwelijks. De meeste ervan zijn van gewond.
Woede borrelt in me op. Hoe kunnen ze dit in vredesnaam doen?!
"Tamara rustig, nu moet je niet je controle kwijtraken, anders komt het beest eruit. Dat kan nog niet, dan verraad je ook jezelf dat je meer bloedlijnen hebt." Vertelt Kiara snel.
Ik haal diep adem en adem rustig uit.
Dankje Kiara.
"Geen dank."
Ik schreeuw keihard: 'EN NU STOPPEN MET DIT GEVECHT!'
Iedereen kijkt mij aan en diegene die nog niet keken, die kijken nu wel omdat iedereen nu is gestopt met vechten.

'Wat heeft dit te betekenen? Jij daar, wolf met bruine stippen, en jij demon met de kapotte vleugel. Kom hier en leg uit wat hier gaande is.'
De wolf en demon komen naar me toe en ze buigen beide voor me neer.
Waarom buigen ze Kiara?
"Duh, je bent de Avatar wolf."
Ohja...
'Wolf en demon, hoe heten jullie?'
De wolf zegt: 'Mijn naam is Rick, meneer Avatar.'
'En ik heet Olaf meneer Avatar.' zegt de demon met de kapotte vleugel.
'Ten eerste: Ik ben gewoon een vrouw, geen man, en ten tweede: waarom vechten jullie? Olaf, jij mag eerst beginnen met praten. En Rick, je hebt niks te zeggen tot jij aan de beurt bent.' Ik probeer hem zo streng mogelijk aan te kijken. Ik blijf net zolang kijken totdat Olaf begint met praten.
'Jongens... jullie vangen vliegen.'
'Sorry mene- Euh mevrouw, maar u bent groter dan de alpha als het goed is, dus we dachten dat u een man was. Er is in geen enkele eeuw meer een vrouwen Avatar wolf geweest, dus ik da-'
'Genoeg zo Rick, Olaf praat maar waarom jullie vechten.' Kap ik hem af.
'Nou kijk, wij de demonen groep, The Black Light. Hebben een nieuw territorium gekregen. Alleen de wolven zeggen dat er al een stuk van hun is, maar dat is ons stuk.' Verklaard hij voor zijn groep.
'Rick nu mag jij, en niet erom heen draaien graag ik wil zo slapen'
Rick en Olaf gniffelen beide maar zodra ik hun een dodelijke blik geef stoppen ze onmiddellijk.
'Wij liepen gewoon, de jagers, op ons stukje bos verderop om bessen te halen. Toen kwamen de demonen en jaagden ons weg en ze zeiden dat dat hun stuk was. Zo kwam er een gevecht.' Eindigt Rick zijn verhaal.
'Hmmm weet je wat? Laat me dat stuk is zien waar jullie om vechten.'
Rick en Olaf krijgen een vragende blik in hun ogen maar draaien zich dan toch om. Ik volg ze naar het stukje grond.

Daar aangekomen zeg ik tegen ze: 'Ik heb een idee. Kijk, jullie denken beide dat dut stuk van jullie zelf is. Maar vanaf nu is het een stuk dat van jullie beide is. Je kan het gebruiken om vergaderingen te houden, wel aan de rand van je eigen territorium zodat jullie elkaar niet weer gaan uitlokken voor een gevecht. Dat willen we natuurlijk voorkomen. Of gewoon om met elkaar af te spreken. Snappen jullie dat? Dit stuk grond is vanaf nu van jullie beide, van The Black Light en van de ...?'
'Vega Moon Pack.' zegt Rick.
'En van de Vega Moon Pack.' Zeg ik om mijn zin af te maken.
'Is goed.' zeggen ze beide in koor.
'En hup, nu terug naar jullie eigen stuk en jullie zelf verzorgen.'

'Hup hup toe maar.' Zeg ik er nog als ze niet weg lopen.
Olaf gaat met Rick mee om de andere Demonen te halen. Ik loop ook rustig terug naar de plek, als ik daar aankom en iedereen ziet mij. Gaan ze meteen voor me buigen en daarna huilen de wolven en de demonen klappen.

'Awh, dit hoeft echt niet. Het was niets.' De alpha van de Vega komt naar me toe en zegt via hoofdgedachtes tegen mij: ''Heel erg bedankt dat je ons hebt geholpen! Hoe kunnen we je ooit bedanken?'
'Hoeft niet, ik ga terug naar huis en nog eventjes mijn slaap pakken, fijn dat ik kon helpen. Adios.'
Met die woorden sluit ik de gedachte af en wandel naar huis toe. Ik heb net naar de alpha gekeken hoe groot hij is, zo kan ik opletten dat ik niet al te groot lijk om andere eventuele vijanden voor in de toekomst te misleiden. Ik loop nu met mijn poten wat naar beneden zodat ik kleiner lijk. Dus met het volgende gevecht kan ik mijn poten omhoog doen wanneer ik voor een vijand sta en misschien schrik ik hem nog wel af.

Ik verander terug in mezelf en ren snel naar huis.
Thuis aangekomen kruip ik snel in mijn bed en ga lekker verder slapen.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~$~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hoofdstuk 10 is herschreven.