Իմ ինքնահավան ապուշը

Մաս 2

Pov  Քրիս
 Իմ սովորության համաձայն ես այսօր էլ դպրոց ուշ էի գնացել, աստիճաններն էի բարձրանում ' իհարկե հեռախոսի մեջ խորասուղված, երբ հանկարծ ինչ-որ մեկին հարվածեցի, ու նա քիչ էր մնում ցած ընկեր աստիճաններից, բայց ես հաջողակ մարդ եմ' հասցրի նրան պահել։
Pov Ջեսի
Վախից ես աչքերս փակել էի, մտածում էի սա վերջն է, բայց զգացի, որ ինչ-որ մեկը ինձ գրկել էր և ես Փառք Աստծո չէի գլորվել ներքև։
Քրիս -- Հե՜յ հիմարիկ բացիր  աչքերդ...(քմծիծաղով)
Ջեսի -- Է՜յ տխմար, չես կարողանում դիմացդ նայել...

Pov Ջեսի
Ես դեռ նրա գրկում էի, և կարծես նա չէր էլ պատրաստվում բաց թողնել ինձ ...
Ջեսի -- Լսիր բաց կթողնես, հիմա՜ր...
Pov  Քրիս
Նրա գեղեցիկ աչքերը  կտրել էին ինձ իրականությունից և ես ասես միտք էլ չունեի բաց թողնել նրան։
Քրիս -- Այդ ով է տխմարը, խենթի մեկը։
Սառա -- Ջեսի, լավ ե՞ս ուշադրություն մի դարձրու նա հիմարի մեկն է ...
Ջեսի -- Սառ, ամեն ինչ կարգին է, իսկ դու ինքնահավանի մեկը, մտածիր նոր խոսիր...
Ես հազիվ կարողացա դուրս պրծնել նրա գրկից և Սառայի ձեռքից քաշելով վազեցի այդտեղից։
Pov Քրիս
Այ թե վայրենի է հա, անգամ շնորհակալություն չհայտնեց, որ փրկեցի իրեն։ Բայց շատ գեղեցիկ աչքեր ուներ, իսկը իմ ճաշակով է... Քրիս, այս ինչեր ես խոսում վերադարձիր իրականություն -- ինքն իրեն մտածելով քայլում էր նա
Pov ի վերջ։
Ես ու Սառան գնացինք դպրոցի բակ, նստեցինք աստիճաններին ու սկսեցինք զրուցել։ Պարզվեց' այդ ինքնահավանը դպրոցի տնօրենի որդին է' Քրիսը։ Ցավոք սրտի նա մեր դասարանից էր,  պարզվեց նաև, որ նա հիանալի ֆուտբոլ է խաղում և տղաների հավաքականի ավագն է։
Այս անգամ զանգի ձայնը լսելուց մենք ուրախ էինք, քանի որ ֆիզկուլտուրայի դասի էինք։ Ես ավելի ուրախ էի, քանի որ կարող էի վերջապես ծանոթանալ մարզչի հետ և ցույց տալ իմ կարողությունները։ Խաղը արդեն սկսել էր, ես խաղում էի իմ ամենասիրելի' հարձակվողական դիրքում։ Խաղը շատ լավ էր ընթանում, բոլորը հիացել էին իմ խաղով' անգամ տղաները։ Այն ինքնահավան Քրիսը ևս այստեղ էր և ուշադիր մեր խաղին էր հետևում։
Սառա -- Ջես, փոխանցիր ես ազատ եմ։
Ես ցանկանում էի փոխանցում կատարել, երբ հակառակորդ թիմից մեկը հարվածեց ոտքիս ու ես ընկա։ Նշանակվեց տուգանային, որը ես պիտի իրացնեի։
--Գոոո՜լ...
Այո,՛ ես կարողացա, ես գոլի հեղինակ դարձա։ Խաղում հաղթեց մեր թիմը իմ գոլի շնորհիվ։ Ես շատ ուրախ էի, քանի որ մարզիչը ինձ միանգամից հավաքական մտցրեց ։ Բայց այն հիմարը իրեն մեջ գցեց.
Քրիս -- Վաու՜...  մեր վայրենին նաև ֆուտբոլ խաղալ գիտի, ինձ էլ կսովորեցնես...( բարձր ծիծաղելով)
Ջեսի -- Տխմարի մեկը, ինչ ես ուզում ինձնից։
Քրիս -- Ոչինչ հիմարիկ...
Ես չկարողացա ինձ զսպել և քանի որ գնդակը ինձ մոտ էր  ուժեղ հարվածեցի այդ հիմարին ու նա ընկավ...
Քրի՜ս Քրի՜ս...
Բոլոր աղջիկները բղավելով վազեցին դեպի Քրիսը, իսկ մի խենթ էլ մոտեցավ ինձ ու ցանկանում էր հարվածել բայց...