Λοιπον ονομαζομαι Hailee Steinfield.Ειμαι 20 ετων και ειμαι τραγουδιστρια στα πρωτα μου βηματα.Απο μικρη ονειρευομαι να γινω τραγουδιστρια και εχω παλεψει πολυ για αυτο.Κανοντας οικονομιες πληρωνα μαθηματα φωνητικης και πιανου.Και καταφερα με τις οικονομιες μου να παρω πτυχιο και στα 2.Οποτε το ονειρο ελπιζω να εκπληρωθει.
Σημερα ειναι η ευκαιρια μου.Σημερα στις 12 θα γνωρισω τον ανθρωπο που μπορει να κανει το ονειρο μου πραγματικοτητα!Και φυσικα μιλαω για τον Chris Mullers.Ανεβαζα στο youtube για 2 χρονια covers απο γνωστα τραγουδια και τυχαια με ανακαλυψε.Σημερα θα κανω μια ακροαση προκειμενου να δουμε αν θελει να συνεργαστει μαζι μου.Για αυτο την τελευταια εβδομαδα εχω δουλεψει σκληρα το κομματι που θα πω.Το Sympony της Zara Laarson.
Για να αρχισω οσο πιο θετικα μπορω την ημερα μου μού ετοιμασα ενα υπεροχο πρωινο με καφε κεικ και αυγα.Με αυτα τα λεφτα που επερνα δουλευοντας ως σερβιτορα σε ενα μπαρακι στην γειτονια μου θεωρουσα αυτο το πρωινο φανταστικο.Δυστυχως ομως δεν εγιναν ολα οπως τα ηθελα καθως ο καφες χυθηκε.Το προσπερασα.Θα επρεπε!
Εφαγα το πρωινο μου και αλλαξα τις πυτζαμες μου με ενα αλθητικο λουκ καθως θα κανω το πρωινο τρεξιμο το οποιο με βοηθαει πολυ τα τελευταια 5 χρονια μετα τον χαμο τον γονιων σε ενα δυστυχημα.Αλλα ας μην σκεφτομαι κατι τετοιο.Πρεπει να ειμαι θετικοι.Κατι που ειμαι σιγουρη πως και αυτοι θα ηθελαν.
Τελειωσα με το τρεξιμο μου και γυρισα σπιτι κανοντας ενα ντουζ.Η ωρα ειχε παει 9.Αποφασισα να δω λιγη τηλεοραση.Την ανοιξα αλλα ανακαλυψα πως δεν ειχε τιποτα ενδιαφερον οποτε την εκλεισα.Καλυτερα Starbucks.Εβαλα τα παπουτσια μου πηρα την τσαντα μου και παμε Starbucks.Επειδη δεν ειχε καθολου κοσμο παρηγειλα το γνωστο και πηρα και ενα ντονατσ.Εκατσα σε ενα τραπεζι που δεν καθονταν κανενας.Γενικα δεν μου αρεζε ο πολυς κοσμος.
Ξεκινησα να πινω το ροφημα μου και να τρωω το ντοντας μου αλλα μπηκε μεσα ενα νεαρος γυρω στα 22 ψηλος σχετικα με swag ρουχα και παπουτσια και μαλλια μπουκλε γυαλια και καπελο αναποδα με λιγα καστανα μαλιια να φαινονται.Ποιος νομιζε οτι ηταν και ειχε τοση προτασια;
Η απορια μου λυθηκε συντομα.Με το που εκανε δυο βηματα πληθος κοριτσιων αρχισε να φωναζει:
-Νειμαρ,Νειμαρ!
-Μωρο μου.
-Ποδοσφαιριστη μου!
-Σε λατρευω!
-Ενα αυτογραφο!!
Και πολλα αλλα τετοια.Οποτε ηταν ενας ποδοσφαιριστης ονοματι Νειμαρ αρκετα διασημος.Εω ασχετη απο ποδοσφαιρο δεν το ειχα ακουσει.
Το πληθος κοριτσιων συνεχισε τις φωνες που μου εσπαγαν τα νευρα.Οι 4 μπραβοι τις εσπρωχναν βιαια μακρια του και εκεινος χωρις να δινει χαιρετουσε σαν πριγκιπας που επροκειτο να στεφτει!
Προχωρησε στο ταμειο,με την συνοδεια των μπραβων και του πληθους κοριτσιων,παρηγγειλε και πληρωσε αφηνοντας ενα μικρο φιλοδωρημα.
Καλα τι του εβρισκαν αυτες οι κοπελες;Δεν ηταν και του γουστου μου ο ανθρωπος!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Αντε καλα καπως ομορφος μπορουσες να πεις πως ηταν.
Ειχα μεινει να κοιταω το κενο σαν χανος.Ειχα βυθιστει στις σκεψεις μου.Απο αυτες με εβγαλε η φωνη καποιου αγνωστου.
Αγνωστος-Γεια!
Heyyy Peeps!I Am Back!Χειροκροτημα πλιζ!!Ναι μου αρεσει ο Νειμαρ και αρχισα ιστορια για αυτον!Οποτε ψηφο (το αστερακι πατα) για να συνεχισω!!
