Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 1

Jaa daar is tie dan eindelijk, ik ben terug met een nieuw verhaal ☺

Fluitend zoals elke ochtend maakte ik een ontbijtje klaar. Omdat ik het leuk vond om te doen en omdat ik wist hoe erg Nicole daar van genoot. Ik had het echt enorm met haar getroffen. Ze is mooi, lief, slim, echt de ideale vrouw voor mij.
'Oh lekker schatje' verscheen ze breeduit lachend in de keuken terwijl haar haren nog nat waren van het douchen.
'Weet ik' grijnsde ik triomfantelijk.
'Dat was ook weer echt fantastisch ja' kleurde haar wangen rood terwijl haar glimlach nog groter werd. 'Als het nu nog niet gelukt is weet ik het ook niet meer hoor' legde ze haar handen op haar strakke buik.
'Wij kunnen dit' knikte ik haar bemoedigend toe. Ik wist hoe graag ze het wilde en ik was van mening dat het misschien wel iets te graag was, dat het daarom nog niet gelukt was. Al waren we er ook nog niet zo heel lang mee bezig. Maar elke keer was ze ervan overtuigd dat het wel gelukt was. En dan vooral de keren dat ze alles van me opeiste, dat ik zover ging dat ik eigenlijk echt niet meer kon. Wat dat betreft had ik eigenlijk niks te klagen, maar soms was het wel iets te veel van het goede. Al leek zij daar totaal geen last van te hebben, en ik wilde niet dat ze me een sulletje zou vinden en dus ging ik er keer op keer in mee.
'Ik moet nu alleen wel gaan' overhandigde ik haar, haar ontbijt.
'Werkse allerliefste rechercheur' kuste ze me uitgebreid.
'Tot vanavond' nam ik afscheid van haar waarna ik vertrok. Anders lagen de kledingstukken straks weer overal en dan zou ik nog te laat komen ook. Mijn collega's maakte er altijd grapjes over, maar na twee keer was het niet leuk meer en dus haastte ik me naar het bureau. Tijd voor een nieuwe werkdag.

'Goedemorgen' liep ik rechtstreeks door naar de koffie. Thuis had ik daar geen tijd voor. Dan kon ik geen ontbijt maken voor Nicole, en dat deed ik nou eenmaal graag. Dan maar koffie op het bureau.
'Ik heb een zaak voor jullie' kwam Flamand haar kantoor uit.
'Ah lekker' was ik er blij mee. Ik hield van mijn werk.
'Een jonge vrouw is vanmorgen zwaargewond op straat aangetroffen. Ze is naar het ziekenhuis gebracht, dit is de plek waar ze gevonden is. De vrouw die haar gevonden heeft, heeft al een verklaring afgelegd. Ga kijken op die plek en daarna naar het ziekenhuis' volgde alle informatie die we nodig hadden.
'Zullen we maar gelijk gaan' stelde Barry, mijn partner, voor.
'Laten we dat maar doen' gooide ik mijn koffie achterover waarna ik hem naar buiten toe volgde. Zonder koffie kon ik echt niet aan de slag. Nu was ik er helemaal klaar voor.

Ik hoop dat jullie het verhaal leuk vinden. Ik ben er zelf niet helemaal tevreden over, sommige stukjes dan, maar goed. Veel plezier nog 🙋