Bu Benim Hayatım...

Bugün kızlar yurdunda ilk günümdü. Ezgi'den başka kimseyi tanımıyordum. Beni nasıl karşılayacaklarını bilmiyor ve korkuyordum. Ezgi'de beni teselli etmeye çalışıyordu. İlk kez tanımadığım insanlar içinde evimde ki gibi rahatlığımı yaşacaktım. İçeri girdikten sonra nefesim kesilmiş bir şekilde bize yardım edecek birilerini arıyordum. Ezgi ve ben "kimse yok mu ?" diye çevreye bakındıktan sonra bir kadının bize hafif adımlarla yaklaştığını fark ettik. 

Yanımıza geldiğinde "Benim adım Elif, bu yurdun görevli edebiyat öğretmeniyim. Gelin siz yeni öğrencilere yurdu ve odanızı gezdireyim." dedi sıcak bir gülümsemeyle. Yurdun içinde ihtiyaçlarımızı karşılayacak lavabolar, banyolar, etüt odaları, yemekhane ve büyük bir oturma odası vardı. Kendimi bir anda harikalar diyarında gibi hissettim. İçimin bir anda mutlulukla dolmasını şaşkınlıkla karşılarken etrafa göz gezdiriyordum. 

Elif adındaki yeni tanıştığımız edebiyat hocamız bizi kalacağımız odaya doğru yönlendirirken Ezgi küçük bir tebessümle yüzüme baktı. Ona gülümsedikten sonra odamızın kapısında durduk. Odanın içi evde ki odamdan büyüktü ve güzel bir genç odasıydı. Çalışma masaları, bilgisayarı, televizyonu ve 3 kişilik bazalar vardı. Dur bir dakika! 3 kişilik yatak mı ? Elif hocaya döndüm. 

"Hocam bizden başka kalan bir öğrenci daha mı var ?" diyerek şaşkınlıkla cevabını bekliyordum. Elif hoca bana gülümseyip "Evet. Bu odada sadece ikinizin mi kalacağınızı zannediyordunuz ? Her neyse benim görevim size yurdu gezdirmek ve odanıza yerleştirmekti. Arkadaşlarınızla tanışmak ve iyi geçinmek sizin göreviniz. Bunu hakkıyla yerinize getireceğinize inanıyorum." diyerek odadan çıktı. 

Elif hoca odadan çıkınca yorgun bedenlerimizle yataklarımıza uzandık ve 3. kişinin kim olacağını merak ederek Ezgi ile birbirimize sorular sormaya başladık. Odanın içi de gerçekten rahat ve ferahtı. Korkmamı gerektiren en ufak bir unsur yoktu. Birde 3. kişi gelse de tanışsak içim daha da rahat olacaktı ve bu merakım bir anda yok olacaktı. Ezgi ile konuşurken aniden bir ses duyduk. Ezgi tedirgin bir şekilde bana baktı.

"Yağmur sence bu ses nereden gelmiştir dersin?" diye sorarken sesin geldiği yöne doğru yöneldik. Kapıya doğru bir kaç adım ilerleyince aniden açılan kapının arkasında ki 3. kişiyi fark edebilmiştik. Artık kim olduğunu öğrenme vakti de gelmişti...