Μη μ'αφήνεις...

⚫️Κεφαλαιο 39

Ξύπνησα το επόμενο πρωί δίπλα στην Κωνσταντίνα που κοιμόταν.

Ηταν γυμνή διπλα μου, το ίδιο και εγω.

Μα τι έκανα...

- Καλημέρα.
Χαιρέτησε όταν άνοιξε τα μάτια της.

- Καλημέρα.
Ψέλλισα κρύβοντας τον εαυτό μου με τα σκεπάσματα.

- Τώρα μου κρύβεσαι; Χθές φώναζες το όνομα μου και ήσουν τόσο υ-

- Σταματα.
Σχεδόν φώναξα και απομακρύνθηκα απο εκεινη.

- Το χθεσινό ηταν ενα λαθος. Δεν ειμαι λεσβία. Μεθυσμένη ήμουν και...

- Το ξερω. Μην ανησυχείς. Απλα... Μην κανεις ετσι. Πίστευα οτι θα μπορούσαμε να επαναλάβουμε το χθεσινό λάθος χωρίς δεσμεύσεις.
Χαμογέλασε κοιτώντας με απο πάνω μεχρι κατω δαγκώνοντας το κατω χείλος της.

- Λάθος νόμιζες. Εγω πρέπει... Πρέπει να βρω την Ηλεκτρα.
Μουρμούρισα και φόρεσα το φόρεμα μου.

Της έδωσα το δικό της και κοίταξα αλλου.

- Δεν θυμάμαι και πολλά απο χθες εξάλλου.
Σχολίασα και άνοιξα την πόρτα.

- Θα τα πουμε μετα.
Είπα και έφυγα κλείνοντας την πόρτα πισω μου.

Χθες το βράδυ ηταν η πρώτη μου φορα με γυναίκα και αισθανόμουν τόσο άσχημα.

Οχι επειδή ηταν γυναίκα.

Επειδή μου άρεσε ο Αντρεας.

Ήδη μου λείπει.

Κατεβηκα τις σκάλες με προσοχή.

Παντού υπήρχαν άδεια ποτήρια και το φως που έμπαινε στο σπίτι μου έδινε εναν καλό πονοκέφαλο.

- Καλημέρα!
Χαιρέτησε η Ηλεκτρα οταν με είδε.

Στο σαλόνι, κάτω και στους καναπέδες έβλεπες παιδιά που κοιμόντουσαν χωρις ενδοιασμούς.

- Καλημέρα.
Χαιρέτησα και εγώ.

- Ήρθες καθολου στο δωματιο σου χθες;

- Οχι γιατι;

- Απλά ρωτάω...
Χαμογέλασα κοιτώντας τριγύρω.