Your Beloved Murderer

C H A P T E R T W O

Amanda's POV

"Ang pangit mo."

Sabi saakin ni sir, I mean Liam, pagkasabi ko pa lang ng pinagagawa niya saakin. Kanina pa kami paulit-ulit. Di kami matapos dito sa office niya. I'm getting pissed.

"What am I supposed to do?!"

"Be more confident. Stomach in, chest out." Sabi niya saakin habang naka-upo siya sa swivel chair niya.

"Palibhasa, wala kasing chest"

Narinig ko yung sinabi niya. Putangina. Dinig na dinig ko yung sinabi niya. I have a feeling na gusto ko siyang sapakin. Papatayin ko na talaga 'to. "Anong sabi mo?!"

"Ang sabi ko, ang pangit mo. Dalian mo na diyan. You're wasting my time."

Kanina pa kami nagp-practice kung paano ako mag-act as a 'so-called' manager, kung paano ko gagawin ang pag-manage at kung ano-ano pa.

"You're almost done, Amanda. Great job!" Pumalakpak naman ang tenga ko nung marinig ko iyon. I am not used to compliments, sa tingin ko ngayon ko na lang muling narinig ang mga ganung klaseng compliments.

"Thanks sir."

"Tanong ko lang, hindi ka ba napapagod kasi nag-o-overtime ka lagi dito?"

"Not at all. Wala naman po akong ibang pinagkakaabalahan."

Tiningnan niya ako, "wala kang family? Lovelife? Friends?"

Umiling ako at napayuko. Ngayon na nga lang ako ulit nakipagusap sa mga tao nang ganito katagal. Tangina kasi ni Sir Liam eh.

"You must be lonely?" Narinig kong nagsalita siya nang nakatingin sa laptop niya. Iba ang tono ng boses niya. May pagka-concern.

"I'm used to it, sir."

"How many times do I have to tell you, call me Liam." He grinned.

Ngumiti na lang ako sa kaniya at lumabas na ng office niya. Naisip ko lang na napaka-bipolar niya. Minsan mabait siya o kalmado, madalas masungit, may sariling mundo, bossy, nakakabanas.

Napatingin ako sa paligid ko at nakita ko ang mga co-workers ko na nakatingin at nakangiti saakin.

"Ikaw Amanda, ano ginawa niyo dun huh?" Tinanong saakin ni Sophia habang pinapakita saakin ang nakakalokong ngiti niya.

"Oo nga. Napansin kong lagi na kayong magkasama ni sir huh!" Singit pa ni Alicia, isa ko pang katrabaho dito.

"Wala" Nabanggit ko na lamang at sinimulan na ang trabaho ko.

"Anyways, go back to work! We can do this guys!" Sigaw ni Sharlotte, isa ko ring katrabaho dito sa Coffee shop.
Nagsimula na naman ang nakakapagod na araw. 8 hours akong tatayo dito sa cashier, makikipag-usap sa mga customers, pipindot doon at diyan, sisigaw ng malakas, mababadtrip na mga putangina na nahuhumaling sa kagandahan ko. Shet.

"Good evening, sir! What's your order?"

"Can I have you?"

"Sir? Uhm. We also have Caramel Machiatto, best seller po sa'min 'to."

"But you're the best for me."

"What the fuck?"

"Pardon?"

Konti na lang talaga sasapakin ko na 'tong gwapong nilalang na 'to. Tanginang 'to.

"Nah. I was just playing with you. I want two strawberries and cream. But no strawberries." He chuckled. He gave me a mischievous smile and scratched his nape.