He is my brother?! Niall Horan

44.

POV. KATIE

Ik wordt wakker van steken in mijn buik. Ik kijk snel hoelaat het is, en zie dat het al 02:48 is. Fuck. Harry slaapt ook nog, en die wil ik niet wakker maken. Oh shit. Ineens worden de steken veel erger, en huil ik van de pijn. Ik voel me echt kut nu.
Ik probeer Harry wakker te maken, maar het lukt niet...

Ineens voel ik, hoe iemand naast me wakker wordt. Gelukkig.
Nog steeds huil ik, van de pijn.
Harry legt zijn armen om me heen, en komt dichter tegen me aan. Hij wrijft rustgevend over mijn bolle buik heen, wat pijn doet. Ik vertrek mijn gezicht moeilijk, en zie dat Harry het merkt.
'Babe, we moeten naar het ziekenhuis toe. En snel. Ik bel wel vast, en help jou ondertussen in de auto.' zegt Harry stressend. "Hazz, het gaat wel. K kijk...' verder kom ik niet, want ik verga weer van de pijn.
'Jij gaat mee, of je nou wilt of niet.' zegt Harry. Ik stem maar in, want er is toch geen andere keuze.

Harry belt het ziekenhuis, dat ze klaar moeten staan, terwijl ie mij helpt met de trap af gaan. Dat heeft ie de laatste tijd veel moeten doen... K voel me echt kut bij hem, ik kan niks terug doen.

Wanneer het ons gelukt is, om in de auto te zitten, scheurt Harry weg naar het ziekenhuis, terwijl ik verga van de pijn. 'Keet, adem in, adem uit. Herhaal dat!' zegt Harry. Hij zegt nog allemaal kalmerende woordjes toe, maar het helpt niet.

Aangekomen bij het ziekenhuis, stapt Harry uit, en tilt ie mij op uit de auto, en neemt ie me mee in Bride-Style naar binnen toe, waar we meteen geholpen worden.

POV. HARRY

Katie wordt in de contrilekamer gezet, om te kijken wat er aan de hand is. Ik mocht niet mee, en zit nu stressend in de wachtkamer te wachten op wat t is.
Ik besluit Niall te bellen, en hem t nieuws te vertellen. In de hoop dat ie wakker is. Maar ja, die heeft altijd honger enz.

*(N= Niall. Het=Harry)*

*H. Hey Niall.*
*N. Hey Harry, wat is er ? Je belt nooit zo laat. Heb je ruzie met Katie? Was je niet goed genoeg vanacht?*
Niall toch altijd met die kut opmerkingen. Hij snapt t echt niet eah.
*H. Ik ben in het ziekenhuis. Er is iets met Katie. Ze vergaat van de buikpijn, en krimpt steeds in elkaar. En ze wilt niks. Niall help me, wat moet ik nu doen? Ze is momenteel in de controlekamer, ze zijn aan het kijken wat er met haar is..*
*N. Het komt echt goed, Hazz, kalmeer ff. Moet k even komen met Lotty?*
*H. Graag, maar moet hangen. Zie k je zo in het ziekenhuis?*
*N. Ja, tot zo*
En met die zin, hang ik op.

De zuster vertelt me dat alles goed is, maar de buikpijn kwam doordat ze gaat bevallen.
Het enige wat ik kan is knikken. Mijn meisje licht in het ziekenhuis. Ik voel me er zo kut over. Ik kan niks voor haar doen.
'Meneer Styles. Wilt u bij de bevalling zijn, of heeft u liever dat u hier wacht?' vraagt de zuster. 'als het kan, mee graag' zeg ik. Nog steeds niet wetend wat er aan de hand is.

Ik loop naar het bed toe, en pak de hand van Katie vast. 'You can do it, babe!' fluister ik in haar oor.

'Je kan beginnen' zegt de zuster na een paar uur. Katie houdt haar ogen dicht, en perst even later.
Dat doet ze een paar keer, en dan zegt de zuster dat het hoofdje zichtbaar is.

30 minuten later, is het klaar, en ligt Katie dood op het bed, maar wel met onze baby.
'Morgen we haar heel even controleren?' vraagt de dokter. 'Is goed' zeggen Katie en ik.

Onze kleine meid wordt meegenomen naar een controle gedeelte van de kamer. Katie en ik kijken elkaar aan, tot ik zeg: 'Babe, je hebt t echt goed gedaan! I love you!' en daarna geef ik haar een kus.

15 minuten later komt onze meid weer binnen, en geeft de dokter m aan. Katie. 'En weten jullie al een naam?' vraagt de dokter. 'Ja, Kayla. Kayla Katherina Styles' zegt Katie met de mooiste gilmlach ever.
'Katie, als je je goed voelt, mag je al naar huis toe. Jullie mogen via de achteruitgang.' vermeldt de dokter.
'Okey', dankuwel.' zeggen we beide.