Διπλο Μπέρδεμα 2

Κεφάλαιο 8 - Δημήτρης

Για ταινία μαζευτηκαμε ταινία δεν είδαμε. Είχαμε σκορπιστεί στο σπίτι. Τελικά βγήκαμε όλοι στο μπαλκόνι εκτός της Νεφέλης. Καθόταν στο σαλόνι χωρίς να κάνει απολύτως τίποτα. Δεν της είχε μιλήσει κανείς εκτός από εμένα και την Νατάσα.

"Δεν έπρεπε να το κάνουμε αυτό. Ήταν λάθος να τους καλέσουμε όλους εδώ χωρίς να ξέρουν" είπα στην Νατάσα.

"Το ξέρω. Συγνώμη που σε έμπλεξα σε αυτό"

"Δεν πειράζει είχες καλούς σκοπούς. Το μόνο που σκέφτομαι είμαι πως θα αντιμετωπίσω αύριο την Θαλεια" είπα και γέλασα άθελά μου με την εικόνα που έφτιαξα στο μυαλό μου. Εγώ με την Θαλεια στο κατάστημα με τα σεντόνια να μου πετάει οτι βρίσκει μπροστά της ουρλιάζοντας.

"Θα της μιλήσω πριν πάω στην σχολή αύριο το πρωί"

"Ευχαριστώ"

"Τίποτα"είπε και με φίλησε.

Κοίταξα τους άλλους. Η Λίζα πήγε στο σαλόνι και κάθησε δίπλα της. Ήθελα να ακούσω τι θα της πει και πηγα στην κουζίνα να πιω και καλά νερό.

"Γεια"

"Γεια"

"Πως είσαι;"

"Καλά υποθέτω"

"Πως ήταν η Θεσσαλονίκη;"

"Τέλεια, αλλά μου αρέσει καλύτερα εδώ... Τους παλιούς καιρούς τουλάχιστον. Εσύ;"

"Εγώ έχω έναν υπέροχο γιο με τον Άλεξ και κάθε μέρα γίνομαι και πιο ευτυχισμένη"

"Γιατί μου μιλάς ακόμα;"

"Όλοι κάνουν λάθη, εγώ έκανα τα μεγαλύτερα. Νομίζω πως όλοι όμως χρειάζονται μια δεύτερη ευκαιρία. Εμένα μου δώθηκε και τρίτη"

"Τι έγινε;"

"Άκουσα κουτσομπολιά και πληγώθηκα. Μετά είπα ψέματα. Είπα πως το παιδί είναι του Δημήτρη" είπε και γέλασε. "Τελικά όμως τα φαινόμενα απαιτούν σωστά;"

"Ναι" είπα φέρνοντας στο μυαλό μου τον αδερφό του Δημήτρη με εκείνη την κοπέλα.

Βγήκα από την κουζίνα και είδα πως πλέον στο σαλόνι ήταν και ο Άλεξ.

"Μωρό μου πάμε; Η μάνα μου δεν μπορεί να κρατήσει άλλο τον μικρό"

"Πάμε. Καληνύχτα" είπε και χαμογέλασε γλυκά στην Νεφέλη. Η αλλαγή της Λίζας σαν άνθρωπος είναι πραγματικά τεράστια!

"Θα πάτε και εμένα σπίτι;" ρώτησε η Δανάη.

"Φυσικά" απάντησε η Λίζα.

"Φεύγω και εγώ" είπε η Νεφέλη.

Σηκώθηκαν όλοι και πήγαν στην πόρτα. Εγώ κάθησα στον καναπέ χωρίς να πω τίποτα.

"Μην ανησυχείς θα γίνουν όλα και πάλι κανονικά" άκουσα την Νατάσα να λέει στην Νεφέλη πριν φύγει.

"Καληνύχτα" ψέλλισε αυτή και έφυγε.

Αφου έκλεισε την πόρτα ή Νατάσα ήρθε και χώθηκε στην αγκαλιά μου. Την αγκάλιασα αλλά δεν της είπα τίποτα παραπάνω. Σκεφτόμουν τόσα πολλά και μπερδεμένα πράγματα. Αυτή μου άφηνε φιλιά στον λαιμό κανοντας με να ξεχαστω. Χαμογέλασα και αριχσα να την φιλάω και εγώ. Την πήρα αγκαλιά και την πήγα στην κρεβατοκάμαρα σε στυλ νύφης, ενώ αυτή είχε ξεκαρδιστει στα γέλια.

"Σ'αγαπω" της ψιθηρυσα.

"Και εγώ" απάντησε στον ίδιο τόνο με εμένα.

"Δεν σε άκουσα" την πείραξα.

"Και εγώ" φώναξε αυτή την φορά.

"Εσύ τι;" Την ρώτησα αφήνοντας της φιλιά.

"Σε αγαπώ" ψιθύρισε.