I see

Deel 1 Hoofdstuk 1 ~ Kwadrant 44

Een normale dag in het dorp waar ik woon. Een normale dag, die iedere keer weer herhaald wordt. Een eindeloze herhaling van dezelfde saaie dag. Dat is hoe ik mijn leven wel kan beschrijven. Iedereen in mijn dorp heeft hetzelfde huis, dezelfde gezinssamenstelling en dezelfde verwachtingen van elkaar. Mijn ouders zijn niet anders. Mijn moeders naam is Sarah, ze is doktersassistente. Als ze thuis is naait ze, en ze leest mode magazines. Ze leest deze alleen om de dames, die eindeloos hebben geposeerd om deze ene foto in een klein hoekje in het magazine te hebben staan, af te kraken. Waatschijnlijk doet ze dit alleen om zicjzelf beter te voelen, maar ik zeg er nooit iets van. Mijn vader heet Adam, zijn professie is bestuurslid bij de gemeente. Hij speelt golf en is het grootste gedeelte van zijn tijd bezig met werk. We mogen hem dan ook pas storen na zeven uur. Mijn oudere broer was slim en heeft zich zodra hij mogelijk  was losgerukt uit de eindeloze cirkel en is uit ons dorp vertrokken. Soms wou ik dat ik bij hem op bezoek kon. Maar ons dorp verlaten is iets wat niet mogelijk is als je minderjarig bent. Mijn ouders waren eigenlijk ook best blij dat hun zoon was vertrokken. Hij werd door onze buren niet gezien als een nette jongen. Meerdere meisjes hebben met hem het bed gedeeld, en veel zijn door hun ouders flink op hun plaats gezet door zo'n actie. Ik snapte wel dat meisjes hem leuk vonden. Hij was anders. Zijn haar was niet kort en in een perfect scheiding, zijn haar was donker en lang. Hij droeg het in een knotje of staartje achter op zijn hoofd. Mijn ouders hadden hem bij geboorte Isaac gedoopt, maar hij ging liever bij de bijnaam Caleb. Hij had mij ook een bijnaam gegeven. Mijn echte naam is Laura, maar hij noemde me Sheila. De betekenis van Sheila is officieel blind. Hij vond dat de naam goed bij me paste. Hij zei omdat ik nog blind was voor de buitenwereld. Maar zelf heb ik daar een andere mening over. Ook hij was het met me eens dat dit dorp extreem saai is. Van bovenaf is het een exacte vierkant. Verdeeld in ongeveer 400 aparte vierkantjes. Dit zijn de huizen, die allemaal op exact dezelfde afstand van elkaar gebouwd zijn, met ieder een even grote tuin, dezelfde kleur gras en hetzelfde aantal bloembakken. De enige afwisseling die gemaakt is in het dorp is in het centrum. Er is een centrum in het midden van het dorp. Het is een extreem hoog, vierkant gebouw. Bovenin werken raadsleden en bestuursleden. Daaronder is het gerechtshof, met daaronder een kerk. Zo gaat alles steeds meer naar beneden. Onderin zitten de minst belangrijke banen, behalve het ziekenhuis dat op de begane grond is, wegens de patiënten die mogelijk niet kunnen lopen. En dan zit er onder de grond nog een gevangenis. Op het moment staat deze leeg. Er zijn bijna geen mensen die zich misdragen in ons dorp. Om de huizenblokken heen zijn alle landbouwvelden. We zijn niet het enige dorp dat zo in herhaling valt. Want aan de landbouwvelden grenzen nog drie andere vierkante dorpen zoals de onze. Allemaal steken ze exact hetzelfde in elkaar. Elk deel van een grote stad, die weer deel uitmaakt van een provincie, en die allemaal samen deel uitmaken van een land. Elk dorp heet een Kwadrant. Elke stad bestaat uit vier dorpen en heet een Kwadraat. Elke provincie bestaat uit vier steden en heet een Seizoen. Ons land bestaan uit vier provincies en wordt ook wel Jarria genoemd. Dus ik heet u van harte welkom in Jarria, seizoen 3, Kwadraat 12, Kwadrant 44.