Half Angel, Half Demon. ☑️

Hoofdstuk 12

"Weet je wat? Ik laat je het eerst zelf proberen, aangezien jij al meer kan dan de basis training." Heeft Daisy besloten na een aantal minuten. Kostbare minuten, besef ik me nu.
'Oke is goed.'
Ik concentreer me weer zoals gewoonlijk en ik zit even na te denken. Hmm wat zou ik eens doen?
"Oeh ik heb een idee! Doe lianen om Daisyheen wikkelen, daarna met lucht krachten een appel van de appelboom, die van 17 meter verderop en dan in der bek!!!!" Kondigt Kiara aan.
Hahahah oke is goed Kiara.
Ik concentreer me op de grond en al het leven erin.
Mijn beide handen leg ik op de grond.
Ik zoek naar moeder natuur. Het lichtpunt in de jungle, het druppeltje water in de woestijn, alles wat een betekenis van leven heeft. Ik voel een hele fijne en warme gloed door me heen stromen.
Dan denk ik in mijn hoofd dat ik lianen uit de grond wil laten groeien, precies om Daisy heen. Dit gebeurt best snel en ik trek ze strak, nog wel zodat ze adem krijgt.
Daarna zoek ik naar een appel, mijn geest zweeft net boven de grond uit en gaat zo omhoog de boom in. Ik zie een mooie rode appel, ik wikkel mijn geest eromheen om hem mee te vervoeren, maar voel dan dat hij niet goed is, dus gooi ik hem in het meertje zodat ie verdrinkt.
Ik pak een andere appel, deze is wel goed. Met mijn geest stuur ik hem naar Daisy terug toe. Ik laat de appel voor haar ogen zweven en ik doe haar bek open. Daarna doe ik de appel erin en verbreek de connectie met de aarde.
Ik laat me uitgeput neervallen.
'Zo klaar, oh en dit was niet mijn idee!' Als ik dit zeg grinnik ik er nog even bij.
"Han je le aghel eluis halleh?"
'Sorry wat zeg je?' Ik haal de appel uit haar mond zodat ze kan praten.
"Ik zei: kan je de appel eruit halen?" Ze gromt nog even naar me.
'Je doet me toch niks aan.' Daag ik Daisy uit
"Oh ja? We zullen zien..."
Ze wurmt zich uit de lianen en ik help stiekem een handje door ze losser te maken. Als ze eruit is loopt ze weg, maar ik kan aan der houding zien dat ze zo plots gaat aanvallen. Ik ben haar te vroeg af en net voordat ze in me voet wilt bijten, spring ik behendig in de boom met wat lucht sturing en begin appels op Daisy te af te sturen.
"Whaaahhhh."
'Hahaha ik was je voor!!!' Schreeuw ik vanuit de boom.
Daisy is even afgeleid en ik gebruik die gelegenheid om op haar te springen en pak d'r bij haar nekvel.
'Geef je over.' fluister ik gevaarlijk maar aardig in haar oor.
"Nooit niet."
'Oke dan doen we het zo.'
Ik hoop dat ze niet tegen kietelen kan. Ik laat d'r nekvel los en kietel haar in haar buik. "HAHAHAHAH NEE STOP."
'Geef je over dan.'
'Oke oke, ik geef me over.'
'Kijk zo makkelijk is dat, het zijn maar 4 woordjes. Niet moeilijk he?' Grijns ik naar d'r toe.
Kom we gaan naar de roedel toe om die koepel te bouwen.'
'Ugg valsspeler.' Hoor ik Daisy nog zeggen tegen zichzelf. 'Dat hoorde ik domkop, weet je nog? Ik heb ook versterkt gehoor slimpie.' Daisy rolt met haar ogen en loopt me achterna.
Bij de roedel aangekomen zie ik niemand... Als ik bij hun verzamel plek kijk zie ik alle kleintjes en oudere wolven/mensen. Ik ren er snel naar toe en vraag of het gevecht al is begonnen. 'J..ja...ja..' mompelt een klein meisje, waarvan ik schat dat ze 5 jaar oud is. Ik troost haar met een leuk verhaaltje en zorg dat ze niet meer huilt.
'Oke, ga allemaal bij elkaar zitten, ik zorg dat jullie veilig zijn.' Als ze bij elkaar zitten en er nog ruimte over is om te liggen en extra gewonde wolven te verzorgen ga ik weer in houding zitten en doe mijn handen op de grond. Ik concentreer me en maak een grote koepel, eerst doe ik van lava en water obsidian maken. {A/N, op zn Nederlands is dat 'obsidiaan', maar dat klinkt zo raar.}
Daarna haal ik nog wat steen uit de grond en doe er een 2e laag om de obsidian heen, als laatste maak ik nog een hele dikke muur van allerlei lianen.
Ik houd een stukje over als ingang en haal ook het steen en obsidian weg. Ik haal snel wat appels hierheen en leg ze op een stapel zodat de wolven wat te eten hebben. Tenslotte maak ik nog een beekje in de grond zodat ze vers water hebben om te drinken en te verzorgen.
Ik hoor dat er al wolven aan het vechten zijn, maar voordat ik erheen wil gaan voel ik pijnlijke steken in mijn rug en val van de pijn neer om de grond. Het voelt alsof mijn rug word open gesneden. Zo pijnlijk dat het echt aan voelt. Maar ik hou vol en val gelukkig niet flauw en bewusteloos, zoals de vorige keer.
Na een paar minuten is de pijn weg en kijk ik op me rug wat het was. Hmm vreemd... er zit niks op m'n rug.
Ik zet nog maar 1 stap en meteen voel ik iets uit mijn rug glijden. Ik val voorover door de deur heen. Gelukkig heb ik er een opening in gemaakt anders was ik nu volledig met mijn hoofd tegen de muur aangekomen. Voor zover het lukt kijk ik naar m'n rug over mijn rechter schouder heen. Ik zie dat er een witte vleugel uit komt groeien. Aan de linkerkant van m'n rug groeit een zwarte vleugel.
'Half engel, half demoon.' mompel ik in mezelf.
"OMG JAAAAAA JE HEBT JE VLEUGELS!!!!!!!"
"Goedzo Tam!" Schreeuwt Daisy en zegt Kiara.
DIASY!!!! Even zachter aub, ik hoef niet gelijk doof te worden.
Ik heb nu ook een piep in m'n oren, en bedankt he. Proef de sarcasme Dais.
"Sorry...." zegt ze nu extreem zacht. Urgh. Ik rol met m'n ogen terwijl ik dat tegen d'r zeg.
"Kom op! Probeer te vliegen, dan kan je daarna je krachten combineren en gaan vechten tegen ze. Maar laat je gezicht niet zien!! Het zijn demonen en straks hoort Roderick dat je hier bent en dan ben je nergens meer veilig, oh en je mag niet geraakt worden door een demoon want dat kunnen ze je volgen waar je bent, als je nog niet dood bent dan door het gif." Raaskalkt Kiara nog even.
Oh en dat zeg je nu pas? Laat maar je antwoord toch niet.
"Ja zeker."
Urgh.
Ik probeer met me vleugels te vliegen en langzaam beweeg ik ze. Het voelt heel gek alsof je een extra paar lange armen hebt. Zodra ik door heb hoe ik ze moet bewegen, vlieg ik een aantal rondjes.
"Je bent echt goed met vliegen lieverdje van me."
Thanks Dais. Wat een liefde ook opeens weer.
"Ach het klinkt gewoon leuk, niet gelijk teveel denken he." Ze knipoogt er nog bij. Ik laat het voor wat het is en vraag me iets af. Hardop in m'n gedachtes helaas.
"Ja goed plan, laat Snow er maar uit, het is belangrijk dat je je blijft concentreren. Ook als Snow eruit is. Oh en je kan haar vragen of ergens een oogje op het gevecht houdt en je op de hoogte stelt. Dan kan jij je concentreren op het vechten." Vertelt Kiara.
Mooi, dankje!
Ik laat Snow eruit en vraag of ze op de boom wilt gaan zitten waar ik heen kijk. . Ze knikt en gaat ergens hoog in de boom zitten waar ze veilig is. Ze gaat goed zitten en ik ga klaar staan om me te bemoeien met het gevecht. Voordat ik naar het gevecht ren bedenk ik me nog iets.
Dais? Wat is handiger? Mensen vorm of wolven vorm?
"Doe maar mensen vorm, kan je beter met je krachten omgaan."
Eerst doe ik nog even de koepel dicht en bedank ik Daisy en vlieg dan snel naar het gevecht.
Niet veel later, dankjewel naar m'n vleugels, kom ik aan bij het gevecht, of eerder gezegd, het slachtveld. Overal liggen wolven dood en is sneeuw rood geworden in plaats van de glanzende, witte sneeuw.
Ik merk op wie de vijanden zijn... Er vecht een best wel hele grote groep demonen en allerlei insecten die allemaal veel groter zijn dan insecten te horen zijn tegen de wolven pack.
Er is 1 spin zo groot als 2 bussen op elkaar. Ik vlieg omhoog en ik doe eerst een masker van gedroogde modder op zodat ik niet word herkend, hopelijk...
We gaan eerst maar eens met die spin afrekenen, die kan ons nog wel eens dwars gaan zitten. Ik vuur een half horizontaal en half verticale orkaan af richting de spin, de spin is even afgeleid door de orkaan maar herstelt zich dan en krijgt mij in het vizier. De spin gromt en er komen vleugels uit zijn rug. Oh sheize, uhm schnitzels bedoel ik.
"Oh kakjes zooi. Tam snel vlieg weg en versla hem!" Roept Daisy.
Oh, daar had ik aan moeten denken, om hem te verslaan. Hm wat jammer nou dat ik dat niet heb bedacht. Goed van je Daisy!
"Shut it. Vechten jij."
Ik vlieg snel en soepel naar boven, helaas kan ik aan de wind voelen dat de spin mij aan het inhalen is en ik zet er nog wat meer kracht bij.
Ik kom boven de wolken uit en wacht 2 seconden.
Ik vlieg met een vaart naar beneden en beland precies op de rug van de spin. Hij verwacht het niet en valt een stuk naar beneden. Snel houd ik me nog steeds aan hem vast.
Als hij zich weer herstelt en gaat vliegen, maak ik een klein vuurtje in mijn handpalmen en vuur dat af op zijn vleugel.
Ik loop over de rug van de spin en maak nog een vuurtje, terwijl ik me omdraai en van de spin af spring, vuur ik het vuur op zijn andere vleugel. Ik laat me even vallen alsof je niet bijna op de grond pleurt om te kijken of mijn plan werkt. Want ik heb namelijk opgemerkt dat hij van dat plakkerig spul aanmaakt in zn huid om zichzelf te beschermen. Ik hoopte dus dat het ging branden. Het geluk staat mij bij en inderdaad branden de vleugels van de spin als een malle moere. Hij valt naar beneden en gilt hysterisch.
Ik draai me om zodat ik met mijn gezicht maar de grond kijk. Ik ben ondertussen wel erg veel naar beneden gevallen. Ik klap mijn vleugels uit en ben nog maar een paar meter boven de grond.
Ik nog nog even naar boven hoever de spin in in zijn duikvlucht en maak snel een net van lianen.
Ondertussen ben ik op de grond gaan staan en wacht geduldig af tot de spin in mijn net valt. Hij valt erin en ik sluit het net met een stevige knoop.
'Zo, opgeruimd staat netjes!'
Ik draak me snel om naar het slachtveld waar iedereen aan het staren is hoe ik die spin te pakken kreeg.
'Guys.... jullie vangen vliegen.'
De leider van de groep demonen roept iets. Tuurlijk joh mijn humor word ook nooit gewaardeerd.
'JIJ DAAR! DE JONGEN DIE EEN HALF IS, GEEF JE OVER OF ZIJ GAAN ERAAN!' Ik kijk waar hij heen wijst en zie dat ze de kleine kinderen en oudere mensen vast houden, mijn hond die ik moest achterlaten bij mijn ouders' huis toen ik naar de engelen en demonen school ging, en alle leiders van een aantal roedels zie ik er ook tussen zitten. Wat een potdeksel dat het is.
'NOOIT! LAAT ZE GAAN JIJ EIKELDOP. EN POTJANDRIE DUBBELTJES, IK BEN EEN MEISJE JA JIJ GEURLOOS RAAM DAT JE BENT.'
'Dan doen we het zo.' Hij lijkt ook gewoon niet te schrikken van het feit dat ik een meid ben. Pfff.
De leider loopt naar de groep gevangenen toe en pakt een meisje, het is dat meisje die toen zo bang was toen ik haar in de koepel veilig stelde. Die eikeldop pakt ook mijn hond en loopt terug naar voren. Ik laat me meer naar beneden zakken zodat ik op de grond sta, laat mijn vleugels wijd staan zodat ik gevaarlijker over kom en loop naar hem toe.
'Heb je nog laatste woorden voor haar klein kind?' Ze knikt bang en ik krijg een bericht van haar in me hoofd.
'Zorg alsjeblieft goed voor de mensen en de wereld, ik geloof erin dat je de wereld kan redden en de vrede kan herstellen....' Zodra ze haar bericht heeft verstuurt,  scheurt de demoon haar in stukken en gooit haar, in stukken naar de demonen achter hem. Zij vreten haar op.
'Ik hoef niet meer voor je te zorgen Tamara, je bent nu sterk genoeg. Het was fijn om je bewakers hond te mogen zijn.' Krijg ik binnen van mijn hond. Ook hij word in stukken gescheurd en opgegeten. Ik barst in huilen uit, zo erg alsof er een rivier uit mijn ogen stroomt.
'JIJ MONSTER!!!!! JE DOOD NIET ZOMAAR EEN KLEIN KIND OF EEN ONSCHULDIGE HOND!!!!! HIER KRIJG JE SPIJT VAN!!!!" Schreeuw ik uit.
Ik voel me zo boos, alle woede borrelt in me op en ik voel dat er een warme gloed binnen in mij ontstaat. Mijn rug gloeit ook op. Mijn vleugels kietelen, ik kijk achterom en zie ze langzaam goud worden, aan het einde zitten goude glitters en ze geven een paar glitters af als ik met m'n vleugels beweeg. Als ze een meter maar beneden vallen verdwijnen de glitters weer. Maar ik moet me focussen, ik ben boos op die leider en hij verdient wraak.
'WRAAAAHHHHH' {A/N dat is niet zn schreeuw van angst maar zn woede schreeuw}
Mijn lijf word overgenomen en ik vlieg omhoog. Mijn kleren veranderen in een mooi zwart, soepel en licht pak.
Ik strek mijn handen en er komen gouden stralen uit mijn handen. Ik bewonder even voor een seconde hoe moei de stralen zijn, maar richt daarna mijn handen richting alle demonen en laat in 1 x alle demonen en vieze beesten in stof veranderen.
'NIEMAND RAAKT ONSCHULDIGE KINDEREN OF HONDEN AAN, STOMME EIKELDOP.' Schreeuw ik de leider nog toe. Ik heb hem als laatste bewaard zodat hij mijn woede zou voelen. Ik grijns nog even en haal langzaam mijn hand omhoog.
'Je verdient niet eens laatste woorden, vieze demoon.'
Ik laat de goude straal uit mijn hand komen en laat hem ook tot stof veranderen.
Ik hoor hoe iedereen in juichen uitbarst en klapt. Maar de gloed binnen in me voel ik uitgaan, mijn vleugels veranderen weer tot de normale kleur. Naar beneden vliegend voel me heel slap worden en val het laatste stuk naar beneden toe. Het word zwart voor mijn ogen en het zwarte gat is te aanlokkelijk om er niet in te gaan... Ik geef me over en daar gaat mijn bewust zijn.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~$~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hoofdstuk 12 is herschreven!