Penalty

02

Hoofdstuk 2

Zuchtend kwam Laura de collegezaal binnen, waarna ze naast Fay plaatsnam.

Vanaf dag één van haar studie klikte het goed tussen Fay en haar. Als er iets was dat ze liever niet deelde met Celeste of Maaike, vond Laura het een fijn gevoel dat ze wist dat ze Fay terecht kon.

'Zwaar weekend gehad?' grijnsde haar studiegenoot.

'Zeg dat wel, ja,' antwoordde Laura, terwijl ze voor de zoveelste keer vandaag in haar ogen wreef.

'Vrijdagavond ben ik uitgegaan met Maaike en zaterdagavond verliep precies hetzelfde,' legde ze uit. 'En dan is het niet vreemd dat je zondag een kater hebt, maar ik had niet verwacht dat ik daar vandaag ook last van zou hebben. De kater lijkt zelfs erger dan gister, en het vervelendste vind ik de hoofdpijn.'

'Ach, soms moet je wat overhebben voor een leuke avond.'

'Heb je een paracetamol ingenomem?' vroeg Fay.

Ze schudde haar hoofd van nee.

Fay begon in haar tas te zoeken. 'Ik heb er standaard een paar in mijn tas zitten.'

'Alsjeblieft,' Fay legde de paracetamol voor Laura neer op het tafeltje, die een flesje water uit haar tas haalde.

'Dank je, ik zou niet weten wat ik zonder jou zou moeten,' glimlachte Laura naar Fay. 'Je bent mijn reddende engel.'

'Vriendinnen zijn er om elkaar te helpen,' was Fay's schouderophalende reactie.

-

'Zo te zien ben jij blij dat deze dag voorbij is,' lachte Fay toen ze samen de zaal uitliepen.

Normaal gesproken leken de uren voorbij te vliegen, al voelde het vandaag voor Laura alsof de tijd telkens opnieuw stad had gestaan.

'Jij niet dan?'

'Ik vond het niet supersaai, maar leuk is een groot woord.'

'Ik snak naar vakantie. Ik moet mijn hoofd leegmaken, en kan niet wachten om een twee weken niet aan school te hoeven denken en lekker bij mijn familie te zijn.'

-

'Ik ben er!' riep ze, terwijl ze appartement binnenliep.

Tot haar grote verbazing kwam Celeste op haar afgestormd en reageerde: 'Je hebt school overleefd, het is een wonder dat je er levend en zonder kleerscheuren vandaan bent gekomen!'

Ze dacht dat Celeste en Maaike beiden laat klaar waren met school. Blijkbaar had ze het fout gedacht.

Laura schoot in de lach. 'En hoe! De lesdag ging verschrikkelijk langzaam voorbij.'

'Hoe was de jouwe?'

'Saai, ik denk dat ik de studie niet helemaal mijn ding is, in ieder geval niet wat ik ervan had verwacht,' zuchtte haar vriendin.

'Trouwens, je zusje zit voor je op de bank,' meldde Celeste haar.

Laura knikte. 'Thanks.'

'Jis, wat fijn je hier te zien,' glimlachte ze oprecht.

Jiska keek op en snelde van de bank af richting haar zus.

'Ik heb je gemist,' gaf Jiska toe.

'Ik jou ook.'

'Je moet vaker naar Rotterdam komen,' vond Jiska.

'Ik zat eraan te denken komende zaterdag langs te komen en één nachtje te blijven.'

'Wil je wat drinken?'

'Nee,' antwoordde Jiska.

'Kon je de weg vinden?' glimlachte Laura.

'Het was makkelijker dan ik had gedacht.'

'De reden dat ik hier ben, is omdat ik je advies nodig heb,' vertelde Jiska.

'Waarover wil je advies hebben?'

'Jongens,' zei Jiska zacht, en durfde Laura niet aan te kijken.

'Oh, is mijn kleine zusje een beetje verliefd?' Laura grijnsde.

'Niet een beetje, als ik het zo zie,' mengde Celeste zich er tussen.

Laura gniffelde. 'Vertel, wat wil je er over weten?'

'Ik weet niet of hij me leuk vindt. Maar we hebben twee keer samen afgesproken en hij heeft me voor een derde keer meegevraagd.'

'Dan is het duidelijk: hij vindt je leuk,' concludeerde Laura, 'en als hij een derde date wil, is dat een goed teken.'

'Hoe heet de gelukkige eigenlijk?'

'Sem,' bloosde Jiska.

'Wat schattig, je wordt rood,' plaagde Celeste haar.

'Celes, je hebt haar genoeg verlegen gemaakt,' nam ze het voor haar zusje op.

'Pizza!' riep Maaike enthousiast, toen ze binnenkwam.

'Jiska, eet je mee?' stelde Celeste voor. 'We hebben sowieso veel te veel, en het is zonde om al de overgebleven pizza weg te gooien.'

Laura zag haar zusje twijfelen en daar wilde ze een stokje voor steken. 'Bovendien ben je te laat voor het eten, als je nu terug naar Rotterdam gaat, dus je kunt beter hier eten.'

'Oké, oké, jullie hebben me overgehaald.'

'Oh, en Lau, ik heb nog iets voor je,' deelde Maaike haar mee en haalde een verfrommeld briefje uit haar broekzak.

'Kijk, ik kwam die jongen tegen die je in de kroeg ontmoette. Blijkbaar herkende hij mij of zo en gaf hij mij dit,' fluisterde Maaike.

'Ik moest het aan jou geven, is wat zei hij tegen mij.'

'Heb je het al gelezen?'

'Nee, ik wilde het doen, maar ik vond uiteindelijk dat je het eerst zelf moest lezen,' reageerde Maaike.

Voorzichtig – bang dat ze scheurtjes in het briefje zou maken – vouwde ze hem open.

Ik vond het zaterdag erg gezellig met je in de kroeg. Helaas was je vlug weg... of ik ben je kwijtgeraakt, dat kan ook.  Hier heb je mijn nummer: 0655614323. Misschien, als jij dat ook wilt, kunnen we samen een keer afspreken.

Ik hoop je snel te zien!

X Nick