Bay's choice

Schaduwland

"Meenemen naar waar?"
"Naar mijn kasteel. Het schaduwkasteel."
"Het schaduwkasteel? Nog nooit van gehoord waar ligt dat dan?"
"In mijn rijk. Het schaduwland."
"Waarom moet ik mee?! Ik ken je niet eens!"
"Ik heb het heel lang geleden aan je beloofd en nu ga ik mijn belofte ook waarmaken."
"En oh ja Wilko."
"Ja?"
"Bedankt om haar te brengen jou hebben we dus niet meer nodig."

Nadat Bryce dat zei werd Wilko naar buiten gebracht en dat is de laatste keer dat ik hem nog heb gezien voor ik naar het schaduwland met Bryce vertrok. De rit erheen duurde niet zo lang aangezien we er al bijna waren.

"Wel, mijn liefste je bent eindelijk thuis" zei hij en hij kwam opeens achter mij staan. "Welkom thuis." ik verstijfde toen hij thuis zei. Dit was mijn thuis niet maar toch had deze plek iets vertrouwd. Het leek alsof ik hier al eerder geweest was.

"Sara zal je nu naar je kamer begeleiden waar je je kan klaarmaken om te gaan slapen. Slaapwel mijn liefste." en hij gaf me een kus op mijn voorhoofd. Hij liep weg en toen zag ik een meisje van ongeveer mijn leeftijd naar me toe lopen. Dat moest wel Sara zijn dacht ik.

Ze nam me mee naar 'mijn' kamer. Ik kon mijn ogen niet geloven want het was de kamer uit mijn droom. Sara gaf me een nachtjapon en liep de kamer uit. Ik trok de japon aan en ging op het bed liggen niet kort daarna viel ik meteen in slaap.

'Hier zijn voor u prins Bryce en zijn verloofde Bay.' De mensen in de zaal juichten heel hard toen ze ons de trap af zagen komen. Ik kende al deze mensen niet maar Bryce kende ze wel aangezien hij de prins was. Van over de hele wereld waren mensen gekomen.

Het was tijd voor de eerste dans en ik danste die met Bryce. Net zoals alle andere dansen. Toen opeens ging de deur met een harde klap open en een zwarte gestalte kwam de zaal binnen.

"Geniet van jullie geluk zolang het nog kan want binnenkort zal er een einde komen aan jullie geluk." zei de zwarte gestalte voordat die verdween. Het was stil in de hele zaal. Je kon er een speld horen vallen.

Na deze gebeurtenis hebben we iedereen naar huis gestuurd en zijn we zelf naar de slaapkamers gegaan. De bewaking werd strenger en voor elke raam en deur stonden 2 wachters. Om er zeker van te zijn dat er niets zou gebeuren.

"Mijn liefste wat zou je ervan zeggen om de bruiloft te verplaatsen naar morgen alles is al inorde."
"Ja Bryce ik kan niet wachtten om eindelijk de jouwe te zijn." en ik liet me in zijn armen vallen en kuste hem. De kus werd vuriger en geen seconde later lagen we in bed en waren alle lichten uit en de kleren op de grond.
"Bryce ik hou van je."
"Ik ook van jou mijn liefste."

De wereld vervaagde en ik werd wakker door het gefluit van de vogels buiten het raam. Het was maar een droom bleef ik tegen mezelf zeggen. Maar diep vanbinnen wist ik dat het meer was dan dat.