Psikopat Mavi...

11. BÖLÜM

SELİN
Eve döndüğümüzde saat geç olmuştu içimdeki şu iğrenç merak beni sürekli yokluyordu kendi kendimi yiyip bitirecektim hem gitmek istiyordum hemde pişman olmaktan korkuyordum
Dayanamayıp kalktım ve giriş kapısına yöneldim sabah zarfı koyduğum çekmeceden siyah mercedesin anahtarlarını alıp evden çıktım herkes uyuyordu
Arabayı çalıştırdım ve yavaşça bahçeden çıktım kağıdı görebileceğim yere bırakmıştım bir kağıda bir yola bakıyordum biran geri dönmek istedim
Ama içimdeki minnacık bir kıpırtı beni vazgeçirmişti devam ettim orman yoluna girdiğimde yolda kimse yoktu az ileride beyaz porsche jeep ile yol kesilmiş arabaya yaslanan 2 adam beni bekliyor gibi görünüyordu
"Hoşgeldiniz selin hanım"
Birisi benim kapımı açtı indim
"Beni ali beymi çağırdı"
Diyebildim sanki başka kim olacaksa
Kapımı açan adam arabama binmişti geri geri gitti ve yoldan geri dönüp gitti
"Arabam-"
"Merak etmeyin en yakın otoparka bırakılacak sadece buyrun"
Dedi arabanın kapısını açtığında
"Arabamı geri getirin gelmek istemiyorum"
"Selin hanım benden size ufak bir tavsiye ali beyi hafife almayın bizide zor durumda bırakmayın zira bir kadına güç göstermek pekte bana göre değildir"
Kapıyı tekrardan açıp binmemi işaret ettiğinde bu sefer bindim
Fakat araba çalışır çalışmaz miğdemin bulantısı aynı havaalanında olduğu gibi ağzıma kadar gelmişti
"Dur dur dur"
Beni duymuyor gibiydi sanırım gelmek istemediğim için söylediğimi düşünmüştü
"Dur diyorum sana miğdem bulanıyor"
Aynadan bana baktı psikopat patronun psikopat çalışanlarıydı işte
Arabayı sağa çekti ve kapımı açıp inmemi sağladı içimdekiler sonunda dışarıya çıktığında kendimi çok halsiz ve yorgun hissetmiştim
Alinin güvendiği bir adamı olduğunu tahmin ettiğim adam arabadan aldığı ıslak mendili ve kuru peçeteyi bana uzattı
Ardından tekrardan arabaya binmemi sağladı
Yaklaşık 30 dakika kadar süren yolculukta hafif uyku modundaydım
Kustuğum içinde halsiz bırakıyordu beni her zaman
İhtişamlı bir evin tam önünde duruyorduk
Kapımı açan adama teşekkür edip kapıya doğru ilerledim kapı anında açıldı içeriye tesirgin adımlarımı atarken kapıyı kapatan adam pekte yabancı değildi son 1 ayda yaşadığım acının sahibiydi kendisi
"Geleceğinden umudum kalmamıştı,hoşgeldin"
"Ne istiyorsun?neden burdasın"
Beni takmayarak salona doğru ilerledi ve içkilerin olduğu dolu masadan kendine bir viski doldurdu diğer bardağada koyacağı sırada atıldım
"İçmeyeceğim ayrıca gecenin bu saatinde beni buraya çağırma sebebin ne"
"İatanbul çok sıkıcı biliyormusun gerizekalı adamlar işini beceremeyenler borçlarını ödemeyenler ölenler..."
"Banane bundan kendi pis işlerini kendine sakla"
"Güçlüymüşsün"
"Sanane"
"Hala benle nasıl konuşabileceğini öğrenememişsin"
"Ben gidiyorum"
Çıkış kapısına yöneldiğimde kapının kilitli olduğunu anlamam çok sürmemişti
"Otur"
Dedi soğuk ve net sesiyle
"Benden kaçmana gerek yok"
"Kaçmıyorum"
"Kendini kandırma ikimizde benden kaçtığını biliyoruz"
"Kaçmıyorum"
"Otur"
Dedi twkrardan aynı soğukllukta
Sesi hafif sinirliydi fakar titriyordu kendisini tutmaya çalışıyordu
"Nasıl amerikayı beğendinmi"
Cevap vermedim oturmadımda
"Ben gitmek istiyorum"
"Olur o da olur"
Viskisini sehpaya bıraktı ve kalkıp yanıma geldi
"Benim gibi bir adamın çukurundan çıkmak"
Gülümsedi
"Cık cık cık hiç olmazki bu böyle"
"Bırak"
Dedim ne zaman tuttuğunu anlamadığım kolumu
"YASEMİN!selin hanıma odasını gösterin bu gece misfirimiz"
"Ben senin bu lanet evinde kalmak istemiyorum"
"Aaa şansa bak bende beni sinir eden herkesin kafasını o an koparmak istiyorum"
Sarhoştu çok değil ama vücudunun yarısına alkol hükmediyordu
"İMDAAT KİMSE YOKMU"
"Off bağırma şöyle bak başım ağrıyo olmaz böyle,hem neden yardım istiyorsunki kendi rızanla geldin,girdin hatta kendi rızanlada kalıcaksın değilmi selincim"
"Asla"
"Duyamadım"
Sinirlerim iyice geriliyordu
"Senin dersin ne ya öldürmekmi istiyorsun öldür ne yapmak istiyorsun he söyle ölüm benim için korlu veya tehdit değil anlıyormusun kendimide öldürebilriim denedimde kardeşimin desteğiyle burdayım ben"
"Benim derdim yok ya öyle işte tatile geldim buraya adam öldürmek zor iş bilmezsin tabi"
"Eve gitmek isti-"
Başımın aniden dönmesiyle olduğum yerde biranda dengemi kaybedicek gibi oldum yakınımdaki duvara tutunduğumda ali koltuktan kalkıp yanıma geldi
"Ben eve-"
Kendimi biranda güçsüz hissettim ellerim ve ayaklarıma komut veremiyordum herşey karardığında duyduğum tek ses alinin bana seslenişiydi
"SELİN SELİN!YASEMİN DOKTOR ÇAĞIR SELİN!"