Moje imię było najbezpieczniejsze w Twoich ustach, więc dlaczego musiałeś to zniszczyć?
A Twój głos był najbardziej znajomym dźwiękiem,
lecz teraz wydaje się dla mnie taki niebezpieczny.
Znam Twój głos na pamięć. Znam jego ton, gdy jesteś wściekły, gdy jesteś smutny, gdy jesteś szczęśliwy, gdy jesteś zakochany. Gdy byłeś zakochany... Moge słuchać go godzinami, i tak bardzo potrzebuję go teraz usłyszeć.
Brakuje mi Twojego głosu, tego gdy nazywałeś mnie swoim misiem, kotkiem, skarbem, ksieżniczką, i gdy mówiłeś że mnie kochasz.
Brakuje mi Ciebie.
Wiesz dobrze jaka krucha jestem. Wiesz o tym, doskonale, a mimo to zrobiłeś mi takie świństwo. Wiedziałeś że gdy tylko mnie zostawisz, to nie będzie mi łatwo. Wiedziałeś że będę płakać po nocach, ciąć się, krzyczeć, umierać. Wiedziałeś, a mimo to mnie zostawiłeś.
Byłam naiwna, nigdy mnie nie chciałeś. Powiedz mi tylko, dlaczego mi to zrobiłeś?
