30 mart sabahı uyandığımda, vıcır vıcır sesler duyuyordum. Kendi kendime; 'Bu ne yaa, vıcır vıcır.' dedim.
Bir baktım kopmuş! İlk baş şöyle dedim, 'Allah Allah nasıl kopar? Hiç acımadı bile.'
Baktım kopmuş, inanamadım. Ama sonra inandım. Yapıştırayım dedim, yapışmaz. Delik açıp sokayım dedim, şekli bozulur diye yapmadım. Ne yapayım, ne edeyim diye düşündüm. Arkadaşım Mert geldi. Ona sordum 'Dikiş atalım' dedi. 'Acır ama' dedim, dinlemedi. Sonra bana; 'Kanka ne koptu?' dedi. Bende; 'Parmağım koptu, nerem kopacak?' dedim. Oda parmağımı alıp, götüne soktu.
Mutlu son.
Not; Bu yazdıklarımız tamamen kafadan atılmıştır. Hiç bir cümle düşünülerek yazılmamıştır. Bunları buraya yazdığımız için özür dileriz. İyi eğlenceler.
