Yavaşça yürüyorum.Benimle konuşan adamın yüzünü görmek için.
Sana kavuşmamı engelliyor Tony.
Bedenimi sürüklüyorum.Tek isteğim şu silahı alıp sana kavuşmak.
Adamın söylediği şey yankılanıyor beynimde.
"Silahımın bende kalması daha uygun olur."
Ama b...
1 Ay olmuştu.Stevesiz ve Tonysiz bir ay.Aşksız bir ay.Neşesiz bir ay.Duygusuz, hissiz bir ay.Sevgisiz bir ay.
Steve yaklaşık bir aydır Tonynin kapısından ayrılmıyor, binaya girip ziline basıyor, arıyor,mesaj atıyor ama Tony hiçbirine tepki vermiyordu.
Hissizleşmişti.Steve'i hissedemez olmuştu.Stevesiz geçen bir ay Tonyi Steveden ayırması gerekirken Steve'e daha da yakınlaştırmıştı.Daha çok sevdi.Stevesizlik Tonye yaramamıştı.Her anında onu arzuluyor ve onu istiyordu.
Onu düşünmeden geçen bir saniyesi bile yoktu.Her gece evden çıkıp bira, viski,şarap alıp dönüyordu.5 paket sigarayıda unutmamak lazım.Her gece 5 paketin beşide bitiyordu.
Her gece Stevein kaldırımda oturup nasıl eridiğini izliyordu.Stevei görmeden edemiyordu.Steveini...
Sigara kokusundan bile nefret eden adam her dakika birini söndürüp birini yakıyordu.Özellikle üzerine sinmesinden nefret ederdi o kokunun ama şimdi ciğerlerine sinmesine izin veriyordu.Sessizce ölümü bekler gibi.Ciğerlerini her saniye zehirle doldurarak. ----------------------- Paketten bir tane daha çıkarıp dudakları arasına aldı.Çakmağı eline aldı ve aynada yansımasına baktı.Dağılmıştı.Eski Tony değildi artık.Saçları dağınık,gözlerinin altında mor halkalar.Tonynin miydi bu yüz? Tony miydi bu adam.Çakmağı sigarasına götürüp yaktı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Fotoğraf temsili.Anlamayanlar olmuş.Sadece bu fotoğraf değil diğer tüm fotoğraflar da temsili.
İnsan kendisine yabancı gelir mi demeyin öyle bir gelirki.Ruhu bile tanımaz kim olduğunu.
Küllüğü önüne çekti ve 20. izmariti de bastı ve söndürdü.
5.pakette bitmişti.Aşağı inip alması gerekiyordu üstelik gece de değildi.Güpegündüz dışarı çıkarsa Steve peşinden gelirdi ve Tony dayanamayıp sarılırdı.
Affederdi onu.İçi istemeye istemeye. Ufak bir güvensizliğin onu boşluğa düşereceğini bile bile boşluğa itmişti onu.Yaşattıklarını unutmaması gerekiyordu.Ama Stevei bir saniye bile görmesi bu düşüncelerini yıkıp atardı.Kıyamıyordu hala ona.Hala onun Steveiydi.Tertemiz,saf.
1 aydır evinin önünden ayrılmamıştı. Onun canını en çok yakan adam aynı anda onu hayata bağlayan adamdı.Şu ana kadar intihar etmediyse bu sadece Steve içindi.Bir aydır hep Steve için yaşıyordu.
Ceketini aldı ve yorgun görünen yüzünü önemsemeden binadan çıktı.Tonynin binadan çıktığını gören Steve hemen arkasından kalktı ve koşmaya başladı.Bunu farkeden Tony koşmaya başladı ve gözyaşlarını serbest bıraktı.Onu affetmesi an meselesiydi.50 kere affetmenin kıyısından dönmüştü zaten.
Bu sefer kaybetmek istemiyordu.Kaybetmeyecekti.
Tony durdu. Stevede durdu.
Tony:Git. Seni affetmek istemiyorum git.Katilimi affetmek istemiyorum.Git. Beni öldürdün Steve.Kabul etmesende benim katilimsin sen.Ellerini kana buladın. Sevdiğin adamın kanına. Sana bakarsam seni affederim. Seni affetmekten korkuyorum.Katilimi affetmekten.Katilimi affedersem beni tekrar öldürür Steve.Ben zaten ölü bir adamım sensiz ölüyüm.Stevesiz Tony bir hiç.
