3.Bölüm- Osman Fahişeoğlu (Part 2)

339 143 57
                                    

Ve Yeni Bölüm geldi.

Bu sefer biraz daha erken attım.

Ve Bugün yazdım hepsini baya yoruldum.

Neyse ben kaçar🙋

İyi Okumalar.


Beni susturan o kalın ses oldu...

"Hey, Gri Kâbus atla seni evine bırakayım" dedi. Ne yani? Bu bizim Gri yelloza Gri Kâbus mu diyordu. Gri Kâbus ne be?

"Tamam geliyorum Araf" Siz de o kalın sesi Gaffur Amca sanmıştınız değil mi? Ama değildi, keşke o olsaydı,
hadi gidip ölelelim, neyse...

Gri Kâbus ay klavyem sürştü yani Gri Yelloz Tabiricayizinizce Mutluluktan bin bir köşe olmuş altına yapmış bebeler gibi kıvranıyordu en sonunda da ayaklarını poposuna vura vura motora bindi.

Allahım bu nasıl bir  görüntüdür.

Sonra da motoru çalıştırıp gözden kayboldular.
Şuan kendimi bayram da parası elinden alınan çocuk gibi hissediyorum. (Eğer bir kere bile başına geldiyse yorum at buraya, anlayayım yoldaşlarımı)

Adam kızı motoruna attı bastı gitti ya bu nasıl vicdandır. Hiç düşünmüyor mu? bu Ahenkcik burda kalp krizi geçirir diye Allahıma kitabıma, Beddua Time yaptırtmayın Ulan.

"Ahenk oğlum boş boş bakıyon lan yola, delirdi mi acaba bu?"

"Yok, yok kalp istifa etti de beyin hala yerinde, en azından Beddua edecek kadar" dedim. Kendimi silkeyerek.

"Tamam. Beddua edebiliyormuş hala beyni yerinde, gidelim"

Yoldan bir taksi çevirip bindik. Pardon, ben binmek mi dedim?

Tepildik.

Emel tarafından Beyzayla tepildik.

Mutlu muyum? Çok, tepilmek benim hayat felsefem.

Kapıyı tekmelemeye başlıcak'ken  birden kapı açıldı ahanda bittin sen kızım.

"Kız sen nerdesin? Babana ne yalanlar söyledim haberin var mı senin?" Yine başladık desenize.

"Bak Betüş Sultan haklısın ama ben şimdi çok yorgunum. Ben uyusam sabah konuşsak" dedim. Betüş Hazretlerine yavru köpek bakışları atarken

"Ne yaptın da yoruldun kız? Terbiyesiz bacaklarını kırarım senin" al bak yanlış anladı. Toparla Ahenk

"Yok Anne ondan değil tövbe, çok yürüdük o yüzden" (sizi gidi pislikler fesat algıladınız değil mi?)

"Tamam. O zaman git yat sonra konuşuruz." Annemin yanağını öpüp odama çıktım.

Kendimi yatağa attım ve gözlerimi kapattım.

Allahım şu çocuk niye aklımdan çıkmıyor ya. Gri Kâpusmuş senin neyine Gri Kâbus orta da gül gibi Gri Yelloz dururken, sinir geldi yine

Yatağımdan doğrulup çalışma masama doğru yürüdüm. Resim çizmeyeli baya uzun zaman olmuştu. Cidden çok boşlamıştım onu, kendimi biraz huzurlu hissetmek adına kağıt ve kalemi elime aldım. Ne çizdiğimi umursamadan sadece beynimdekileri kağıda kusuyordum. Evet belki sonunda iğrenç bir görüntü ortaya çıkabilirdi ama bu benim umrumda mıydı, işte bunu bilmiyordum. Kafamın allak bullak olmasında iyidir öyle değil mi?

Baya uzun bir süre zarfında çizim yaptıktan sonra telefonumu elime aldım. Bildirimleri es geçip direk saate odaklandım.

'04.25'

BELİRSİZ#Wattys2017#Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin