Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 5

Van schrik schoot ik overeind toen ik een klap op mijn arm kreeg.
'Waar zit jij met je gedachte joh' lachte Barry die het allemaal wel erg grappig vond.
'Nergens' stapte ik gepikeerd uit.
'Wat is er met jou man' volgde hij me snel het bureau in.
'Zijn jullie wat wijzer geworden' stond Flamand ons al op te wachten.
'Meneer hier heeft een naam' wees Barry mijn kant uit.
'En verder' wilde ze weten.
'We hebben niet met haar kunnen praten, maar volgens de verpleegster heeft ze diverse kneuzingen en bloeduitstortingen. Ze is flink te grazen genomen' deed Barry nog altijd het woord.
'Hebben jullie haar familie al ingelicht' was de volgde vraag.
'Dat gaan we nu doen' schudde Barry zijn hoofd.
'Aan het werk dan' knikte Flamand goedkeurend waarna ze ons met rust liet.
'Pak jij effe koffie' dirigeerde Barry mij vervolgens naar het koffieapparaat. 'Dan haal ik je vriendinnetje even door het systeem. Laat Nicole het maar niet horen' grinnikte hij vervolgens.
'Nic heeft hier helemaal niks mee te maken, dus hou je grapjes maar voor je' was ik er helemaal klaar mee. Hij vond zichzelf misschien erg grappig, maar ik vond er helemaal niks aan.
'Eva van Dongen' praatte hij vervolgens hardop terwijl hij de letters op zijn toetsenbord indrukte.
'Eva Magdalena de Ponti van Dongen' las hij vervolgens voor. 'Helaas ze is getrouwd' was de boodschap duidelijk nog niet bij hem aangekomen.
'Adres' ging ik er maar niet meer op in terwijl ik ongeduldig wachtte.
'Jaja' krabbelde hij mompelend wat op een briefje waarna hij me naar buiten volgde.

'Ga je me nou nog vertellen waar je haar van kent' probeerde hij het met een andere aanpak.
'Je weet het toch allemaal zo goed' had ik er geen zin in. Hij had meteen al zijn conclusie getrokken, toen ik zei dat ik wist wie ze was.
'Oké sorry ja. Ik dacht gewoon dat je het grappig vond' had hij nu echt wel door dat het menens was.
'Heb je mij zien lachen' keek ik hem strak aan. Ik vond het dan ook alles behalve grappig.
'Sorry man' schudde hij schuldig zijn hoofd.
'Je moet hier naar links' wees ik hem de zijstraat aan voordat we verkeerd zouden rijden.
'Ze was wel je vriendinnetje he' nam hij er nog geen genoegen mee.
'Ik wil het er niet over hebben' wende ik mijn blik van hem af.
'Heeft ze je gedumpt om met meneer de Ponti te trouwen' begon hij toch weer opnieuw. 'Nicole is toch een lekkerder wijf joh' deed hij er nog een schepje bovenop.
'Misschien moet jij een andere zaak vragen, als je toch niet serieus kan zijn' stapte ik uit waarna ik de deur van de auto met brute kracht dichtgooide. Normaal was Barry echt me maatje, maar hij ging nu echt veel te ver. En ik was er helemaal klaar mee.
'Hier is het' hield ik stil voor de deur van een Pension waar een bord buiten hing met de naam erop. Dit was haar huis, haar thuis.