My Thoughts and Words

Entry #1

"My worthless and nonsense effort"

Naranasan niyo na ba na mag effort sa isang bagay na wala ka namang makukuha in exchange?

Yung feeling na, ni - concur mo yung fear mo na kausapin siya after all those years ng walang usap or pansinan?

Sobrang effort yung binuhos ko para lang magtanong or mangamusta sa kanila? sa kaniya?

Binaba ko na nga din pride ko para lang mangamusta at makausap siya.

Pero wala talaga eh. Wala.

Ansaya ko pa naman nung nagreply siya at sinagot yung tanong ko.

Nagtuloy tuloy pa yung usap namin kahit na ang topic is about sa kanila.

Curious ako eh.

Bakit sila naghiwalay? Anong reason? Anong nangyare?

By the way, ang reason bakit ako nag effort na mangamusta sa kaniya kahit matagal na kaming di naguusap is dahil break na sila.

Yes, nang malaman kong break na sila agad akong nagmessage kahit nakakahiya at walamg kasiguraduhan na magrereply siya.

Pero, thank God at nagreply siya.

Nagtuloy tuloy lang ang usap namin hanggang naisipan ko magbigay ng konting hint about sa feelings ko.

I said to him, "Naaawa ako sa kanya kasi nakikita kong nasaktan talaga siya. Ramdam ko din eh. "

And then he replied, "Bakit naranasan mo na ba? Kwento ka naman jan."

I replied, "Hahahah. Ano namang ikukwento ko? "

He answered, "About love life mo. Wala na akong balita sayo. "

And there, it triggered me. A sudden big smile drawn on my face.

Pasalamat na lang ako at walang nakakita sakin that time. Kasi nakakahiya.

Iniisip ko, effective yung pagbigay ko nang hint. He's now curious about me. What should I do next?

I don't know what to write kaya "Haha" na lang ang nireply ko at nag change topic.

I ask another question sa kanya, sinasagot naman niya pero he keeps on saying na ako naman ang magkwento.

Ano naman ang ikukwento ko? Na crush ko siya noon pa? At masaya ako na nagbreak na sila? Kahit na ang bad isipin na masaya ako sa nangyari sa kanila. Na sa kanya ko naramdaman yung heartbreak na tinutukoy ko?

As if naman sasabihin ko yun diba. That's too much for me. Di kakayanin ng puso ko.

Kaya nga I kept silent in 4 years kasi di ko kaya aminin.

So back to the conversation, ang sabi ko na lang sa kanya is "Hindi pa ako ready mag kwento. "

And his reply shocked me, to the point na di ko na mapigilan mapangiti, as in.

He said, "Sige. Pag nagkita tayo kwento mo ah. "

At may pahabol pa siya na, "Sa sunday kita tayo. "

And there I thought, Do I have a chance now? Is it okay for me to assume? Okay lang bang umaasa?

Pero agad din akong nagising sa panaginip na yun kasi naalala ko kakahiwalay niya nga lang pala. At natanong ko siya early in our conversation kung mahal niya pa ba and he answered, Yes.

Ansakit lang noh. Ansakit marinig na may iba siyang mahal.

But let set it aside, dahil hindi lang about dun ang story na to. Remeber, ang title nito is "My worthless effort ".