It's been a year simula nung hiniwalayan mo ako. Ni hindi mo manlang sinabi kung ano yung rason kung bakit mo ako hiniwalayan. Kaya heto ako, umaasa na isang araw kausapin mo na ako para naman magkaroon ng closure tong relasyon natin, kaso mukang malabo na talagang mangyari yun eh.
"Hoy gaga tulala ka na naman dyan. Wag mo na isipin yun teh! Mag MOVE ON ka na kase! Hindi ka na mahal nun!" giit ng bestfriend kong si Pristine
" Oo na! Alam mo napakasupportive mo talagang bestfriend no! Malay mo mahal pa nya ako diba? " *flips hair* sabay walk out. Joke lang.
Oo na ako na hindi maka MOVE ON! Di ko kase talaga kaya eh. Pero kahit na lagi akong sinasabihan ng kung ano ano ng bestfriend ko tinitiis ko lang kahit tagos na tagos sa dibdib ko. Ay wala pala akong dibdib hehe. Wala akong magagawa mahal ko eh.
"Alam mo kung mahal ka nya talaga, hindi ka nya iiwan sa ere. Pero beshy kung ako sayo hindi na ako aasa. Isang taon na yung nakalipas oh. Naaawa ako sayo. Lagi ka nalang ganyan. Andito naman ako para tulungan ka eh, para damayan ka. Marami pa naman dyan" Hays. Tama si pristine, kung talagang mahal nya ako hindi nya ako iiwan. Kaso nangyari na eh, iniwan na ako eh. Bahala na nga si batman. Siguro nga kailangan ko na talaga syang kalimutan. Para rin naman sakin to eh. Para to sa ikabubuti ko. Hays.
"Mag ayos ka na papasok na tayo. " sabi ni Pristine
Tumango nalang ako bilang sagot.
Kamusta na kaya sya. Sana naman okay lang sya. Miss na miss ko na talaga sya :<
*tok tok tok*
"Trix! Malelate na tayo ano ba! Ang tagal mo naman!" sigaw nya. Tumingin naman ako sa orasan then BOOM! 15 minutes nalang pala.
"Palabas naaaaa! Antayin mo nalang ako sa baba!" tugon ko
Mabilis akong lumabas sa kwarto at sinarado na ang pintuan.
"Let's goooo" sabi ko. Imbis na paandarin nya na yung kotse eh tinitigan nya lang ako ng masama. Binigyan ko naman sya ng bat ganyan ka makatingin-look. Tinarayan nya lang ako at pinaandar na ang kotse. Buti nalang at malapit lang school kaya nakaabot kami. Wooh! Finally! Ariel happen to me~ Chos. Dumiretso na kami ni Pris sa room at nakuha namin ang atensyon ng buong klase.
Bulungan dito. Bulungan doon. Hindi nalang namin ito pinansin. Well sanay naman na kami sa mga ganyan. Sa bandang dulo kami umupo ni Pris. Dumating din kaagad ang prof namin. Wala naman gaanong ginawa kaya maaga kaming dinismiss.
BINABASA MO ANG
You're Still The One
Teen FictionBakit kahit anong gawin kong pagmu-move on sayo di pa rin kita makalimutan? Bakit sa lahat ng bagay ikaw ang naaalala ko? Bakit kahit anong iwas ko sayo, pilit parin tayong pinagtatagpo? Bakit ang lakas pa rin ng tama ko sayo? Bakit ikaw pa yung min...
