Private Eyes (One-Shot Story)

“Oh c’mon. Having new classmates is not that bad. Besides, baka may bago tayong kakaibiganin.”

“But everytime we have new classmates, I feel irritated.”

“Don’t be so bothered Kyla. Why be annoyed? Di naman natin kasalanan na magiging classmates natin sila. This would be another opportunity to meet new faces.”

“By saying opportunity, you mean agony.”

“Ergh! Bahala ka nga dyan. All I know is that I’m going to enjoy this class with new classmates. It’s your choice kung papasok ka o hindi. Sige ka. ‘Pag ma-drop mo ito, di na tayo magiging classmates this coming semester.”

“You’re such a persuader, Janice. Halika na nga. Let’s go to class na. Ma-late pa tayo.”

I and Janice were sitting on the student’s lounge. Hinintay pa kasi namin ang 9 AM namin na klase. I’ve been thinking na di na lang papasok. Nakakairita kasi na magkaroon ng bagong classmates. You wonder why? Well, ganito kasi yun.

It was second semester of our first year in college. That was the first day. I’ve met new faces. Excited pa nga akong makita sila pero si Niko. Si Niko na unang kita ko pa lang sa kanya, napatibok na niya ang puso ko. Nilapitan ko siya that day, after class. Biruin mo, pinahiya niya ako sa mga classmate namin. Paano kasi, akala niya lalandian ko siya. So sinigaw niyang “flirt” ako. Nakikipagkaibigan lang naman ako sa kanya. Masama ba yun? Nakakainis talaga siya. Kaya from that day, naba-badtrip na ako kapag may bago na namang classmates.

Now, it’s the first day of summer class. Ergh! Summer class. Imbes na maglakbay kahit saan, magshopping, magpa-tan sa beach, maging bored sa mga family reunions, eto ako. Humahabol ng oras para sa unang klase. Shocks naman! Kung pwede lang i-drop, gagawin ko na. Pero sayang naman ang pagiging dean’s lister ko at ang pera na in-invest ng mga magulang ko sa akin. Kaya, I’ll be stuck in school for the 2-month supposed-to-be-vacation summer class.

“Wait lang Janice. Give me air to breathe. Makapagod mag-akyat. Promise.”

“Later. ‘Pag nandun na tayo sa classroom.”

Ikaw na talaga Janice ang excited sa klase. Hay naku. Paano ba naman kasi? Consistent honoree kasi itong si Janice. Kaya sobrang gusto mag-aral kaysa magsama sa akin sa pagrelax out of the studies.

“Ito. Statistics 211 Class.”

“Hay naku. Good. Now, I can breathe.”

“Pasok na tayo.”

Pumasok na kami. Sa pagpasok, nakita namin ang old classmates namin. So nag-hi kami sa kanila. May nakita din kaming mga bagong mukha. There are 9 pa lang sa classroom. Walang gwapo. Yes. Walang magpapahiya sa akin. I was so relieved nang napansin kong walang bagong gwapong kamag-aral.

“O, do you see any person na pwedeng magpahiya sayo?”

“Wala. And it’s a relief.”

Rrrriiiingggg. Time na. Wala pa ring teacher. Naghintay na lang muna kami lahat.

“Hi Kyla.” OMG! Classmate ko pa pala si Niko.

“Oh, hi.” Yep. Tama ngang tarayan ko siya.

“C’mon Kyla. Di ka pa rin maka-get over doon? Move on na tayo doon. Please. I just want to be a good classmate to you.”

“Okay. Have it your way.” Tinarayan ko na naman siya. Pak! Bongga ka talaga Kyla.

Di na siya pumalag at pumunta sa likod para doon na lang mag-upo. Biglang pumasok ang teacher namin.

“Good morning class.”

“Good morning Maam.”

“This is Statistics 211, am I right?”