MAHAL KITA MAHAL MO SYA ANO BA!!! MANHID KABA?
ang mga katagang yan ang aking
nabitawan sa aking
matalik na kaibigan na si xian!! . . .
ako si jenny 25 years old na ako ngayon
dito ako sa quezon ave tumira
simula nung nag away kami nang
matalik na kaibigan na si xian!
si xian ang una kung minahal
but unfortunately hindi niya ako
mahal dahil may mahal syang iba!
ngayon ay may asawa na ako
ang kanyang pangalan ay kim
pinararamdam sa akin ni kim
na ako ang pinaka mahalaga ng
babae sa kanya
"jenny tara na at inaantay na tayo nang aking pinsan sa restaurant" saad ni kim
"oo anjan na" saad ko naman sa kanya!
nang kami ay makarating sa restaurant na kanyang tinutukoy
nagulat ako nang biglang yakapin
ni kim ang isang matipunong lalaki
dahil hindi ko inaasahan na ang
aming kakatagpuin ay walang iba
kundi si xian at kasama niya pa ang
kanyang asawa. . .
" oh jenny ikaw pala ang tinutukoy ni kim na papakasalan nya" saad sakin ni xian
" ah oo what a coincident xian" saad ko naman
"oh magkakilala kayong dalawa?" saad naman ni kim!
"aah childhood friends kami "
"by the way jenny this is mellisa my wife" saad ni xian
" oh your wife!" saad ko sa kanyang (may halong pagka bitter)
" wala ba tayong balak maupo?" saad ko ulit!
kahit na madameng taon na ang nakaraan hindi
ko pa rin maalis sa isip ko si xian siguro nga totoo ang
"FIRST LOVE NEVER DIE!"
" by the way kim bakit mu nga pala kami pinatawag dito?" saad ni xian!
" kung pwede sana ay papasamahan ko sa inyo si jenny pupunta kasi sya sa san miguel bulacan para ayusin ang mga bilin sa amin ni papa" saad ni kim!
"siguro si xian na lang ang papasamahin ko kay jenny kasi ako im busy with my work here" saad ni mellisa
"oh cge tol kelan ba kami aalis" saad ni xian
" uhm baka bukas nang madaling araw para maaga pa lang makapunta na tayo dun! kung ok lang sayo" saad ko kay kim
" oh cge 3:30 am punta na kao sa inyo" saad ni xian!
nagpatuloy kaming kumain at maya maya lang ay nag paalam
na kami sa kanila na mauuna na kami dahil
aayusin ko
pa ang aking mga dadalhin para bukas nang umaga!
kim: anything wrong?
jenny: nothing im so tired and i think i need some rest!
kim: okie pagdating natin sa bahay matulog ka na lang di na muna kita papagudin hahahaha
jenny: loko loko hahahahaha
nang makarating kami sa bahay hindi pa rin nawawala sa aking
isipan na ang pinsan ni kim ay walang iba
kundi ang taong nang wasak nang aking puso
pigil na pigil ang aking mga luha dahil baka mahalata ni kim
na may problema ako!. . .
kim: honey bilisan mo andito na si xian!
xian: hindi sige pare baka dipa sya tapos gumayak!
jenny: andito na ako
kim: pare ikaw na ang bahal sa asawa ko
xian: oo pare sige una na kami!
jenny: alis na kami!
nang makasakay kami nang kotse ni xian hindi ko napigilan ang aking sarili
at bigla ko na lang hinagkan ang
kanyang mga labi! nagulat sya sa ginawa ko! subalit may takot sa aking puso na baka makita nang asawa ko ang aking ginawa pero buti na lang naalala ko na
tinted pala ang salamin nang kotse namin!
nang kami ay nakasagsagan na nang byahe nagulat ako nang biglang nag salita si xian!
xian: bakit mo ginawa yun?
jenny: pasensya kana dko lang napigilan ang sarili ko
xian: alam mung masama yun pareho na tayong may mga asawa!
jenny: pero mahal pa din kita!!!
biglang tinigil ni xian ang pag andar nang kotse!
jenny: bakit mo tinigil!
xian: kung mahal mo ako bakit mo ako iniwan sa lugar natin?
jenny: hindi kita iniwan!! nasaktan ako nang dika sumagot sa sinabi ko sayo! nag desisyon ako na mag simula mula sa manila!
xian: hinanap kita kung saan saan pero hindi kita nakita! pero bakit?
jenny? anung bakit?
xian: bakit ang pinsan ko pa?
jenny: kalimutan mo na yung nangyari ipagpatuloy mo na nag pag drive nang maaga tayong makarating sa san miguel!
pasado 8:30 na nang umaga nang makarating kami sa san miguel
nabigla ako nang malaman ko na iisa
lang pala ang kwarto sa tutuluyan naming bahay!. . . .
(abangan ang susunod na kabanta)
