Διπλο Μπέρδεμα 2

Κεφάλαιο 12 - Νεφέλη

Καθόμουν στην κουζίνα και έπινα τον καφέ μου. Ήταν αρκετά νωρίς οπότε δεν ξύπνησα τον Άρη. Κοίταξα το κινητό μου. Ήλπιζα να έχω μια κλήση ή κάτι από την Θάλεια, αλλά ούτε φωνή, ούτε ακρόαση.

"Καλημέρα" μουρμουρισε βραχνα ο Άρης μπαίνοντας στην κουζίνα. Έσκυψε και με φίλησε στο μέτωπο και μετά έβαλε λίγο καφέ σε μια κούπα. Φορούσε μονάχα μια βερμούδα, ενώ τα μαλλιά του ήταν ανακατεμένα.

"Καλημέρα"

"Έχεις σχολή σήμερα;"

"Ναι, αλλά λέω να μείνω να σου κάνω παρέα"

"Όχι πήγαινε θα είμαι εντάξει"

"Θέλω να σε χαρώ όσο θα είσαι εδώ"

"Θα μείνω όσο θέλεις μικρή" με το άκουσμα του μικρή χαμογέλασα. Έτσι με λέει συνέχεια ειρωνικά. Είμαι ένα χρόνο μεγαλύτερη αλλά δεν λέει να το παραδεχτεί.

"Λοιπόν μεγάλε θα πάω, αλλα το βράδυ θα βγούμε"

"Ότι πει η μικρή μου"

"Πρέπει να φύγω θα αργήσω" Πηρα την τσάντα μου και τα κλειδιά μου και έκανα πως φεύγω.

"Έτσι θα φύγεις;" Γύρισα απότομα του έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο και έφυγα.

~ ~ ~

Γυρνούσα στο σπίτι. Περνώντας έξω από το σπίτι του Δημήτρη πέτυχα την Θάλεια να βγαίνει.

"Γεια" είπα δειλά.

"Και σε ήθελα" είπε μεσ' τα νεύρα. "Σοβαρά τώρα; Γράμμα; Αν ήθελες να μου πεις κάτι να ερχόσουν να μου το έλεγες face to face"

"Ήθελα αλλά δεν με αφήνεις να σε πλησιάσω"

"Υπάρχει κάποιος λόγος;"με ειρωνεύτηκε.

"Το ξέρω πως δεν έπρεπε να φύγω. Δεν έπρεπε να σας αφήσω και να πάω Θεσσαλονίκη. Την επόμενη μέρα το μετάνιωσα. Μετά είχα μια δυσκολη χρονιά. Άργησα να προσαρμοστώ και.."

"Δύσκολη χρονιά;" με διέκοψε γελώντας, μόνο που τα μάτια της ήταν βουρκωμενα. "Δύσκολη χρονιά είναι να πας να προχωρήσεις, αλλά να κάνεις το ίδιο λάθος. Να παθαίνεις πάντα αυτό που έγινε με τον Γρηγόρη! Δύσκολη χρονιά είναι να σου παίρνουν το μαγαζί και να αναγκάζεσαι να δουλεύεις εκεί σαν υπαλληλος! Δύσκολη χρονιά είναι να χάνεις τον πατέρα σου από τροχαίο! Και όλα αυτά χωρίς να έχεις την κολλητή σου να σε στηρίζει! Γιατι σε άφησε και αυτή" Πλέον είχε αρχίσει να  κλαει. Πηγα να την αγκαλιάσω αλλά με σταμάτησε. "Μην με αγκιζεις!"

"Θάλεια εγώ.. λυπάμαι. Είδα την δυδιμο αδερφό του Δημήτρη με μια κοπέλα και νόμιζα πως ήταν αυτός και έγινα παράλογη! Ήθελα να φύγω μακριά από όλα!"

"Ναι" είπε σαρκαστικά. "Τώρα ο Δημήτρης έχει και δίδυμο αδερφό! Αν σε απάτησε ο Δημήτρης, πράγμα απίθανο, εμας γιατί μας ξεγραψες; Σου  έστελνα μηνύματα γιατί ανησυχούσα και με είχες μπλοκάρει!"

"Συγνώμη"

"Να την βράσω!" είπε και έφυγε.

Κοίταξα ψηλά ασηνυδιτα και είδα τον Δημήτρη να κοιτάει. Είχε δει ολη την σκηνή. Από ότι φαίνεται δεν ξέρουν όλοι για τον αδερφό του.

Ανέβηκα στο σπίτι και πέταξα τα κλειδιά στο τραπεζάκι ενώ την τσάντα μου στο πάτωμα.

"Καλώς την" είπε ο Άρης και βγήκε από την κουζίνα με πόδια.

"Μην μου πεις πως μαγειρέψεις"

"Την σπεσιαλιτέ μου!"

"Λαζάνιααα" τσιριξα και μπήκα στην κουζίνα για να δω ένα στρομενο τραπέζι. Κάθησα και άρχισα να τρώω λες και είχα να φάω χρόνια. Η μαγειρική του Άρη είναι ότι καλύτερο υπάρχει!

"Σου αρέσουν;" με ρώτησε και μουγκρισα. "Θα το πάρω ως ναι" είπε γελώντας και άρχισε να τρώει μαζί μου. "Τι ήταν αυτό κάτω;" ρώτησε και σταμάτησα να μασάω. Κατάπια απότομα και ξεφυσιξα.

"Η Θάλεια" είπα και μου έκανε νόημα να συνεχίσω. "Είναι ακόμα θυμωμένη μαζί μου"

"Προσπάθησες να της μιλησεις;"

"Ναι αλλά γίναν χειρότερα τα πράγματα"

"Οι υπόλοιποι;"

"Μόνο με την Λίζα μίλησα λίγο και εμ με τον Δημήτρη"

"Μην κάνεις το ίδιο λάθος"

"Τελικά δεν με απάτησε. Αποδείχτηκε πως έχει δίδυμο αδερφό"

"Τους έχεις δει και τους δύο μαζί;"

"Άρη!!" είπα και γέλασε.

"Να ξέρεις πως σε αγαπάω μικρή μου"

"Και εγώ μεγάλε μου"