YAPBOZ

[3] Tanışma

Multimedia: Doruk

Bölüm şarkısı: Mor ve Ötesi Küçük sevgilim

Beklediğim kesinlikle bu değildi.
Vuralın bir erkek arkadaşı olmasına şaşırmakla beraber karşımda fit vücutlu birinin olmasınada bi hayli şaşırmıştım. Bi an yanlış geldiğimi sanıp geri dönecekken vazgeçtim.

"Sen kimsin?"

Beklediğim bir soru muydu kesinlikle evet. Tanışma faslına geçmeden önce Vuralın arkadaşı olduğundan emin olmalıydım.

"Sen Vuralın arkadaşı mısın? "

Sorusuna soruyla karşılık vereceğimi beklemediği açıkça suratındaki şaşkın ifadeden belli oluyordu.

Elini saçına daldırıp düşünür gibi yaptı. Yabancı birisiyle aynı evde kalma fikri bana göre değildi Vuralın arkadaşı olsa bile burada kalmazdım. Vural da beni erkek arkadaşının yanına yerleştirecek kadar aptal olamazdı herhalde bana karşı olan ahlaksız tekliflerini her reddedişimde akıllanıp benim tanıdığı kızlara benzemediğini anlamalıydı.

"Vural şu bardaki çocuk mu?"

Belinde havlusuyla karşımda duran şu fit vücutlu adamdan rahatsız olmaktan öte vurala sinir oluyordum.

Beni kandırmıştı karşımda duran adam vuraldan arkadaşım diye değilde bardaki çocuk diye bahsederken Vuralın arkadaşım diye beni kandırması iyice sinirimi bozmuştu.

"Evet" dedim sinirlenerek vurala güvenmek büyük hataydı. Onu aramak en büyük hataydı.

"Neyse pardon vural senin arkadaşın sanıp buraya geldim şimdi gidiyorum."

Omzumdaki çantayı düzeltip yürümeye başladım şimdi ikinci kata zorla çıkardığım valizleri geri indirmek zorundaydım.

Kapı suratıma kapanınca fit vücutlu adamın bana yardım edeceğini sandığım ve ondan yardım beklediğim için kendime kızdım. Öz sandığım babam bile beni evden kovarken daha ismini bilmediğim birinden yardım beklemek çok saçmaydı.

Kendime kızarak merdivenlerden yavaş yavaş indim. Sırf babamın istediği üniversitede okumamak için evden kaçmıştım ve şimdi kalacak yerim yoktu.

Kendime hiç arkadaşım olmadığı için lanet ederek apartmandan çıkmayı başardım.

Yolda yürürken telefonumu çıkarıp Vuralı aradım.  Şu telefonun şifresini değiştirme zamanı gelmişti de geçiyordu bile.

"Naber bebek"

Bebek mi vurala içimden küfrederken dışımdan etmediğim için kendime kızdım.

"Göt kafalı eğer bir daha bana bebek demeye kalkarsan bara gelir sana çekmediğin kadar eziyet çektiririm anladın mı beni"

Telefondan bir an hiç ses gelmeyince kapandı sanıyordum ki vural konuşmaya başladı.

" hey sana ne oldu böyle yoksa arkadaşım canını falan mı yaktı"

Elimdeki valizleri yere bırakıp apartmanın önündeki kaldırıma oturdum.

"Arkadaşım diye bahsettiğin kişi seni tanımıyor bile"

"Işte şimdi kalbim kırıldı. "

Telefonu Vuralın yüzüne kapatıp kalbinin daha da kırılmasını diledim. Havadaki soğuk esinti vücudumu titretirken kalacak yer bulamadığım ve eve gidecek gururum olmadığı için kendime lanet ettim.