Starting Ever After (Sequel of Together Forever) COMPLETED

Chapter 12

Glaiza POV

When I saw Rhian standing infront of me. I was so shocked. Hindi ko alam ang gagawin ko.

Tapos umiksina pa si Solenn. I look at Solenn and she's just wearing her undies.

Hindi ba sya nag iisip? Mukhang hindi talaga.

Then I look at Rhian. I can see anger in her eyes. And before I can say something, she slapped me hard.

Napahawak ako sa pisngi ko. Tingin ko namanhid ang mukha ko, at nalasahan ko ang dugo ko. But I don't care.

Sinuntok nya si Solenn. I didn't expect her to do that. Ang lakas ng pagkakasuntok nya, dahil natumba si Solenn.

Hindi ko alam kung anong gagawin ko, kung sino ang lalapitan, kung anong sasabihin tas lumabas na si Rhian.

I called after her, pero hindi nya ko pinapansin. Ang bilis nyang maglakad, so I run after her. Pero hindi ko sya naabutan.

I took the stairs para mahabol sya. Halos patakbo kong nilakad ang baitang. Nang makarating ako sa second floor, tumakbo ako sa kwarto namin, pero wala sya dito. I took my phone and my car key.

Sumakay ako sa elevator at bumaba sa ground floor. Pumunta ako sa banyo, at sa kung saan saan sa loob ng hotel, pero wala sya.

Lumabas ako ng hotel, at hinanap sya sa lahat ng cottages. Nilibot ko na ang buong resort pero wala sya.

I feel on the floor.

Umiyak ako ng umiyak. I can't lose her. She's my everything. She's my life. Nasaan na siya?

Napakagaga ko. How can I let this happen? Napakatanga ko. I hate myself!

Saan ko sya hahanapin? Saan sya pumunta? Oh God! Sana safe sya.

I dialed her number. Pero walang sumasagot. Nasaan na ba sya?

I cried silently. Sobrang galit ako sa sarili ko. Hindi ko na dapat ginawa yon. Sa simula palang dapat hindi na talaga ako gumawa ng mali.

I slapped myself a couple times para maibsan ang sakit na nararamdaman ko. Pero hindi ito nakatulong.

Rhian please. Wag mo akong iiwan. I'll do anything para maayos tayo. Sabi ko sa sarili ko.

Then I feel someone hug me.

I turn around and see Solenn.

"I'm sorry." Sabi ko sa kanya.

She had a black eye. I feel sorry for her. But I feel more sorry sa Asawa ko.

"Ako ang dapat mag sorry sayo. Hindi ko na dapat ginawa yon. Hindi na dapat kita ginulo at pinilit na gawin yon. Inlove na inlove kasi ako sayo. Simula ng bata palang tayo. Alam kong mahal na kita. Pero hindi mo ako gusto. That's why, I keep on insisting myself sayo. Pero ayaw mo pa rin sakin. Ang sakit sakit lang. Hindi ako sumuko, until kanina. I never intended to ruin your life with your wife. Hindi ko talaga sinasadya Glaiza. I'm so sorry. I'll do anything para mapatawad mo ako." Sabi ni Solenn sakin. Umiiyak na rin sya kagaya ko.

I don't know what to say. Nararamdaman ko na totoo ang sinasabi nya. But still naiinis ako sa nangyari samin ng asawa ko.

"Si Rhian lang ang mahal ko, at sya lang ang mamahalin ko. Solenn. And now, she left me. Iniwan nya na ako. Hindi ko sya mahanap." Umiiyak ako habang yakap si Solenn.

I needed a shoulder to lean on. Okay na sakin na sya iyon.

"After what happened kanina, yong bago dumating si Rhian. I realized that I really am just wasting my time. Na sana naghanap nalang ako ng iba. Kasi taken ka na. Napakatanga ko lang kasi pinaabot ko pa sa ganito. Hindi ko naman kasi alam na malalaman nya. Na pupunta sya sa room ko. Sorry talaga." Sabi ulit ni Solenn.