Half Angel, Half Demon. ☑️

Hoofdstuk 16

{De volgende ochtend.}

Ik sta op en doe mijn ritueel. Ik trek mijn sport kleren aan in plaats van mijn normale kleren, de rest slaapt nog en ik heb even zin om te gaan hardlopen, even die vetjes eraf rennen.
Wanneer ik buiten sta zet ik mijn stappenteller aan. Het is altijd goed om te weten hoeveel je loopt enzo.
Vanaf het hotel tot aan het park loop ik rustig door terwijl ik mijn spieren strek en een waring-up doe.
Bij de poort van het park begin ik met hardlopen en zet een timer aan.
Ergens na een paar keer een paar minuten hardlopen en wat rust minuten lijkt het opeens alsof ik een heel bekend iemand zie. Ik stop met hardlopen en kijk de jongen aandachtig aan. Zijn bruine haren komen me bekend voor. Ik denk hard na waar ik hem van zou kunnen kennen. Alsof hij weet dat ik hem aan het aanstaren ben, draait hij zich om. Met die gedachte waar ik dat eerder heb gezien, van toen ik hierheen kwam verhuizen en samen met de herkenning van zijn heldere groene ogen springt er een lampje aan in mijn hoofd. Het is Zack!
"Oh puppy's. wat doet hij nou weer hier?" Vraagt Daisy zich af.
Daisy, shush. Ik ben denk ik weer opnieuw verliefd geworden.
"Oh schn..."
Ik sluit de connectie met Daisy af en staar weer naar Zack toe. Ik loop opgewonden maar ook deels bang naar hem toe.
Zodra ik dichterbij ben en hij mij herkent gaat er een rode glans door zijn ogen heen. Het lijkt wel alsnog er een bloedvat is gesprongen en zijn ogen helemaal rood zijn. Ik knipper een aantal keer met mijn ogen en zie dan zijn normale oog kleur weer. Ik zal het me wel verbeeld hebben.
Zack en ik staan nu tegenover elkaar, ik heb geen flauw idee wat ik moet zeggen. Gelukkig verbreekt Zack de ongemakkelijke stilte die er ondertussen is gevallen.
'Hey Tamara, ik heb je gemist. Kunnen we even praten?'
Ik knik maar. Aangezien mijn stem me verlaten heeft.
We lopen naar de stijger toe en gaan zitten, ik laat mijn voeten boven het water hangen.
'Waar wou je over praten?' Vraag ik voorzichtig aan Zack.
Mooi ik heb m'n stem weer terug gevonden, dat is 1 positief ding aan dit geval.
Hij is nog een paar minuten stil tot hij vraagt: 'hoe zit het tussen ons? Je verdween zomaar een half jaar geleden en ik heb geen flauw idee wat je overkwam en waar je was.'
Oja, dat is waar ook. Niemand wist natuurlijk van mijn vertrek, of nou ja kidnapping eigenlijk, af.
'Uhm ja, sorry daarvoor, ik werd meegenomen door de directeur, waarschijnlijk wist je dat al omdat de hele school het geheid weet.'
'Wat weet ik waarschijnlijk Tamara?' Vraagt Zack verbaasd.
'Nee niks laat maar. Maar ik zei niks omdat ik ook niet wist wat ik zou moeten zeggen, en er kwamen nog wat andere dingen bij.'
'Wat dan?'
'Ik wil er niet over praten, sorry Zack.'
'Maakt niet uit, maar vind je het goed als we weer wat vaker afspreken? Ik zou willen dat het beter wordt dan vroeger.'
'Ja natuurlijk, dat wil ik ook graag.' Glimlach ik er bij.
Er kwam een soort ruis langs me heen, een stem komt tussen de wind door en fluistert iets.
'Mensen die zich voordoen als je vriend, zijn eigenlijk je vijand. Pas op Tamara.'
Ik huiver, die stem komt me erg bekent voor.
"Wil je weten van wie die stem is?" Komt Daisy opeens weer tussendoor.
Daisy... ik word bang van je, waarom vraag je dit zo voorzichtig?
"Omdat het je misschien kan afschrikken." Mompelt Daisy.
Ik wil alsnog graag weten van wie die stem is.
'Heey Zack, ik zocht je al. Kom je mee we hebben een vergadering voor de optocht.' Roept een vreemde gozer. Vast een vriend van Zack.
Hij lacht... maar het is een beetje een nerveuze lach. 'Ik ga maar weer eens terug naar het hotel. We spreken elkaar nog!'
'Is goed, laters.'
Ik probeer op staan, maar Zack pakt mijn pols ruw vast om me omhoog te trekken, doet dat ook te snel en daarbij verlies ik mijn evenwicht door de beweging en val het water in.
'Oh oeps, sorry Tamara, dat was niet mijn bedoeling. Ik wil je er graag uit helpen maar ik ben doodsbang voor water, sorry.' Zegt Zack een beetje verlegen/verwaand.
Met die woorden loopt hij nonchalant weg. 'Wat in de schnitzels naam doe jij nou weer. Geurloze eikeldop dat je bent.' Roep ik uit. Ik zwem naar de stijger en probeer me op te trekken. Daar ging m'n ochtend hardlopen...
Die vriend van Zack komt aangelopen en steekt een hand uit. Ik pak zijn hand vast en hij helpt me omhoog. 'Dankjewel, hoe heet je eigenlijk?'
'Hoi! Ik heet Thijs, en jij?'
'Ik heet Tamara, aangenaam kennis te maken!' Het lijkt wel alsof hij een beetje schrikt. Zijn handdruk verslapt even en daarna laat hij los. Hij schudt het van zich af en vraagt: 'Red je jezelf verder Tamara?'
'Ja hoor, dankjewel Thijs.'
'Geen probleem, doei!' En hij loopt nonchalant, precies hetzelfde als Zack, weg naar de uitgang van het park. I think.
Ik knijp mijn kleren zo goed mogelijk uit en loop terug naar het hotel.
Aangekomen bij het hotel neem ik een douche en kleed me om, daarna plof ik lekker op bed. Vandaag houd ik lekker een Netflix dagje.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~$~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hoofdstuk 16 is herschreven.