Evet yine başlıyoruz sonu olmayan şu gecelerden birine.. Sessizliğe sığındığım bir gece daha , yüzümü kanlı gözyaşlarıyla yıkadığım..
Dışarıdan gelen çığlıklar uyumama engel oluyor ve beni korkutuyordu . Yavaşça yöneldim salona yerde çamurluayak izleri vardı. Tavanlardan akan siyah su ellerime damlıyordu.Vazgeçmem gerektiğini anlamıştım . yatağa koşarak gittim ve uzandım .içeriden gelen çığlıklar ürpertiyordu beni.Işığın yanıp sönmesi,camın arkasındaki uğultular ve bir tek ben yalnız ,tek başıma,korunaksız . Ne yapacağımı bilmiyor sadece ağlıyordum.çığlıklar atıyor , kulaklarımı kapatıyor sadece ağlıyordum. İşte hergün bir sonraki günden daha kötü devam ediyordu böyle yaşıyordum ben -tabi buna yaşamak denirse- . Nedenini bilmiyordum onlar bana sarmıştı beni sürekli rahatsız ediyorlardı onlardı biliyordum .'' Neden beni rahat bırakmıyorsunuz! '' diyip bağırıyordum. kimse duymuyordu beni işte bu yüzden sevmiyorum geceleri karanlık bir gökyüzü sanki onların siyah örtüsü kaplıyor . Bedenimi saran sıcak yorgan bile ısıtmıyordu içimi tükenmiş umutlar vardı solmuş sevgi çiçekleri .. Sabahları her kalktığımda baş ucumda kan damlaları el izleri korkuyorum çok korkuyorum yardım edin bana . Bitmiyor hiçbir türlü bitmiyor . Kendi kendime çok kez sormuşluğum var '' Acaba biticekmi ? '' Hayal mi Görüyorum ? '' .Okula gitmeden kahvaltımı yapıyorum işte normal diğer insanlar gibi. dolabı açıyorum bir kaç yenilebilicek birşey alıyorum o da yoksa hallediyorum bir şekilde . Okula giderken biri bana sesleniyor bakmıyorum çünkü bu bir insan değil bunu biliyorum . okula vardığımda sınıfa çıkıyorum sırama oturup bekliyorum. arkadan esen rüzgar içimi ürpertiyor . Hocalar geliyor ,gidiyor tek yaptığım kafamı sıraya koyup en azından birazcık normal uyku uyumak çünkü beni burda rahatsız edemezler.ardında hocanın kalk sesliyle uyandım. Tiz sesiyle bana ''Uyuyacaksan evine git '' dedi. Sanki orda uyunuyor ! beni kimse anlamıyor anlatamam. Anlatmaya çalıştığımda mutlaka başıma birşey geliyor. Onları kimseye anlatmamı istemiyorlar . Kafamı koyup tekrar uyudum. Dumandan kimsenin birbirini görmediği sigara kokulu bir sınıf işte ,kimsenin dersi dinlemediği içeride nefes alamıyacığınız bir sınıf.. Çoğu hoca ''Bu sınıfta derss işleyeceğime işi bırakırım '' diyor yani derslerimiz boş.
Bana göre değil boş derslerde okula gelmek . Evde uyumak yatmak televizyon izlemek varken.. Ama geliyorum işte birkaç saatlik rahat olabilmek için hatta hergün dua ediyorum okula gelmeye devamm etsinler diye çünkü tek olmamalıyım . Geceler zaten benim için bir kabus. Eve gitme yolunu tutmuştum artık istemiyordum . Ben bıktım artık geceleri gelen uğultulardan, kapı gıcırtılarından ,çığlık seslerinden ,kanlı izlerden bunları kimse yaşamadı beni anlayamazlar. Yüzümü yıkamak için banyoya girdiğimde çığlık attım tavanda bir karanlık sis vardı ne olduğunu anlamadan kapı çarptı kapandı.Çok korktum.Orda haps olmuştum kapıyı tekmeleyip çığlıklar attım. gece boyunca ordaydım ağlamaktan gözlerim şişti.Çıkar çıkmaz koşarak okula gittim .Yİne sıkıcı bir gün yine aynı şeyler eve dönerken birşeye takılıp yere düştüm geri dönüp baktığımda hiçbirşey yoktu . Bu iş gittikçe korkutucu oluyordu. ayak bileklerin kanıyordu ağlıyodum bıkmıştım. Eve gittim . Bahçede oturdum yanımdaki eski bardağı kırıp sivri uçlarını bileklerime dayadım, kestim. Kanıyordu . Köşedeki ağaçtan kanlar damlıyordu. sürünerek yaklaştım bağırmaktan başka çözüm bulamadım. Üzerinde bir kıyafetten yoksun Kanlar içinde bir beden kalkıp koştum ana caddelere sonrasını hatırlamıyorum. Gözümü açtığımda hastanedeydim. Sanırım kaza geçirmişim. bileklerimi sarmışlar .Kafamı sarmışlar .Her nekadar rahatlamışta olsam o görüntü gitmiyordu aklımdan . Daha ne Kadar dayanacağım ??
