Yeni Hayatım

İlk okul günüm

3 gün boyunca hiç evden çıkmadım.Biraz dinlenmeye ihtiyacım vardı.Can'la konuşuyorduk o beni 2 kere birlikte bir şeyler yapalım diye çağırdı ama ben yorgun olduğumu söyleyip hiç evden çıkmadım.

Pazar günü gelmişti sonunda,ertesi gün okullar açılıyordu.Heyecanlı hissediyordum.Yeni insanlarla tanışıcaktım.Keşke bir tane arkadaşım olsaydı.Ama yoktu malesef.Alışmam zor olucaktı ama ben derslerime bakıcaktım,iyi çalışmam gerekiyordu.

Sabah 10 gibi babamla birlikte okul formamı almak için dışarı çıktık.Biraz dolaştık.Sonra eve geldik.Saat 3 gibi telefonum çaldı arayan Can'dı;

'Selen nasılsın?'dedi.Bende;

'İyiyim sen?'dedim.Biraz konuştuk.Can;

'Sitenin bahçesine gittin mi hiç?'dedi.Bende gitmediğimi söyledim.'Birlikte gidelim mi?'dedi.Eğer bu seferde onu geçiştirseydim ayıp olucaktı.Bu yüzden kabul ettim.Bizim binanın kapısında buluştuk ve birlikte bahçenin olduğu yere doğru yürümeye başladık.

Yaklaşık 5 dakika yürüdükten sonra bahçeye vardık.Burası gerçekten harikaydı.Yerler çeşit çeşit çiçeklerle doluydu.Biraz ilerde oturmak için banklar vardı.Oraya gittik.

Etrafı incelerken Can;

'Nasıl beğendin mi?'diye sordu

'Evet çok güzelmiş.'dedim gülümseyerek.Gerçektende çok güzeldi.İyikide gelmişim dedim içimden.'Okullar yarın açılıyo nasıl hissediyosun?'dedi Can.

'Biraz heyecanlıyım,birazda korkuyorum.'

'Neden korkuyosun ki?'dedi Can merakla.

'Yeni okul,yeni insanlar.Ya beni sevmezlerse,ya alışamazsam.Korkuyorum işte.'dedim.

Can bana baktı ve güldü;

'Saçmalama senin gibi birini neden sevmesinler.İyi düşün iyi olsun ki zaten iyi olucana eminim.Bu arada hangi okula gittiğini öğrendin mi?'dedi ve kahkaha attı ki kahkaha atmakta haklıydı çünkü hangi okula gittiğimi daha yeni öğrendim,okul formamı alırken.Bende güldüm ve;

'Özel Tarabya Ufuk Fen Lisesi'dedim.Can şaşırdı ve;

'Bu harika bende o okula gidiyorum.'dedi.

Mutlu oldum.Bana yardımcı olacak birileri vardı çünkü.Ayağa kalktım ve;

'İşte bu çok iyi oldu.'dedim.Oda güldü;

'Artık korkmana gerek yok herhalde'dedi.

'Hayır artık korkmuyorum.'dedim.

'O zaman yarın okula birlikte gidelim.'dedi.

Bunu isterdim ama babam izin verirmiydi bilmiyorum,gerçi söz konusu Can olunca hiç itiraz etmiyordu.Bu davranışını da anlamış değildim zaten.O yüzden;

'Olur' dedim.Bunu duyduğuna sevinmiş olmalıydı çünkü yüzünde kocaman bi gülümseme oldu.Bu hoşuma gitmişti.

Saat 5 gibi eve gittik.Can beni bizim dublexin olduğu binanın önünde bıraktı.Binaya girmek için çantamda anahtarımı arıyordum.

'Aahh nerde şu lanet olası anahtar!Oofff nerdee!' bulamıyordum çantamın içi o kadar karışıktı ki.Anahtarı ararken karşı binanın orda yine birisini gördüm.Aman Allah'ım yine o çocuk ve yine bana bakıyor.Artık gerçekten korkuyordum.Elim ayağım titriyordu.Anahtarıda bulamıyordum.Çocuk beni böyle görünce yavaş yavaş uzaklaşmaya başladı.Sonunda arkasını döndü ve gitti.

'Allah'ım şükürler olsun gitti sonunda ve sonunda anahtarıda buldum.'

Sabah erken kalktım.Bu zamana kadar bir sürü okul değiştirmiştim ama hiç bu kadar heyecanlı olmamıştım.Nedense bugün çok heyecanlıydım.Sanki hayatım çok değişmişti yani İstanbul farklıydı.Diğer şehirler gibi değildi.Sanki hayatım daha farklı olucakmış daha iyi olucakmış gibi hissediyordum.Belkide yanılıyorumdur.Belkide her şey daha kötü olucaktır.Kim bilir...