Kör Hayat

"Gidiş"

İyi okumalar...

Deran Ağa etrafına baktıktan sonra kardeşinin alnına bir öpücük kondurdu.Kararlıydı kardeşi bu bilmediği adama bırakıcak değildi ya.Genç kadın düşündü şimdi ne yapıcaktı?

Boran Ağa ise düşünüyordu ya gitmek isterse.Gidemezdi...O artık bir evde sığıntı olarak ömür geçiricekti.Eziyet edilerek!
Genç kadın abisininin tekrar sorduğu soruya tereddüt etmeden cevap verdi.

"Bizimle gelicekmisin Mihrim?"

"Gelmek istiyorum abi."

Boran Ağa Mihrimaha baktı.İlk defa bu kadar yakın bakmıştı bu kızın gözlerine nasıl bir efsundu gözlerinin rengi?Genç adam sert mizaçından ödün vermiyerek konuşmaya başladı.

"En fazla bir hafta...Bir hafta sonra kapınızdayım!"

Mihrimah duyduğu kelimelerle olduğu yerde kaldı bu lanet olası adam onu bırakmıcaktı belliki.
Deran Ağa kardeşi Yigite işaret edip arabaya doğru yönlendirdi.
Mihrimah ise abisinin elindeki elini kurtarıp Arjen ve Narine kısık çıkan sesiyle seslendi.

"Arjen,Narin?"

Arjen ve Narin mutfak camında izlerken yengelerinin seslendigini hissettiler.Abilerinden korksalarda gelip bir hızla sarıldılar.Mihrimah bacısından ayıramadıgı ikilinin kokusunu hissedince kollarını sıkıca sarıldı.Gözyaşları akarken zorla konuştu.

"Hakkınızı helal edin?"

İlk konuşan Arjen oldu utanarak konuştu çünkü yanında tanımadıgı bir erkek vardı.Deran Ağa ise kardeşine sarılan kızda tutuklu kaldı ince belli,beline uzanan kapkara saçları,saçlarına inat olan beyaz teni,kusursuz olan pürüzsüz yüzüyle bir beyaz meleğe benziyordu tek eksik kanatlarının şimdilik olmamasıydı.Deran Ağa kendine gelip aralarındaki su sızmayan diyologu dinledi.

Bu kızın ince tiz sesi bile bambaşkaydı!

"Helal olsun yengem...bizi unutma!"

Genç kadın akıttığı gözyaşlarıyla birlikte mırıldandı.

"Ben burayı unutamam ki yaşadıklarımı hiç unutmam!"

Deran Ağa kendini toparlayıp Mihrimahın kolundan tutup kendine çekti.Genç kadın ise zor nefes alıyordu peçesinden dolayı.
Ama şuan burada açamazdı açtığı zaman silahlar ateş ederdi abisi tarafından.

"Şimdi kardeşimi alıp gidiyorum bir dahada Mihrimah Soydaş adını ağzına almayacaksın!"

Boran Ağa kendinden emin bir şekilde Mihrimahı arkasına alıp Deran Ağa ile bütün buruna geldiler.İkisininde boyu eşitti!
Deran Ağa sabır çekip dinleni ama sadece bir kelimesini dinlemek dahi onun için sabır taşının taşması gibi gelmişti.

"Mihrimah Altın..."

"Bir daha kardeşimin adının yanında kendi soyadını yakıştırırsan bir daha ne dirini nede ölünü bulabilirler çünkü seni bu koca Mardinde yaşatmam şimdi Agalarmı toplanacak ne toplanacaksa toplansın...Kralı gelse bacımı alamaz!"

Ardından üst üste iki kardeşin Boran Ağayı hınç alırcasına dövmesiydi.Mihrimah ise seslerden ne olduğunu anladığı vakit abisine engel olmak isterken Boran Ağanın üzerine düşmesiydi.Boran Ağa ise üstüne düşen boş gözlerle etrafa bakan genç kadının gözlerinde tutuklu kaldı.Saniyeler sonra ise vicdan duygusu zerre kadar taşımayan yüregini devreye sokup genç kızı var gücüyle karşı duvara fırlattı.Deran Ağa ise kardeşinin arkasından giderken yanına Cihangir abisiyle bakıştı.