Mia'yla vedalaşıp eve girdiğimde tahmin ettiğim gibi babam salonda beni bekliyordu. "İstanbul'a tekrar dönebilirsin" "Anlamadım?" "Buraya seni korumak önceden yapamadığım babalığı yapmak için çağırdım. Ama benim yanımda mutlu değilsin. Ne zaman istersen bana söyle Kristen ve lütfen şu gece hayatından uzak dur. Ne yaptığını kimlerle gezdiğini bilmiyorum. Peşine taktığım korumalar aşırı hızın yüzünden hemen seni kaybediyorlar. Birdaha böyle bir şeyle karşılaşmak istemiyorum. İyi geceler kızım." İstanbul'a dönebilir miydimmm??? ANNNAAAAAA Aklıma ilk o gelmişti. Koşar adımlarla odama çıktım. Telefonu elime aldım ve instagrama girip Türkiye'de ki arkadaşlarıma haftaya orda olacağıma dair mesaj attım. Sonra aklıma Anna geldi instagramda ismini yazdım. Karşıma çıktı 1 haftadır hiç fotoğraf atmamıştı. Ezberlediğim fotoğraflara tekrar tekrar baktım. Onu terkettikten sonra benle olan bütün fotoğraflarını silmişti ama içinde benim olduğum tek bir fotoğraf vardı.(medyada) O gün hayatımın en güzel günlerinden biriydi.Onunla lunaparka gittiğimizde dönme dolapta birbirimize aşkımızı ilk itiraf ettiğimiz andı. Fotoğrafı ben çekmiştim. Acaba Türkiye'ye döndüğümde her şey yoluna girer miydi? Gözlerim dolduğunu leptobuma düşen damlayla anladım. Ona daha fazla bakamazdım. Leptobu kapatıp yandaki koltuğa fırlattım. Sahi ne düşünüyordum ben? Hadi İstanbul'a döndün hangi yüzle çıkacaksın onun karşısına? Hadi çıktın seni gerçekten affeder mi zannediyorsun? Belki çoktan unuttu. Belki yeni bir ilişkisi var. Hemen odamdaki dolaba yöneldim. Tam şampanyayı açacakken yarın okul olduğu aklıma geldi. Gitmesen ne olur ? Sonra aklıma Alice geldi. Garip bir şekilde onu görmek istiyordum. Onunla konuşurken içimdeni acıyı bir nebze unutuyordum çünkü. Daha 5 dkka önce Anna için ağlarken şimdi Alice'den hoşlandığını mı söylüyorsun?Sarhoşluğun verdiği histi. Ben Anna'yı seviyordum. Onu okadar çok özlemiştim ki. Ama bir yandan da aklımı meşgul eden gri gözler vardı. Noluyordu bana ? Anna'dan ayrılalı 1 sene olmuştu ve onu deli gibi özlüyordum. Ama bir yandan Alice'yide özlüyordum. Hayatıma bu kadar erken birini alabilirmiydim? Aptal! Ona da mı Anna'ya yaptığını yapcaksın? Hem hadi ondan hoşlansan bile onun senden hoşlanacağı ne malum? Ayrıca şu Mia meselesi var. Onu çok sevdiğini söylemişti. Aklımdaki düşüncelerden kurtulmak için bir sigara yakıp balkona çıktım . Balkonumdaki salıncağa oturup yıldızları izlemeye başladım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Anna'yla yıldızları izlemeyi çok severdik hatta bir kere yıldız kayarken birbirimizden habersiz aynı dilekleri dilemişiz "Asla birbirimizi unutmayacağız ve asla birbirimize olan sevgimiz eksilmeyecekti.Nerde olursak olalım kader bizi buluşturacaktı. Her gece onu düşünüp her sabah birbirimizle kalkacaktık" Ama hiçbirşey için geç değildi. Haftaya Türkiye'ye dönüp onun karşısına çıkacaktım. Beni reddedecekti istemeyecekti biliyorum ama ona bir kez sarılmak için dünyaları verirdim. Tekrar yıldızlara ve hilal şeklindeki Ay'a bakıp yatağıma döndüm. •••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••• Alice'den... Kristen tam 2 gündür okula gelmiyordu . Onu merak ediyordum. Numarasınıda almamıştım. Okul çıkışı arabama binip tekrar hastaneye yöneldim. Odama doğru çıkarken Clarisenin yanında kahve içen bir çift gördüm.Kadın beni görür görmez ayağı kalkıp elini uzattı "Merhaba Alice.Ben Angel. Anna'nın ailesi.Kızım ilk defa bir psikoloğuyla ikinci kez konuşmak istedi. Ama Claris'e bir okulda çalıştığınızı ve buraya sık gelmediğinizi söyledi. Bizde eşimle en doğru kararı verip sizin gittiğiniz okula yazdırdık.Zaten buranın en lüx ve en başarılı okuluymuş. Sizden ricam onunla biraz ilgilenip bize hiç bahsetmediği sevgilisini unutturun. Karşılığında Ne isterseniz yapmaya hazırız" Bense ağzım açık karşımda konuşan kadını dinliyordum . Anna ? Kristen ? •••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••• Anna Psikologla konuştuktan sonra işte aradığımı buldum dedim. Bana sadece çok az soru sormuştu.Beni anlamaya çalışmamıştı çok darlamamıştı ve süremizin çoğu suskunlukla geçmişti. Zaten gitmek istemiyordum o da ailemi susturmak için en ideal tipti. Dün gece yine içip Kristen'ı instagramdan stalklıyordum. 1 yıldır hiç gönderi paylaşmamış ve onunla olan sadece 1 fotoğrafımı silmemişti. Bu bana veda ettiği gün balkonda gamzelerimi öperken ve aniden çektiği bir fotoğraftı. Onu okadar çok özlemiştim ki. Ama bana veda edeceği gece bir şeyler olduğunu hissetmiştim. Sevişirken gözü doluyor dudaklarımı sanki birdaha asla dokunamayacakmış gibi öpüyordu.Sonra ne oldu aptal bir mektup yazıp gitti. Yazdığı mektup hala ona ayırdığım kutunun içinde. Şuan bu şehirde biryerlerde geziyor. Acaba oda benim onu özlediğim gibi beni özledi mi ?Neden özlesin ki? İsteseydi İstanbul'da kalabilirdi ama kalmadı. Kalsaydı bir hafta sonra sen onu terkedecektin kalma gibi bir şansın da yoktu. Yurtta kalırdım sokaklarda bahçelerde kalırdım yine de onu terketmezdim ben. Gözlerimin dolduğunu anladığımda aşağıya inip çimlere uzandım. Bir insandan hem nefret edip hem nasıl aşım kalabiliyordu insan? Hayatımın içine sıçmıştı. Yıldızlara bakıyordum. Onu ilk öptüğüm gün yıldızlara bakıp bir dilek tutmuştuk "Asla birbirimizi unutmicaz ve asla birbirimize olan sevgimiz eksilmicekti.Nerde olursak olalım kader bizi buluşturacaktı. Her gece onu düşünüp her sabah birbirimizle kalkacaktık" Ve ardından yıldız kaymıştı.
