"мooɴcнιld"

1.Bölüm🐉

(Uyarı; Bu fic de mantık aramayınız! Şimdiden iyi okumalar💕)

Bugün hayatımın en mutlu günüydü. Yıllar sonunda abimi yeniden görecektim.

Onu göreceğim için mutlu ama beni terk ettiği içinde ona kızgındım. Abimin büyük bir hayali vardı. O da şarkı yazmak ve bunu seslendirmek.

Fakat bu konuda babamla ters düşüyorlardı. Babam için abimin mesleği zaten belliydi.
Üniversitesini iyi bir dereceyle bitirmesini ve işleri eline almasını istiyordu.

Bir gece kavga sesleriyle uyanmıştım. Büyük ihtimalle konu yine abimin dersleriyle başlamıştı ve abim ona karşı çıkmıştı.

Tabii ki bu sefer beklenen son olmadı. Abim o kapıdan çıktı ve 4 sene boyunca dönmedi.

Evden ayrıldıktan yaklaşık 1 ay sonra beni arayıp durumu anlatmıştı ve şu anlık durumunun iyi olduğunu söylemişti.

Babam abim hakkında bir şeyler söylemiyordu ama bizim konuşmamıza da karışmıyordu.

Sıklıkla konuşmasakta iki haftada bir arıyordu.

Şu an havalimanında uçağa binme saatimin gelmesi için sabırsızlanıyordum.

Babamdan nasıl izin aldığımı sorarsanız okulumu birincilikle bitirip sınavda başarılı olmuştum. Sınavdan sonra babam ne istediğimi sorduğunda ise tereddüt bile etmeden Kore'ye gitmek istiyorum demiştim.

İlk söylediğimde babam olaya pek sıcak bakmasada annem ve benim ısrar etmelerimize dayanamamış ve kabul etmişti.

Yaz tatilimi abimin yanında geçirecektim.

Son kez annemle ve babamla vedalaştıktan sonra kendimi uçağa atmıştım.

Biner binmez abime uçağa bindiğimde dair mesaj atıp kulaklığımı takıp kendimi uykunun kollarına bırakmıştım.

Yanımdaki kişinin beni dürtmesiyle uyanmak zorunda kalmıştım. Neden dürttüğüne dair anlam verememiştim çünkü uçağa bineli çok olmamıştı yani inmiş olamazdık.

Gözlerimi açtığımda karşımda turuncu saçlı bir genç görmüştüm. Ne olduğunu sorar gözlerle adama baktığımda gözündeki endişeden ve korkudan az da olsa neler olduğunu anlamıştım.

Sanırım yükseklik veya uçak korkusu falan vardı.

Turuncu saçlarının altında gözlerini pörtletmiş bana bakıyordu.

"Hey! Biraz sakin olur musun?"

"-"

"Yapabileceğim bir şey var mı?"

"Kendimi çok kötü hissediyorum. Biraz yükseklik korkum var ve telefonum bozuldu. Acaba telefonunuzu verir misiniz?"

Durduk yere bu adam niye benim telefonumu istiyordu ki yükseklik korkusu varsa benim telefonum onun korkusunu mu uçuracak?

"Ah şey pardon olayı açıklamadım. Birden telefonunuzu isteyince sizde anlamazdınız. Genelde uçağa bindiğimde dinlendirici müzik açarım ve uyurum önümdeki adını bilmediğim aletlerimiz bozukmuş hostesler öyle söyledi uçakta boş yerde yok ve şu an benim telefonumda bozuldu. ( şansa bak ;) ) ne yapacağımı bilmiyorum. Yani telefonunuzu ödünç alabilir miyim?"