The Missing Wolf [Voltooid]

Aiden. 2 (bonus)

Hoofdstuk 57- TMW

Jax en ik staan in de discotheek verveeld met elkaar te praten. Kate was met haar vriendin opgetrokken.

Zachtjes wordt er op mijn schouder getikt. Ik draai me naar de persoon toe. Ik frons als ik Louise voor mijn neus zie.

Vlinders fladderen door mijn buik heen.

Ze glimlacht zoetjes. 'Kan ik je alleen spreken? Onder vier ogen?' Vraagt ze verlegen.

Jax snapt het hint en loopt er grote passen weg.

Wat moet Louise hier? Ze had me van de speedboot afgeduwd. Waarom
zou ze met mij praten?

'Wat moet je?' Vraag ik geacteerd verveeld. 'Hoezo vraag je dat?' Lacht ze nerveus. Louise krabt aan haar bovenarm.

'Waarvoor ben je hier?' Van binnen ben ik erg nieuwsgierig en gespannen. Van buiten trek ik verveeld een wenkbrauw omhoog.

Louise glimlacht steeds en antwoord niet. Waarom is ze verdomme zo lief en mooi. Ze is normaal niet erg vriendelijk tegen mij, maar dat is mijn eigen schuld. Ik geef het niet graag toe, maar ik ben verliefd op haar. Terwijl ik een vriendin heb.

Maar Louise is slim, aardig, geweldig, lief.. Ik zag haar een keer een kleine kind helpen met het opstaan. Bovendien is ze best knap.

Ze ziet me toch niet staan. Daarom ging ik over om haar jaloers te maken. Met haar gevoelens spelen..

Ik moet haar echt een keer uit mijn hoofd zien te krijgen. Ik wil geen obsessie.

'Zeg je nog iets? Anders ga ik weer.'

'Het spijt me van vandaag, dat ik je van de speedboot afduwde.' Louise frunnikt aan de puntjes van haar mooie bruinkleurige lokken. Verlegen staart ze naar haar zwarte hakken.

Ik til haar kin op met mijn vinger. Haar helder blauwe ogen doorboren mijn ogen. Mooie blauwe ogen.

'Het geeft niet. Het spijt mij ook dat ik naar jou schreeuwde.' En ik heb gevoelend voor je.

'Echt of niet echt?' Vraagt ze.

'Echt.' Geef ik toe. 'Hou je van me? Echt of niet echt?' Zenuwachtig kijk ik haar aan. Zelf lijkt ze het niet op te merken.

'Echt.'

Ik strijk een verdwaalde plukje har achter haar oren. Ik neem de eerste stap en loop een voetpad naar voren.

'Ik wist dat je geen spijt zou krijgen om mij niet af te wijzen.' Ik meen het. Ik was zo blij dat ze me eerst verkeerd had afgewezen. Ze was vergeten dat ze eigenlijk Allison heette.

'Hmm..' Glimlacht ze vaag.

'Hou je ook van mij?' Nieuwsgierig en benieuwd staart ze me aan. 'Ja echt.' De muziek dreunt door mijn hoofd heen.

'Bewijs het.'

En met deze woorden fladderen vlinders door mijn buik heen. Nee een op hol geslagen dierentuin.

Heel voorzichtig pak ik haar hoofd vast. Ik buig me voorover en druk mijn lippen op die van haar. Haar lippen zijn zacht.

Ik leg mijn handen op haar onderrug. Louise plaats haar handen weer in mijn nek.

Na wat seconden leek te duren verlaten mijn mond haar mond. Ik druk mijn lippen tegen haar nek aan. Sporen van kusjes laat ik achter.

Een tinteling verspreid over mijn borstkast. Haar smalle handen liggen op m'n borst.

Ik vind haar sweatspot al snel. Voorzichtig zuig ik er aan. Verschrikt laat Louise mij los.

'Wat is er? Wil je het niet?' Het komt mijn mond al uit voor ik er over heb nagedacht. Ik leg ongemakkelijk mijn arm in mijn nek.

'Het ligt niet aan jou.' Glimlacht ze schattig. Een akelig gevoel vormt in mijn buik. Het antwoord is duidelijk. Ik ben een ongelofelijke cretin.

Cretin, het woord, dat mijn vader mij voor het eerst had genoemd. Toen ik Kate zwanger maakte.

Hoezo wilt Louise oppeens soort van bij mij zijn.

'Aan wat dan wel?'

'Er zijn hier te veel mensen.' Antwoordt ze poeslief.  'Je bedoelt het dus zo.' Met een grote grijns kijk ik haar aan. 'Ja?'

'Kom mee. Ik weet een plek.' Ik pak haar hand beet.

(Schrijfster slaat stukje over, wegens ongemakkelijkheid. Nu gaat het verder, nadat Louise de sleutels heeft gejat.)

Louise loopt wankelend door de gang. Het is hier boven te donker.

Na 2 minuten is ze nog niet terug. Ik blik naar een stoel. Als ze na 10 minuten niet terug is, begin ik argwaan te krijgen.

Mijn telefoon licht op. Ik zie dat ik een bericht heb ontvangen van een onbekend nummer.

Vol ongeloof staar ik naar de telefoonscherm. Louise zit in mijn auto. Ze heeft een onschuldige glimlach op haar gezicht. Wat haar erg schattig maakt.

Ik bal mijn vuisten. Ze had daarnet alles gedaan om mijn auto te jatten.

Ik druk op het belknopje naast haar profielfoto. Na een keer overgang heeft ze me weggedrukt.

Nog geen 10 seconden later probeert ze mij te bereiken met facetime. Ik druk pissig op het groene knopje.

'Jij.' Breng ik kwaad uit.

'Ik?' Ze kijkt me grijzend aan. 'Hoe gaat het Aiden?' Gaat ze sarcastisch verder. 'Hoe kom je aan mijn sleutels?' Snauw ik tegen mijn telefoon. Onschuldig glimlacht ze.

'Jij bent echt ongelofelijk.' Snauw ik.

Louise reageert niet en kijkt me aan met haar blauwe kijkertjes. Haar grijns siert om haar gezicht. 'Je bent echt een slet, hoor je me?' Roep ik door de telefoon heen. 'Niemand speelt met mij een spelletje.' Ga ik verder.

Ze is echt moeilijk om te krijgen. Haast onmogelijk. Ze mag me niet.

'Awhh. Is Aidie boos?' Spot ze.

'Niemand mag je. Ik maak je leven kapot!' Snauw ik. Wat een grote leugen is, want ik heb waarschijnlijk de hare al kapot gemaakt.

'Hoe dan?' Grijnst ze.

Niet eigenlijk...

'Wacht maar af.' Ik druk op het rode knopje.

••••••••••••••••••••

Het was eerlijk gezegd gênant om deze hoofdstuk te schrijven. Lekker ongemakkelijk.

Ik: *kijkt in het rond. Niemand merkt wat ik typ. Typt met een facepalm verder. Kijkt in het rond enz.*

Zo ging het.

Ik moest bij deze bonushoofdstuk nadenken wat een jongen denkt. Een vraagje. Hoe denkt een jongen?