Silahlara Veda 🔫

Bölüm 4

Yeni bölümle selamlar... 🎈🎈

3.Bölüm💎

"Kokunu özlemişim güzelim.."

Ben bunu cidden ona mı demiştim..
Yavaş fethi yavaş..

"Yani seni özlemişim.." çevir kazığı yanmasın mantığıyla çevirdim cümlemi..

"Bende özledim. Ve Fethi gelmene çok sevindim."

"Bende"

Şimdi ona anlatmam gereken bir ihraç edilme meselesi vardı. Sonra konuşmamız gereken şeyler. Biz şimdi neydik? He gerçekten neyiz biz?

"O mükemmel düşüncelerinden seni koparıyorum ama gitsek mi?" Dedi eylem.

"He tabi ki gidelim. "

Eylem ile beraber eve giderken ona ihraç kısmını anlatma kararı aldım.

"He sen buralara gelmek için izin mi aldın?"

Bu kızın içine mi doğmuştu?

"Ha aslında Hayır"

"Nasıl yani?"

"Eylem tim askerlikten ihraç edildi"

Birden arabayı hızla durdurdu ve bana döndü endişeli gibiydi.

"Fethi ne diyosun sen? Nasıl ihraç edildiniz? "

"Çolak. Yabancı üsse sığındığı için peşinden içeri zorla girdik. Bizi çok seven kişilerin bu tabi çok hoşuna gitti."

Gözlerim bir anda istemsizce doldu. Ben asker değilsem yoktum. Artık eylem olmadığında da öyle hissediyorum tabi.

"Fethi sen iyi misin?"

Gözlerimi kapayıp başımı öne çevirdim. İyi değildim. Hayalimdi bu sevdiğim işimdi. Uğruna ailemden vazgeçtiğimdi.

Elini çeneme dokundurdu. Ve başımı kendine çevirdi. Gözlerimi araladım. O güzel gülüşü buruklaşmıştı.

"Bu düzelebilir zor ama biliyorsun ihtimal var. Üzme kendini fethi."

"Elimde değil. "

"Biliyorum. " dedi. Dediklerine pek odaklanamıyordum. Neden mi? Hala yüzümde olan eli yanağımı okşuyordu.

Dikkatin daha fazla üzerimde olmasını istemiyordum. Şu an savunmasızdım.

"Gidelim mi ?"

"Peki gidelim"

"Yakın bir hotel var mı?"

"Ne hotelinden bahsediyorsun yakışıklı?"

Bana her yakışıklı dediğinde yüzümde oluşan koskaca gülümsemeyi hayal edebiliyordum. Ve bunu yok etmek için verdiğim çabayı.

"Hani şu insanların kaldığı yer var ya konaklama falan filan."

"Fethi seni tabiki de hotele bırakmayacağım. Evde boş bir oda var."

"Gerek yok eylem kalırım ben hotelde."

"Tek bir kelime daha edersen seni omuzundan vururum. " dedi koskaca gülerek.

"Yalnız o benim olayım" dedim gülüşünü izlerken.

"Evet o yeteneğinden baya nasibimi aldım ben." Dedi. Yeteneği vurgulayarak.

Sinirlenmiştim. Öldü sanmıştım. Günlerce ağlamıştım..

"Onu hiç hatırlatma eylem. O yaptığın.. ben sen öldün sandım.. günlerce deliye döndüm."