Beyaz Sır

11.BÖLÜM

Evet gençler ben geldimm... Nasılsınız??

Medya: tatlış ikizlerimizzzz

Sabah gözlerimi açtığımda kendimi fazlasıyla yorgun bitmiş gibi hissediyordum. Elimle alnımı ovuşturup yatakta oturur pozisyona geçtim.

Karşımdaki koltukta oturarak uyuyan kişiyle bir anda şaşkına döndüm. Demek ki gece olanlar rüya değildi. Iğne yapıldıktan sonra biri ateşime bakmaya galmişti demekki o oydu.

Uraz Bey uyanmadan bu odadan cıkmam gerektiğini düşünerek yerimden kalktım. Parmak uçlarımda da ilerlemek gerçekten zormuş lan bu balerinler ne yapıyor. Allahim neden en önemli anlarda aklıma hep böyle şaçma şeyler geliyor ki?

Yavaş ama hızlı bir şekilde kapının önüne geldim. Tam kapı kulbunu tutup odadan çıkacağım zaman biri tarafından tutulup ne olduğunu anlamadan duvara yapıştım noluyor lan?

Uraz Bey bana gülümseyerek bakınca iyice dibime girmişti. Tam birsey demeden yanından geçecektim- tabi bir sey diyemem sesim çıkmıyor ki- kollarıyla iki tarafımıda kapattı.

"Nereye?"

Töbe yarabbim ne oldu bu adama

"U Uraz Bey"

"Bana ne zaman Bey demeyi bırakacaksın küçük cadı."

Ha?

Küçük Cadı?

Cadı?

"N ne diyim?"

Kekelemesem olmaz zaten. Hep kızların yaptığı gibi gözlerimi kaçırmadım. Tamam ne kadar kalbim yerinden çıkacak gibi olsa da suratına bakmaya devam ettim.

"Her hastanede ne deniyorsa oyle de?"

Tabi ki hocam deniyordu ama nedense oyle demistim oyle de devam etmisti. Salağa yatmak en iyisiydi yoksa soylersem neden oyle demiyorsun deyip olayi uzatirdi ve bu durumda o en son istediğim sey dahi olamaz.

"Bilmem canım ne deniyor?"

Iyice dibime girdi.

"Tamam iyice oğren bana oyle seslen yoksa olacaklari ben bile bilemem Canım."

Benim refleks olarak söylediğim kelimeyi bana üstüne basa basa satti ve gitti.

Arkasından şaşkınca baktım ne olmuştu bir anda ya. Ilk başta insana huzur veren sesi bir anda yok olmus yerine gelen dondurucu sesiyle yerimde oylece kalmıştım.

Odan çıkmaktan vazgeçip elime aldığım kıyafetlerimle banyoya ilerledim.

Sıcak su bedenimi rahatlatmıs üzerimden yorgunluğumu almıştı. Rahatlamıs bir sekilde havluyla kurulandim. İç çamasırlarımı giyinerek uzerime de beyaz dar paca pantolon ve siyah triko kazak giyinerek ayağıma spor ayakkabılarımı geçirdim.

Odamdan çıkıp aşağıya indiğimde salonda beni gören Yankı hemen yanıma gelip sarıldı. Şaşkınlığımı üzerimden atınca bende sarılmasına
karşılık verdim.

"Canım iyisin dimi iyileştin"

"Kuzum iyiyim. Sakin ol bak turp gibiyim hiç bir seyim yok."

Elimle kendimi göstererek cevap vermiştim.

"Ama yankı bir şey diyim mi?"

"De canım de."

"Kiz ben çok acıktım. Midem zil çalıyor. Artık isyan bayraklarını çekti."

"Ahh bende bir sey zannettim ya gel biricik ikizin sana neler neler hazırladı."

Ikizin ne guzel kelimeydi o öyle ya. Hepimiz yavaş yavaş salona kurulmuş sofraya geldik. Benim sandalyeye oturmamla baslamam bir oldu diyebilirim. Her kes yerlerine diizlince Uraz beycik karşıma oturup bana bakmaya başladı. Tabiki yemek boğazımda kalmadı. Kafamı kaldırıl bende ona baktım.

"Acıkmadınız mı Uraz.... HOCAM."

Ya canım tabi ki de korktuğum için oyle demedim. Ne alakası var.

Gülmemek için dişlerini sıkar durumda cevap verdi.

"Yiyorum ya Yeliz."

Onüme dönüp kahvaltıma devam ettim. Yemek yerken telefonumun calmasıyla masanin üzerinde bulunan telefonumu elime aldım.

"Alo Atakan."

"Kanka ya benim Ardayi oldürmemem icin sebep söyle bak eceyle Gizeme sordum cevap veremediler bak soyle yoksa elimde kalıcak."

Elimde olmadan bir anda kahkaha attım. Masadakilerin gözlerini üzerimde hissetsemde umursamadan devam ettim.

"Atakan kankim ne yaptı o yine."

"Kankim napsın beni deli ediyor her zamaki halleri ya."

"Iste atakan her zaman ki halleri bosver geç ya."

"Ya bu zamana kadar dayandım öldürücem bunu."

Arkadan gelen bağırma sesleri durumun vahim olduğunu belirtiyordu.

"Ya Atakanım canım kankim yapma bak o nöronları olmüs 3 yaşındaki çocuk. Çocuklara kıyılmaz kankim. Bak bana güvenme ben daha yeni doktorum bir sey yapamam sende zaten sağlam bırakmazsın yapma acı."

Gülmemek için kendimi sıkarken cümlelerime devam ettim.

"Bak yapma ben geliyorum simdi sen sakinleş hatta bize gel beraber gideriz sende sakinleşmiş olursun. Bende evden çıkıyorum hadi canım hadi kankim."

Sıkıntılı sesiyle onaylayıp telefonu sırıtarak kapattım. Kafamı kaldırmamala herkesin bana bakmasıyla karsılaştım.

"O kimdi kızım."

"Arkadaşım anne atakan varya Ardayı öldürmemek için bir iyi bir sey duymasi gerekiyormus o yuzden aramış neyse ben çıkıyorum afiyet olsun."

Ben hafta sonu olduğu için rahatlıkla evdrn çıkarken arkamdan duyduğum sesle umursamadan devam ettim.

"Akşam nöbetimiz var yeliz."

Hafta sonu da o olmaz ki ya. Fortmantodan yağmurluğumu alırken kapının calmasıyla kapıyı actım.

"NERDE LAN O FUAT İTİ."

Bağırmasıyla yerimden sıçradığım adamın ıceriye giderken arkasından bakıp şoku atlattığımda bende salona gittim.

Nolur bir günümüz insan gibi normal geçsin lütfen!!!

Gelen kim sizce????

Bu sefer olaya dahil olan Uraz va sizce ne olacak???

Yorum sınırımız 55 😍😍😛😛😛😛😻😻❤❤❤💟💟💟💜💜💛💛💚💚💙💙💝💘💘💗💗💖💖💕💕💓💓

Nasıl olmus bolümcük...

Seviliyorsunuzz sevgili okurlarr.