Does he know "Greek Fanfiction with Niall Horan"

Κεφάλαιο 8.

·         Σου λέω θα το πληρώσεις. Δεν ξέρεις τι πέρασα εγώ χθες για εσένα.

·         Kaitlynκατάλαβα αφού μου το εξήγησες πάνω από 4 φορές!

·         Τόσες πολλές ήταν;

·         Ναι, ήταν αλλά δεν πειράζει, αλήθεια συγγνώμη εγώ φταίω, ούτε καν σε σκέφτηκα είμαι τελείως χαζός, με είχαν μεθύσει. Βέβαια και γι αυτό εγώ φταίω.

·         Δεν πειράζει, βασικά όχι δεν θα σε συγχωρήσω τόσο εύκολα, φάε ένα μαξιλάρι τώρα (του το πέταξα).

·         Θέλεις πόλεμο, θα τον έχεις.

·         Νομίζεις ότι φοβάμαι; Πάρε και άλλη μια!

·         Χα, ορίστε επειδή είσαι κορίτσι μην νομίζεις ότι θα σε λυπηθώ!

·         Θα λυπηθώ εγώ όμως εσένα, αφού δεν μπορείς να με χτυπήσεις. (Του είπα καθώς συνεχίζαμε να παίζουμε με τα μαξιλάρια,όπως παλιά)

·         Ονειρεύεσαι!

·         Αουτς ( μια κραυγή πόνουβγήκε από μέσα μου)

·         Τι έγινε; (με πλησίασε)

·         Μάλλον κάτι θα πάτησα.

·         Περίμενε και κάτσε εκεί που είσαι. Δεν είναι τίποτα μην ανησυχείς. Φαίνεται ότι πάτησες κάτι αιχμηρό όμως.

·         Τι αιχμηρό μπορεί να υπάρχει εδώ μέσα;

·         Φαίνεται ότι είναι ξύλινο. Αυτό είναι! Πάτησες ένα μέρος ενός πινέλου. Kate τι τα θέλεις τα πινέλα αφού…

·         Τακτοποιούσα το δωμάτιο μου και από ότι φαίνεται έφυγε από το κουτί. (Είπα προσπαθώντας να τον ξεγελάσω)

·         Εντάξει.

(Η φωνή της μητέρας μου ακούστηκε από την  κουζίνα)

           Πάω εγώ!

·         Όπως θέλεις. (Του χαμογέλασα)

Όλα ξαναεμφανίστηκαν μπροστά μου μέσα σε λίγα λεπτά. Τα μαθήματα εκείνες τις ηλιόλουστες μέρες. Πόσο πολύ μου άρεζε η ζωγραφική και ποιος ο λόγος που την σταμάτησα, μια χαζή ατυχία. Με βοηθούσε να χαλαρώσω και να καταλάβω καλύτερα το εαυτό μου. Η πρώτη μέρα, ξανά νιώθω εκείνον τον ενθουσιασμό και την αγωνία καθώς η θεία μου περίμενε να φτάσω. Εδώ όλα σταματούν δεν θυμάμαι τι έγινε μετά. Γιατί δεν μπορώ…

·         Έφτασαν! (Μπήκε μέσα με ένα τεράστιο χαμόγελο)

·         Είναι τα υπέροχα κουλουράκια της μαμάς μου, μην μου πεις. (αστειεύτηκα)

·         Μην κοροϊδεύεις, τα κουλουράκια της μαμάς σου είναι τα πιο υπέροχα, δενέχω ξανά φάει πότε τέτοια! (Είπε σαν μικρό παιδί, περιμένοντας να φάει αυτά τα λαχταριστά κουλουράκια που αν και δεν επιβραβεύω δημόσια,είναι υπέροχα)

·         Άντε φάε, ξέρω πόσο σου αρέσουν!

·         Αν δεν δοκιμάσεις πρώτα εσύ, εγώ δεν παίρνω!

·         Τι να σου πω, καλά.

Δοκίμασα και έχω να πω ότι είναι υπέροχα, πιο ωραία από τις άλλες φορές. Αλλά δεν θα παραδοθώ,σιγά μην αφήσω τον Joshνα νικήσει!

·         Πως σου φάνηκαν; (είπε αγωνιώντας)

·         Εντάξει καλά είναι.

·         Κανονικά εσύ θα έπρεπε να τρελαίνεσαι αφού είναι κουλουράκια της μαμάς σου, μάλλον γίνεται το αντίθετο. (είπε λυπημένος, ώστε να με κάνει να αλλάξω γνώμη)

Συνεχίσαμε να μιλάμε και να παίζουμε ως συνήθως. Μέχρι που έφτασε το μεσημέρι και ο Joshέφυγε. Σήμερα είναι Κυριακή και η θεία μου έχει μαθήματα στο εργαστήριο της στις 4:30. Πριν από λίγες μέρες μου είπε να περάσω από εκεί, αν θέλω αφού εκείνη την ώρα κάνουν ‘μάθημα’ τα παιδιά της ηλικίας μου.

Είναι 4 η ώρα. Έχω πλέον κάνει μπάνιο και τελικά έχω αποφασίσει να περάσω από εκεί, για να περάσει τουλάχιστον η ώρα και να δω την θεία μου.

Τι ωραία μέρα που έχει σήμερα, ο ήλιος λάμπει και πιστεύω ότι οι άνθρωποι θα βγουν να την χαρούν το απόγευμα. Μετά από 10 λεπτά φτάνω στο εργαστήριο και χαιρετώ την θεία μου. Έχω πολύ καιρό να την δω, η αλήθεια είναι.

Καθώς πάω να γεμίσω δύο ποτήρια έτσι ώστε να μπορέσουν οι μαθητές να χρησιμοποιήσουν σωστά τις ακριλικές  μπογιές τους, βλέπω πάλι αυτόν τον ξανθομάλλη με τα γαλανά μάτια, τα υπέροχα γαλανά μάτια.

·         Πάλι εσύ;