Արիանան
մի սովորական աղջիկ է 17տարեկան: Նրա աչքերը մուգ շագանակագույն են բայց այքան գեղեցիկ :Միջահասակ է ապրում է իր հասարակ և գունեղ կյանքով:Ունի մեծ եղբայր ճիշտե շատ են վիճում բայց Արիանան վստահում և սիրում է նրան :Այս տարի պետք է ավարտի դպրոցը սակայն հոր աշխատանքի պատճառով տեղափովեց մեկ այլ դպրոց:
Առավոտյան Արիանայի մայրիկը արթնացրեց նրան որպեսզի չուշանա նոր դպրոցից:
_Վեր կաց աղջիկս կուշանաս
_Մայրիկ թող քնեմ դպրոցը կսպասի
_Արագցրու նախաճաշը պատրաստ է արդեն
_Լավ
Նա լվացվեց հագավ իր հագուստը որը ուղակի փայլում էր նրա վրա և իջավ նախաճաշելու:Բարի լույս մաղթելով նա նախաճաշեց և դուս եկավ տանից:Իջնելուն պես բոլորը հայացքները հառեցին նրա վրա: Նա շատ հմայիչ տեսք ուներ:Եվ հանկարծ մի տղա հրեց հեետո պտտվեց քմծիծաղով ժպտաց ու գնաց:Կարծես փոթորիկ լիներ՝ եկավ ու անցավ:
Արիանան մտավ դասասենյակ ուսուցչուհին ներկայացրեց նորեկին և ասեց որ նստի վերջում նստած տղայի կողքկին:Դա այդ նույն տղան էր ով առավոտյան հրեց աղջկան:Նա շատ ինքնավստահ էր երևում:
_Բարև ես Ռոբնեմ
_
_Իսկ քո անունը?
_Արիանա
_Ուրախ եմ հուսով եմ կշփվենք
Աղջիկը մտածում էր թե ինչ մեծ կարծիք ունի այս տղան:Առաջին հայացքից էլ նրան դուր չեկավ նա:Բայց ով գիտի ճակատագիրը ինչ կմատուցի նրանց:
