-------------------------------------------------------------------------------------
Ik probeer te glimlachen, maar met een snavel ziet het er waarschijnlijk stom uit, want Kili proest het uit. "W-wat was da-dat?" hikt Kili. Ik wuif de opmerking weg en geef hem een duw, waardoor hij bijna van de rots afvalt. "Kom je nog?" Ik stijg op, en Kili komt naast me vliegen. "Zie je die berg daar?" Hij gebaart naar een berg die zo hoog is, dat het topje ingesloten is door wolken. "Daar is het." Ik zucht. Dat wordt een lange reis. En ik hoef niet echt na te denken over hoe ik moet vliegen, dus heb ik genoeg tijd om te piekeren. Jippie. Dat doe ik gelukkig niet zo veel, kuchkuch. Zouden Danique en Tyler al gemerkt hebben dat ik weg ben? Ik denk het wel. Meestal komt Danique na schooltijd helpen met huiswerk. Maar misschien nu niet, omdat ze boos op me was. Tyler vraagt zich vast af waarom ik niet reageer op zijn dagelijkse app. Tyler...ik had gevoelens voor hem. Hebben die gevoelens plaatsgemaakt voor Kili? Of neemt Kili gewoon Tyler's plek in? Ik bedoel, het is Kili. Hoe kun je hem nou niet leuk vinden? Tyler is gewoon een goede vriend, denk ik. Friendzoned. En Kili is een magisch, mysterieus en grappig 'persoon', en hij is zo knap. Zelfs als hij een kraai is, straalt hij dat uit. En mijn familie zal wel bezorgd zijn, vooral m'n moeder. Die is sowieso de politie gaan bellen, want ze is totaal niet overbezorgd ofzo. *Sarcasme* M'n vader is toch nooit thuis, dus die zal me niet missen. "Let je op waar je vliegt? Je vloog net bijna tegen een boom aan." Ik zucht. "Wat is er?" Ik draai m'n kopje weg. "Niks." lieg ik. Hij kan die krachten gebruiken als hij dat wil, maar ik ga het hem echt niet spontaan vertellen. "Ik zie dat je liegt." Ik haal m'n schouders op. "Ik dacht gewoon, ik...ik heb heimwee." "We zijn nog niet eens een dag weg?" Weer haal ik m'n schouders op. "Ik weet niet of ik hier wil blijven. Ik bedoel, m'n vader zal toch amper merken dat ik weg ben, maar m'n moeder niet. En m'n vrienden...." zucht ik. "Danique is boos op me, en Tyler......ik weet het gewoon niet. Ik heb hier waarschijnlijk niet eens wifi. Ik heb m'n telefoon niet eens onder handbereik. Nu kan ik ze ook niks vertellen over dat ik zogenaamd naar Australië ben verhuisd ofzo." Mijn beeld wordt wazig door de tranen. Kili kijkt me bezorgd aan. "Zullen we even gaan zitten?" vraagt Kili. Ik knik. We strijken neer op het dichte bladerdek. Ik schuif tegen hem aan, en leg m'n kopje op z'n borst. Ik haal schokkerig adem, en ik tril. "Sshhh, het komt goed, het komt goed...." sust Kili, terwijl hij me zachtjes over m'n rug aait. Ik zou hier eeuwen kunnen blijven zitten, zo met Kili dicht tegen me aan, zijn constante warmte om me heen. Kili stopt abrupt met het aaien van m'n rug. Verbaasd kijkt hij me aan. "H-heb je...?" Ik schud m'n kopje. Jezus, hoe kan ik dat nou weer vergeten. Neeneeneeneenee. Dit is niet waar. "Ehm, ik eh, zullen we maar gaan vliegen?" Kili stopt met naar me staren, en knikt. We stijgen op, en behalve het geluid dat de wind achterlaat, heerst er een intense stilte. Ik heb me nog nooit zo ongemakkelijk gevoeld. Ik voel dat Kili soms naar me kijkt, maar telkens als ik iets wil zeggen, wendt hij zich van me af. De stilte galmt in m'n oren, harder dan elke andere stilte ooit zou kunnen zijn. "Ik, eh, sorry." mompel ik zo zacht mogelijk, in de hoop dat hij het niet hoort. Kili ontwaakt uit z'n trance, en staart me weer aan. Ik moet m'n gedachten echt onderdrukken, maar het is zo moeilijk. Op dat soort momenten kan ik gewoon nie- "Ik voel hetzelfde." Ik voel dat m'n snavel een grote O vormt, dus ik klap hem snel dicht. "Sorry dat ik je gedachtes afluisterde, maar ik wilde gewoon weten, of je het erg vond. Of je het erg vond dat ik je aanraakte. Ik wist niks te zeggen toen je dat dacht, want ik was een soort van geshockt, zeg maar." Hij zucht. "Ik denk dat we het maar gewoon moeten vergeten, oké?" besluit ik. Het lijkt me niet handig om nu een relatie te krijgen met Kili. Ik bedoel, ik vind hem echt héél erg leuk, maar op dit moment is het gewoon niet de juiste keuze. Er tekent zich een vage glimlach om Kili's snavel. Weer in stilte vliegen we verder. Deze keer geen ongemakkelijke, maar vredige stilte.
-------------------------------------------------------------------------------------
A/n
Weer niet zo veel, maar voor de meivakantie hebben we echt superveel toetsen, dus dit kun je vaker verwachten. Anywayzz, hope you like it! (Vote&comment)
-X
Chelsea
