Papa kwam laat thuis en moeder was al aan het slapen terwijl de kleine joel nog wakker was ik zijn kamer.
De papa kwam boven en ging binnen in de kamer van joel en vroeg
"Joel waarom ben je nog steeds wakker", vroeg hij.
Joel zei " papa ik had gewoon een nare droom alles is ok"
"Ben je daar wel zeker van je werd midden in de nacht plots wakker" vroeg de papa van joel.
"Ik ben heel zeker papa",knikte joel.
De papa van joel ging langzaam uit de kamer en opweg naar zijn eigen kamer om te gaan slapen
VOLGENDE DAG
*Joel word wakker* "ahhh weer een nieuwe dag en een nieuwe dag op school" zei joel geeuwend
"JOEL je eten is klaar" roepte de mama van joel.
"Ik kom zo"zei joel ik moet nog even mijn kleren aandoen en ik kom
*joel gaat naar beneden*
Goedemorgen joel hier is je lunch
*de schoolbus arriveerde en joel vertrok naar school*
*school*
aan de ingang van de school stonden paar groep jongens van de klas van joel.
Joel durfde niet langs hun te passeren omdat zij de pestkoppen zijn van de school en ook dus joel pesten
Joel liep langzaam voorbij maar plots keek 1 van de jongens in de ogen van joel.
joel rende en rende en rende van angst.
Oeffff.. zei joel daar ben ik voorlopig van af.
Joel ging naar de klas want hij was bijna te laat.
Joel gingen zitten en de les begon.
Maar de klas ontbreekte 3 jongens toevallig kwam deze 3 jongens net binnen.
*Joel trillde van angst*.
1 van de jongens zei "heyy kijk wie we daar hebben, het is de jongen van der straks onze joeltje"
Joel keek naar beneden.
"Ken je ons niet meer " zei 1 van de andere jongens
Joel bleef stil en de jongens gingen zitten maar hielden joel in het oog
Joel bleef trillende in angst zitten op zijn stoel.
Mevrouw mela vroeg " joel gaat alles wel ok?"
Joel knikte... ja mevrouw alles gaat goed
"Uhm mevrouw mela zou ik naar het toilet mogen voor een paar minuten"
Mevrouw mela gaf toestemming en joel ging uit de les naar het toilet.
De mevrouw gaf haar les verder maar achter haar rug glipte 3 jongens uit de les.
Joel hoorde 3 stemmen hij vreesde het ergste.
Oh nee het zouden toch niet?
"Niet hun" zei joel.
*joel verstopte zich in 1 van de toilet hokjes*
De jongens stapte de wc binnen.
"Ohhh joell oh joell waar ben je
We hebben een klein verassing voor je ik zou maar snel komen want het is iets wat je nooit zal je vergeten" zei 1 van de jongens.
*joel haalde diep adem*
Plots hoorde 1 van de jongens de adem val joel.
"Ahhhhh hier zit je dus kom maar hier" zei 1 van de jongens ze namen hem vast en trokken hem uit het wc hokje.
Ze duwde hem eerst tegen de muur.
"Dit gaat heel leuk worden voor ons maar niet voor jouw"
Aub doe mij niks zei joel.
Ohhh is de kleine joel bang sorry maar wij doen het toch.
vervolgens sleurde ze hem eerst met zen gezicht in de wc pot daarna trokken ze hem eruit en gaven hem paar stoten en schoppen.
Joel smeekte"...aub laat... mij... gerust " de jongen schopte vervolgens nog is in het gezicht van joel waardoor joel bewuste loos viel.
Joel hing vol blauweplekken en bloed.
Joel viel bewusteloos tot op einde van de dag...
"Dit mag mam en pap nooit weten ze mogen niet weten waarom ik nu hier zo uit zie" zei joel.
Joel stapte opweg naar huis maar viel paar keer op de grond.
Na paar keer vallen geraakte joel eindelijke thuis.
Joel bedekte al de blauwplekken en bloed maar de mama van joel merkte iets.
"Joel?" Vroeg de mama van joel
Heb je weer gevochten, heb je WEER de jongens van je klas uitgedaagd heb je weer je misdragen hoe VAAK moet ik het nog zeggen om je te gedragen... ik ga het met je vader over dit hebben je zit flink in de nesten..
"Maar mam..." zei joel
Ik deed niks ik meen het ik deed helemaal niks ik ben helemaal onschuldig geloof me nu eens
"Spreek niet met zo'n toon tegen me aan en ga naar je kamer nu meteen!!!" Zei de moeder van joel kwaad
Zodra je vader thuis is zal het je beste dag niet zijn HUP HUP ga nu!
*joel ging naar zijn kamer*
Joel mankelde en had tranen van verdriet.. waarom geloof mama mij nu niet.. ik deed niks verkeerd... en toch krijg ik de schuld.. ik voel me nu echt niet meer veilig ik hoop echt dat ze ooit is naar mij luisteren en eindelijk gaan inzien dat ik onschuldig ben...
