"Γιατί? Γιατί έσβησες όλα όσα ένιωθα για σένα? Μαζί σου νόμιζα πως βρήκα αυτό που πάντα έψαχνα! Νόμιζα πως με καταλάβαινες! Ένιωθες ότι ένιωθα! Ήθελα να μοιράζεσαι μαζί μου τα πάντα! Τον πόνο σου! Την χαρά σου! Ήθελα να είμαι το στήριγμα σου! Αυτό που είχαμε ήταν όμορφο! Το ξέρω και το ξέρεις... Αλλά κοίτα μας τώρα! Ούτε καν μιλάμε!
Δεν θα σου πω ψέματα έχω αλλάξει. Έχω αρχίσει να σκέφτομαι περισσότερο έμενα παρά τους άλλους. Κάποιος που δεν με ξέρει θα πει πως αυτό είναι κάτι φυσιολογικό, όμως εσύ γλυκιά μου, εσύ ξέρεις! Λυπάμαι και θυμώνω με όσα έχουν γίνει! Και πίστεψε με όταν λέω πως προσπάθησα!!! Μέχρι την τελευταία στιγμή προσπαθούσα! Ήθελα να τα ξεχάσω όλα, αλλά γλυκιά μου ήρθε μια στιγμή που η αίσθηση συμπόνιας απλά εξαφανίστηκε! Δεν μπορώ να δικαιολογήσω τίποτα πια! Δεν μπορώ να συγχωρέσω κανέναν! Όμορφο λουλούδι μου καταλαβαίνεις ότι καταστράφηκα μέσα μου? Δεν με αναγνωρίζω!
Θυμάμαι όταν κοιτούσα τα όμορφα μάτια σου η καρδία μου ράγιζε από αγάπη, έλιωνε! Ήταν τα πιο λαμπερά αστέρια! Η πιο βαθιά θάλασσα! Η πιο σκοτεινή άβυσσος κι όμως λαχταρούσα τόσο πολύ να βυθιστώ μέσα τους! Γαμώτο μπορείς έστω και για λίγο να φανταστείς τον θυμό μου όταν σε κοιτάω στα μάτια και νιώθω το απέραντο κενό τώρα πια?
Γιατί πληγωμένε μου άγγελε, γιατί φτάσαμε ως εδώ? Γιατί η καρδία μου έσπασε χίλια κομμάτια? Και φοβάμαι ομορφιά μου! Φοβάμαι πως θα γίνω ένα με τους άλλους! Για σένα δεν σημαίνω τίποτα πια! Το δέχομαι και μπορώ να συνεχίσω να ζω μηχανικά, γιατί μάλλον γλυκιά μου αγάπη δεν ήταν γραφτό να ζήσω κάτι διαφορετικό."
