10.Bölüm; "Zehirlenme"

3.6K 171 33
                                    

Multimedia; Derin Aker

İYİ OKUMALAR

DERİN

Zilin çalması ile Buğlem'in sınıfa gitmiş olabileceğini düşünerek sınıfa gittiğim de Buğlem'i sınıfta bulamamıştım. Kızlar tuvaletinin makyaj yapan kızlar ile dolu olduğundan geç kalmıştır diye düşündüm ve beklemeye devam ettim. Ama öğretmen gelmiş ve derse başlamış olmasına rağmen Buğlem ortada yoktu. Söz hakkı almak için el kaldırdığım da edebiyat hocası bana gülümseyerek söz hakkı vermişti.

"Evet Derin?" Dediğinde yutkunarak cevap verdim.

"Hocam Buğlem teneffüsten beri yok. Onu bulmaya gidebilir miyim?" Hocaanın gülümseyen ifadesi anında yok olmuştu. Sonuçta Buğlem sevilen ve zeki bir öğrenciydi.

"Tamam gidebilirsin Derin ama Ateş'de seninle gelsin. Tamam mı Ateş?" Dediğinde Ateş onayladı ve benimle beraber sınıftan çıktı.

"En son Buğlem'i nerde gördün?"

"Kantin de yemek yiyorduk. Başının ağrıdığını söyleyerek lavaboya gitmişti.

Dediğim de Ateş kısa bir an düşündü.

"O zaman birinci katta olan kızlar tuvaletine bakarak işe başlayalım." Dedi Ateş kızlar tuvaletine benimle birlikte girerken. Her kapıyı sırayla tıklatığımızda hiçbirinden ses gelmemişti ve kapılar kilitli olmadığından hızla açılmıştı.

"Buğlem şu taraf da olabilir." Dedim kilitli kapıyı gösterierek. Ben bunu deyince Ateş kapıyı zorladı. Açamayınca kapıya hızla tekme attı.

"Sen ne yapıyorsun? Bu şekilde ona zarar gelebilir." Dediģim de etrafa göz gezdirdi. Buraya doğru bir merdiven getirdi ve bana döndü.

"Şimdi ben buradan tırmanıp şu boşluktan içeri gireceğim. Kapıyı açıp Buğlem'i çıkartacağım. Tamam mı?" Bakışlarım o boşluğa kaydığında onu onayladım. Çünkü gayet yeterli bir boşluktu.

Merdivenlere tırmanıp oradan kabine geçtiğinde kısa bir süre içinde kilit sesi duymuştum. Ateş'in kucağında olan Buğlem'i görünce çığlık attım. Yüzü solmuş ve dudakları morarmıştı.

Çığlık atmam ile buraya toplanan insanları umursamadan yere çöktüm ve ağlamaya başladım. O benim ilk arkadaşım ve olmayan kız kardeşim gibiydi. Ona bunu kim yapmış olabilirdi?

"Ateş beni takip et ben sizi hastaneye götürebilirim. Ayrıca Arda sen de Derin'i al ve beni takip et."

Demesi ile havalanmam bir olmuştu. Nedenini umursamadım ve ağlamaya devam ettim.

----------

"Uyanıyor." Şeklinde durduğum ses ile gözlerimi açmıştım. Karşım da duran çocuğa bakışlarımı çevirdiğim de o da bana bakmıştı.

"Benim burada ne işim var?" Diye sorduktan sonra yutkundum. Boğazım kurumuştu. Bunu fark eden adını bilmediğim çocuk bir bardağa su doldurarak verdi. Suyumu içtiğim de konuşmaya başladı.

"İlk olarak ben Arda. Burada olma sebebin ise Buğlem'i o şekilde gördükten sonra ağlama krizine girmen ve bayılman. Bir gündür uyuyorsun." Akan göz yaşlarımı silmeye dahi çabalamadan ayağa kalktım.

"Buğlem nasıl? Ne olur iyi olsun. Buğlem orada iken benim uyumama nasıl izin verirsiniz?"

Dediğim de nefesini vererek bana dòndü.

"Sakin ol. Buğlem şuan daha iyi. Hem seni uyandırsak bile bir faydan dokunmazdı.

Yoğun bakım ünitesinin önüne geldiğimizde hızla cama yöneldim. Kardeşim orada hareketsiz ve solgun bir şekilde yatıyordu. Kenarda oturan Buğlem'in ailesine ve kendi aileme baktım. Herkes onun için üzülüyordu. Mehir'in yanına gittim ve ona sarıldım.

"Onun nesi var?" Diye sorduğumda Mehir kızarmış gözleri ile bana döndü. Hıçkırarak cevap vermesini bekledim.

"Bilmiyorum ama doktorlar zehirlenme olduğunu düşünüyorlar ama basit bir zehirlenme değilmiş. Yüksek dozda zehir enjekte edilmiş. Birinin yemeğine koyduğunu düşünülüyor."

Dediğinde başımı dizlerime koyup ağlamaya başladım.

"Midesi yıkandı ama zehir kanına bulaşmış bile. O yüzden yoğun bakım da kalması gerekiyor." Dedi ve yanımdan koşarak uzaklaştı. Abim yanıma geldi ve yere oturdu. Saçlarımı okşayarak bana sarıldığında ona baktım. O da Buğlem'i kardeşi olarak görüp benden ayırt etmezdi. Bu onun için de zor olmalıydı. Bana uzattığı şeye baktım. Buğlem'in telefonuydu.

"Bir gündür susmuyor. Al bak." Dediğinde telefona baktım. Anonimden gelen mesajlar vardı.

Anonim; Buğlem?

Anonim; Sen iyisin değil mi?

Anonim; Cevap vermeyecek misin?

Anonim; Birden bire ne oldu?

Bunlar dün gelen mesajlardı. Bugün gelen mesajlara baktım.

Anonim; Olayı öğrendim.

Anonim; Sen iyi misin? Ne olur iyiyim de.

Anonim; Seni bir kere kaybetme tehlikesi yaşadım. Bir kere daha yaşayamam.

Anonim; Yeter ki iyileş. İyileştikten sonra mesajlarıma karşılık verme ya da engelle.
Ben seni sadece izleyerek de severim.

Anonim; Lütfen varlığını benden esirgeme.

Hıçkırdım. Ne diyebilirdim ki?

"Buğlem'in durumu kötü ve yoğun bakımda. Ölme ihtimali var."

Diyemezdim. Bunu demeye gücüm yetmezdi.

Derin; Ne olduğunu bilmiyorum
Okulun tuvaletinde baygın olarak bulduk ve bir gündür yoğun bakımda.

Anonim; Ben onu görmek istiyorum. Orayı boşaltamaz mısın? Lütfen onu görmem gerekiyor.

Anonim; Hala nefes alabiliyorken doyasıya bakmam gerekiyor ona.

Derin; Bilmiyorum ama deneyeceğim.

Dedikten sonra telefonu kapattım ve bizimkilere döndüm.

"Lütfen beni dikkat ile dinleyin.
Buğlem şuan yoğun bakım da dinleniyor. Bildiğiniz gibi Buğlem uyumaya bayılır. Eminim ki uykusunu aldığında uyanacaktır. Eğer onun uyandığın da üzülmemesini istiyorsanız eve gidin."

Dedim ve duraksadım. Herkesin beni dinlediğini görünce devam ettim.

"Yemek yiyin ve biraz uyuyun. Yarın yine gelirsiniz. Buğlem sizi bu halde görürse çok üzülür. Zaten burada ağlayarak ona bir faydanız dokunmuyor." Dediğimde ilk başta onaylamasalarda sonradan uzun ısrarlar ile kabul ettirmiştim. Arda ile tek başımıza kaldığımız da ona döndüm.

"Sen de git istersen." Beni onaylamadığın da kafamı salladım.

"Şey o zaman biraz bahçe de oturalım mı? Buranın havası beni boğuyor. "

"O zaman sen git bir yere otur. Bende sana yiyecek birşeyler alıyım." Dediğinde onu onayladım ve Buğlem'in telefonunu çıkardım.

Derin; Herkesi gönderdim. Ben de bahçedeyim. Git ve onu gör. Çabuk ol.

Anonim; Çok teşekkür ederim Derin.

Biraz duygusal bir bölüm oldu. Yazarken ben bile duygulandım.

Şuan elimde iki hazır bölüm var. Eğer oy ve yorumlarınız fazla olursa o bölümleri de atabilirim. Ayrıca haberiniz olsun ki diğer bölümün bir kısmı anonimin anlatımından.
Diğer bölüm de ne olacağını merak ediyorsanız tek yapmanız bolca oy ve yorum atmak.

Sizleri seviyorumm ♥♥♥♥♥

Anonim ; Stalker   |Texting| Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin