Starting Ever After (Sequel of Together Forever) COMPLETED

Chapter 18

Rhian POV

As soon as I left the hospital. I cried a lot. Napakabigat ng pakiramdam ko habang naglalakad ako.

Hindi ito ang binalik kong gawin pero ito ang kinalabasan ng desisyon ko matapos kong marinig ang kwento ni Glaiza.

Masama ba ako? Masama ba na humingi ako ng space? Hindi ko alam kung tama ba ang ginawa ko. 

Gulong gulo ang isip ko. Sumakay ako sa taxi at nagpahatid sa bahay para ayusin ang mga gamit ko.

I dialed Alvin's number. After ng tatlong ring, sinagot nya ito.

Him: Hello Rhian.

Me: Hello, alvin. Nasan ka ngayon?

Him: andito na ako sa Pinas. Kakadating ko lang. Bakit? Andito pa ba kayo?

Me: oo eh.

I sigh.

Him: Wow, pinadinig pa talaga sakin ang buntong hininga na yan. Tell me, anong nangyari?

Me: Mahirap iexplain through phone lang eh. Pwede ka bang pumunta sa bahay? Yun ay kung hindi ka busy.

Him: hmm, kahit naman busy ako. I'll find time naman na mapuntahan ka eh. Pupunta ako kaagad dyan. See you.

Binaba ko na ang phone ko. Hindi rin naman nagtagal nakadating na kami sa bahay. At nandito na si Alvin. Nauna pa pala syang dumating sakin.

Pagkababa ko sa taxi, niyakap ko kaagad sya. Then I started crying. Kaya pumasok na kaagad kami sa bahay.

Pinaupo nya ako sa sofa at umupo din sya.

"Ano ba kasi ang nangyari?" Tanong ni Alvin sakin.

I took a deep breath and tell him what happened.

After that breaking moment. Nakatulala lang sakin si Alvin.

"Uy." Sabi ko sa kanya.

Kumurapkurap naman sya at nagsalita.

"Seriously? Pinakwento mo pa tapos iiwan mo din naman pala?" Bulalas ni Alvin.

"Alvin, I have to do this. Kailangan ko itong gawin dahil ito ang tama. Tingin ko, ito yong tama." I said it pero parang kontra din naman ako sa sinabi ko.

"See? Kahit yang puso mo, kumukontra. Wag kasi yong utak lang ang pinapairal." Sabi ni Alvin with actions pa.

"Sabihin mo nga sakin. Ano ba dapat ang gawin ko? Nalilito na kasi ako. Ang sakit sa ulo at sa puso." Sagot ko sa kanya.

"Para sakin, wag ka ng mag inarte dahil mas kailangan ka nya ngayon. Nakita mo't nasa ospital tas iiwan mo? Napakaselfish mo naman nyan na inuna mo pa ang sarili mo kaysa sa kapakanan ng asawa mo ngayon." Sabi ni Alvin.

Nakakainis yon sinabi nya. Uminit ang dugo ko doon.

"Hindi ako selfish at hindi ako nag iinarte lang. Nasaktan ako alvin. Nasaktan ako sa ginawa nya. Hindi ba pwedeng yong sarili ko muna ang asikasuhin ko?" Naiinis kong sabi.

Akala ko pa naman, kakampi ko sya. At nandito sya para sakin. Pero mukhang kontra partido sya eh.

"So, hindi mo na sya mahal?" Taas ang isang kilay na tanong nya sakin.

"Sympre naman." Mabilis kong sagot.

"No! Hindi mo sya mahal. Kasi kung mahal mo sya hindi mo dapat siya iniwan sa time na mas kailangan ka nya. Hindi mo dapat sya iniwan dahil lang sa ginawa nya na wala naman din syang choice kaya nya nagawa. Diba?" Sabi ni alvin. Ang lakas ng boses kaya tagos puso talaga ang sinabi nya.

Natahimik ako. Dahil alam kong may point sya.

"Hay nako girl, tingin ko. Natamaan ka sa sinabi ko. Imbis kasi na ayusin nyo dapat ang problemang ito. Pinalaki mo pa. Dapat dalawa kayo na magbubura sa pangit na nangyari sa buhay nyo. Walang iwanan dapat. Yon ang sumpaan nyo diba? Wag kang susuko." Dagdag pa ni Alvin.

Nabusy ako sa pag iisip sa mga sinabi ni alvin. Kailangan ba talaga ganon ang gawin ko?

I bit my lip dahil naguguluhan ako. Kung sino ba ang susundin ko, ang puso ko ba o ang isip ko?

"I think I should go. May trabaho pa akong aasikasuhin. Text mo nalang ako pag nawala na yang problema mo sa sarili mo." Sabi ni Alvin.

"No please, don't go. Dito ka lang." Sabi ko sa kanya, hinawakan ko pa ang kamay nya para hindi sya makaalis.

"Ano ka ba? May trabaho ako no? Kaya mo na yan. Tsaka kaw din naman magdidecide sa kung anong gagawin mo. Kaya alis na muna ako. Balitaan mo nalang ako kung ano ng plano mo." Sabi pa ulit nya, at hindi na talaga sya nagpapigil. Umalis na sya.

Huminga ako ng napakalalim at pumunta sa kwarto namin ni Glaiza.

Kinuha ko ang picture nya at pinakatitigan ito.

I miss her so much. Ano na kayang ginagawa nya? Sana naman okay sya.

I kiss her picture and dialed her mom's #.

"Hello ma, kumusta na po si Glaiza?" Tanong ko kaagad.

"Hello anak. Nako, itong si glaiza, tinanggal ang swero kanina. Gusto ka nyang habulin. Buti nalang nakita namin kaagad. Nawalan pa ng malay." Sagot ni mama.

"Ho? Kumusta na po sya? Okay na ba sya?"

I'm so worried.

"Ito sya ngayon, tulog. Okay na man sya, nabalik na ang swero nya. Sana anak ayusin nyo ang relasyon niyo. Buhay mag asawa na ang hinaharap nyo, hindi na simpleng magsyota lang." Sagot ni mama.

"Just give me some time ma. Magkakaayos din kami. Kailangan ko lang po muna ito sa ngayon. Please take care of her." Sabi ko kay mama.

Utak pa rin ang pinairal ko. I want to go there and make sure that everything is fine. Pero ayaw ng isip ko. Kaya walang magawa ang puso ko.

"Of course anak. Sige. Mag iingat ka sa byahe mo bukas ha? Call us when yoy need anything." Sagot ni mama.

Then I ended the call.

My tears started to fall. I'm so worried sa kanya. Bakit ba kasi napakaselfish ko? I hugged her photo for an hour and I started packing my clothes.

Nang matapos na ako sa pagliligpit ng mga gamit ko.

I have to sleep na. Para ready ang katawan ko sa flight bukas. Total gabi na rin naman.

Nahiga ako sa kama namin. Napakaluwang ng space. Hindi na ako sanay. Kinuha ko ang unan nya at inamoy amoy ito.

Ang bango! Niyakap ko ito and I drifted to sleep.

Kinaumagahan.. Natapos na akong maligo, at magbreakfast. And I check my things. Para ready na talaga ako sa pag alis ko.

I received a text message from mom.

Her: Anak, makakalabas na si Glaiza bukas. Salamat sa Diyos at gumaling na sya.

Tumalon talon ako sa tuwa. Kahit naman kasi malabo kami ngayon, sobrang happy ko kasi makakuwi na sya.

Sa wakas makakalabas na sya. Thank you Lord!

Abot tenga ang ngiti ko. Na nakalimutan ko ng aalis na pala ako mamaya.

Tiningnan ko ang orason. I guess it's time!

Tinext ko si mama and then I went back to our room to prepare myself.

***************

🔚